Ach,kim ty jesteś człowieku,że mocne są Twe
słowa,
Że moc jest w Twoich dłoniach,że idziesz w
imię Boga.
Poszedłem wtedy za nim,wesele było w Kanie,
Tam z dzbanów pełnych wody dał wino parze
młodej.
Niejeden raz,gdy szliśmy, gdzieś ślepiec o grom
błagał,
On wtedy jednym słowem ślepemu wracał wzrok.
Widziałem też tłum głodnych,jak o kęs chleba
łkał,
Najedli się do syta,choć pięć bochenków dał.
I szedłem też po wodzie tak,jak szedł do mnie
On,
Zwątpiłem,zacząłem tonąć,On podał mi swą dłoń.
Gdy w Pasche jadł wieczerzę,powiedział łamiąc
chleb,
Że to jest Jego ciało,a wino to Jego krew.
A potem się Go zaparłem,widziałem jak
dźwigał krzyż.
Tak gorzko,gorzko płakałem i On wybaczył mi.
Widziałem Go dnia trzeciego i w wieczerniku
też był,
A gdy wstępował w niebo,otuchy nam dodał i sił,
A potem coś się stało,szum z nieba i ognia
błysk
I odtąd mnie ludzie pytaja,pytają mnie ludzie
do dziś: