Swój swojego pozna: Pocałunek Judasza był "oznaką przyjaźni"
Zaprzeczając Ewangelii, Caleffi domniema, że pocałunek złożony przez Judasza na ustach Chrystusa w Ogrójcu stanowił "znak przyjaźni" i wcale nie miał w sobie nic złowieszczego. Ewangelia mówi, że Judasz pocałował Jezusa, aby go zidentyfikować.
Nieuchronnie Caleffi poddaje w wątpliwość własną interpretację, wypowiadając słowa - "Ciężko jest dotrzeć do kogoś, weźmy tylko pod uwagę zrozumienie czyiś motywów i zachowań, kiedy czasami nie potrafimy zrozumieć nawet samych siebie". Ojciec rozczula się nad Judaszem - "Co mogło dziać się w jego głowie pod koniec, jaka myśl była tą ostatnią, jaki okrzyk z siebie wydał?"
Zdaniem Caleffiego to "jasne jak słońce", że Jezus, "który jest nieskończonym Miłosierdziem, oddał życie za wszystkich, nawet za tych nieszczęsnych, zdesperowanych i winnych przyjaciół" - przynajmniej tego faktu nikt nie podważa.
Romantyzm Judaszowy był już kilkukrotnie promowany przez Franciszka, który to zdaje się udawać, że nie ma bladego pojęcia, gdzie ostatecznie skończył Judasz.
A teraz z powrotem na ziemię: Chrystus nazywa Judasza synem wiecznego potępienia, który jest "stracony" (Jan 17) i dla którego byłoby lepiej "się nie urodzić" (Marek 14).
Jeśli wziąć pod uwagę przyprawiającą o zawrót głowy ilość zdrajców w Watykanie, ciężko się dziwić, że Judasz jest "wybielany".
#newsJjbgitngrt
