TOM 20 Księgi Niebios o Woli Bożej - część czwarta. SPRAWA WOLI BOSKIEJ - Która DOMAGAŁA się ZAWSZE SWOICH PRAW - począwszy od grzechu pierworodnego, przez który ADAM I EWA, DLA SIEBIE I DLA WSZYSKICH …Więcej
TOM 20 Księgi Niebios o Woli Bożej - część czwarta. SPRAWA WOLI BOSKIEJ - Która DOMAGAŁA się ZAWSZE SWOICH PRAW - począwszy od grzechu pierworodnego, przez który ADAM I EWA, DLA SIEBIE I DLA WSZYSKICH ICH POTOMKOW wzięli Rozwód z Wolą Bożą - NIE OGRANICZAŁA Się DO TRAGEDII Potępienia Ludzkich Stworzeń, ALE DO CAŁKOWITEGO USPRAWIEDLIWIENIA ZADANEGO JEJ CIOSU Niewdzięczności i Niesprawiedliwości. PROCES WYMAGAŁ MIŁOSIERDZIA ZE STRONY SAMEGO BOGA JEDYNEGO. Gdyby WOLA BOSKA nie była Jednością TRZECH Osób Boskich, SPRAWA PRZEBACZENIA LUDZIOM ICH PIERWSZEGO ZŁEGO WYBORU BYŁABY BARDZO TRUDNA, jeśli nie wręcz niemożliwa. JEZUS CHRYSTUS jako Bóg-Człowiek JEDYNIE POTRAFIŁ Ją zadowolić! INNEGO NIE BYŁO NIGDY I NIE BYŁOBY NIGDZIE INDZIEJ ROZWIAZANIA JAK JEGO ODKUPIENIE! WCIELENIE ODWIECZNEGO SŁOWA, czyli przyjęcie CZŁOWIECZENSTWA PRZEZ NIE STAŁO się W TEJ SYTUACJI DZIEŁEM Woli i Mądrości, oraz Mocy Boga, w Trójcy Przenajświętszej JEDYNEGO!. GDYB Bóg JEDEN PRAWDZIWY nie BYŁ Trójcą Osób Boskich, NIE MOGŁYBY się TAKIE DZIEŁA POJEDNANIA I PRZEBACZENIA ANI NA ZIEMI ANI W NIEBIE - po prostu NIGDZIE - ZREALIZOWAC! GWARANCJA JEDNEJ WOLI W TRZECH OSOBACH BOSKICH SPROWADZIŁA BOSKIE MIŁOSIERDZIE! ONO WCZESNIEJ NIE BYŁO ANI W BOGU SAMYM, ANI W STWORZENIU UCZYNIONYM Z Miłością. To Miłość się ROZSZERZYŁA i STAŁA się Miłosierna SAMA w SOBIE, ABY uratować Ludzkość od ZŁA. DLACZEGO TO NAPISAŁEM? A może TO JEST TYLKO LUDZKA SPEKULACJA NA TEN TEMAT? TA EMISJA zaczyna się OD SPRAWY Czyśćca. Napisałem TO, co napisałem powyżej, po WYSŁUCHANIU TEGO JEJ Początku. Dziedzictwo Królestwa WOLI Bożej ODNALAZŁO się NAJPIERW w NIEPOKALANEJ MARYI DZIEWICY z TYTUŁU Morza Bólu, które OTRZYMAŁA od WOLI BOSKIEJ. Niepokalane Poczęcie - bez grzechu pierworodnego - NIE WYKLUCZYŁO możliwości JEJ bólu z TEGO POWODU, że stworzenia ludzkie odrzuciły Wolę Bożą. BOLESNE SERCE JEST pierwszym przymiotem SERCA NIEPOKALANEGO DZIEWICY MARYI, zanim STAŁA się Matką Bolesną Syna Bożego JEZUSA CHRYSTUSA. TAK więc DWIE DZIEWICE spodobało się BOGU wybrać DO DZIEŁA WOLI BOZEJ, Jedną - Maryję ze względu na ODKUPIENIE i Drugą - Luizę na CZAS SPEŁNIENIA się WOLI Bożej "JAKO W NIEBIE TAK I NA ZIEMI". Pierwsza Niepokalanie Poczęta, bo tak WYPADAŁO dla Macierzyństwa Bożego. Druga Oczyszczona ze zmazy grzechu pierworodnego JAK TO BYŁO przewidziane w BOSKIEJ Mądrości WNET po poczęciu. Jeśli dla Jana Chrzciciela, zanim się narodził już WNET po szóstym miesiącu przez SPOTKANIE Jego Matki Elżbiety z Maryją WNET po ZWIASTOWANIU, został oczyszczony i napełniony Duchem Świętym. LUIZA więc MIAŁA to szczęście na podobieństwo Jana Chrzciciela ZAPOCZATKOWAC Nowe Pokolenie Dzieci Woli Bożej! Boskość i jedność Trzech Osób Boskich pochodzą z tej samej Woli! BEZ NIEJ obraz i podobieństwo człowieka – tak jak chciał w nim Bóg – nie istnieje, PONIEWAŻ WIARA pochodzi z Boskiej Woli Jezusa Chrystusa JAKO JEGO ŻYWEGO SŁOWA! PICCARRETA
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
