Litera ن (nun) była wyrokiem. Sięgnięto po nią, by oznaczyć domy chrześcijan w trakcie prześladowań. Miała zmusić ich do ucieczki; być komunikatem, że wszystko co mieli już nie należy do nich. Islamscy ekstremiści użyli jej, by w dzieciach, kobietach, mężczyznach wzbudzić wyłącznie strach. Co kryje się za literą ن? Słowo „nasara”, co oznacza „uczniowie Nazarejczyka”. Jeśli z uwagą prześledzimy Mękę Pańską i jej opis, jaki zostawił nam św. Jan w swojej Ewangelii, to słowo „Nazarejczyk” znajdziemy na krzyżu, gdzie Piłat kazał umieścić tytuł winy. J 19,19: „A było napisane: Jezus Nazarejczyk, Król żydowski”. W pierwszych rozdziałach Dziejów Apostolskich słowo „Nazarejczyk” słyszymy z ust apostoła Piotra. I w jego pierwszym wystąpieniu, i przy bramie nazywanej Piękną, gdzie leżał człowiek od urodzenia zmagający się z chorobą. Ten, który pierwszy wszedł do pustego Grobu, mówi do chromego: „W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!”. Spełnia się to, co zapowiedział Pan, że w Jego imię uczniowie będą wyrzucać złe duchy, mówić nowymi językami, węże brać do rąk, a nie zaszkodzi im to, kłaść ręce na chorych, by ci odzyskali zdrowie (Mk, 16, 15-20). A co ze słowem „Nazarejczyk”? Ono pokazuje nam, że Chrystus nie odrzucił tego, skąd był. Jeśli z Nazaretu, to znaczy, że stał się jednym z nas. Człowiekiem, który był wśród ludzi, z ludźmi, dla ludzi. Wzięty do nieba, nie zostawił nas sierotami. Wzięty do nieba, oddał Ewangelię w nasze ręce, by przez nas dotarła na cały świat. Dlatego czas byśmy odkryli, że słowo „Nazarejczyk” oznacza też: Bóg mnie chce! Bóg się do mnie przyznaje! I módlmy się za tych, którzy przyznają się do Niego na Bliskim Wschodzie, w Afryce i Azji, wszędzie, gdzie