chrystusowiec
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego. (J 14, 23)
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza (Mt 7, 21-29) Dom zbudowany na skale i dom zbudowany na piasku
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego …Więcej
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego. (J 14, 23)
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza (Mt 7, 21-29) Dom zbudowany na skale i dom zbudowany na piasku
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: „Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?” Wtedy oświadczę im: „Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości”. Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki». Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką. Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie tak jak ich uczeni w Piśmie. Oto słowo Pańskie.
Wyzwól nas, Boże, dla imienia Twego.
Boże, poganie wtargnęli do Twego dziedzictwa, †
zbezcześcili Twój święty przybytek, *
Jeruzalem obrócili w ruiny.
Ciała sług Twoich wydali na pastwę ptaków z nieba, *
zwierzętom ziemskim ciała Twoich wiernych.
Refren.
Ich krew rozlali jak wodę wokół Jeruzalem *
i nie miał ich kto pogrzebać.
Przedmiotem wzgardy staliśmy się dla sąsiadów, *
igraszką i pośmiewiskiem dla otoczenia.
Refren.
Jak długo, Panie? †
Czy wiecznie będziesz się gniewał? *
A Twoja zapalczywość płonąć będzie jak ogień?
Nie pamiętaj nam win przodków naszych, †
niech szybko nas spotka Twoje zmiłowanie, *
gdyż bardzo jesteśmy słabi.
Refren.
Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawco, *
dla chwały Twojego imienia;
Wyzwól nas i odpuść nam grzechy *
przez wzgląd na swoje imię.
Komentarz:
Budowanie domu na skale to bardzo jasny obraz, który zaprasza do oceny naszego oddania w wierze, że nie można tylko ograniczać się do pięknych słów, ale że musimy opierać się na autorytecie naszych czynów, zaprawionych miłością. W tych dniach miesiąca czerwca, Kościół przypomina życie św. Pelagiusza z Kordoby, męczennika czystości, na progu życia młodzieńczego. Św. Bernard, przypominając życie św. Pelagiusza, mówi nam o zwyczajach i posłudze biskupów: «Dziewictwo, jak piękne by nie było, nie ma wartości ni sensu, bez caritas. Czystość bez miłości jest jak lampa bez oliwy; a mądrość mówi: Jak piękna jest mądrość z miłością! O tej miłości mówi nam Apostoł: o tej, która pochodzi z czystego serca, z prawego sumienia i szczerej wiary». Jasne słowa, pełne miłości, manifestują autorytet Jezusa, który budził zdumienie u swych współziomków: «tłumy zdumiewały się Jego nauką. Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie» (Mt 7,28-29). Naszej modlitwie i dzisiejszej kontemplacji winna towarzyszyć poważna refleksja: jak mówię i działam w moim życiu jako chrześcijanin? Jak konkretyzuje moje świadectwo? Jak precyzuję przykazanie miłości w moim osobistym życiu, w życiu zawodowym, w rodzinie, etc.? Nie modlitwy czy słowa bez pokrycia się liczą, ale to, aby żyć wedle Bożego Projektu. Nasza modlitwa winna wyrażać zawsze nasze dążenie ku dobru i prośbę o pomoc, jako, że uznajemy własną słabość. - Pani, niech nasza modlitwa zawsze będzie miała za towarzyszkę siłę miłości.
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego. (J 14, 23)
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza (Mt 7, 21-29) Dom zbudowany na skale i dom zbudowany na piasku
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: „Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?” Wtedy oświadczę im: „Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości”. Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki». Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką. Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie tak jak ich uczeni w Piśmie. Oto słowo Pańskie.
Wyzwól nas, Boże, dla imienia Twego.
Boże, poganie wtargnęli do Twego dziedzictwa, †
zbezcześcili Twój święty przybytek, *
Jeruzalem obrócili w ruiny.
Ciała sług Twoich wydali na pastwę ptaków z nieba, *
zwierzętom ziemskim ciała Twoich wiernych.
Refren.
Ich krew rozlali jak wodę wokół Jeruzalem *
i nie miał ich kto pogrzebać.
Przedmiotem wzgardy staliśmy się dla sąsiadów, *
igraszką i pośmiewiskiem dla otoczenia.
Refren.
Jak długo, Panie? †
Czy wiecznie będziesz się gniewał? *
A Twoja zapalczywość płonąć będzie jak ogień?
Nie pamiętaj nam win przodków naszych, †
niech szybko nas spotka Twoje zmiłowanie, *
gdyż bardzo jesteśmy słabi.
Refren.
Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawco, *
dla chwały Twojego imienia;
Wyzwól nas i odpuść nam grzechy *
przez wzgląd na swoje imię.
Komentarz:
Budowanie domu na skale to bardzo jasny obraz, który zaprasza do oceny naszego oddania w wierze, że nie można tylko ograniczać się do pięknych słów, ale że musimy opierać się na autorytecie naszych czynów, zaprawionych miłością. W tych dniach miesiąca czerwca, Kościół przypomina życie św. Pelagiusza z Kordoby, męczennika czystości, na progu życia młodzieńczego. Św. Bernard, przypominając życie św. Pelagiusza, mówi nam o zwyczajach i posłudze biskupów: «Dziewictwo, jak piękne by nie było, nie ma wartości ni sensu, bez caritas. Czystość bez miłości jest jak lampa bez oliwy; a mądrość mówi: Jak piękna jest mądrość z miłością! O tej miłości mówi nam Apostoł: o tej, która pochodzi z czystego serca, z prawego sumienia i szczerej wiary». Jasne słowa, pełne miłości, manifestują autorytet Jezusa, który budził zdumienie u swych współziomków: «tłumy zdumiewały się Jego nauką. Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie» (Mt 7,28-29). Naszej modlitwie i dzisiejszej kontemplacji winna towarzyszyć poważna refleksja: jak mówię i działam w moim życiu jako chrześcijanin? Jak konkretyzuje moje świadectwo? Jak precyzuję przykazanie miłości w moim osobistym życiu, w życiu zawodowym, w rodzinie, etc.? Nie modlitwy czy słowa bez pokrycia się liczą, ale to, aby żyć wedle Bożego Projektu. Nasza modlitwa winna wyrażać zawsze nasze dążenie ku dobru i prośbę o pomoc, jako, że uznajemy własną słabość. - Pani, niech nasza modlitwa zawsze będzie miała za towarzyszkę siłę miłości.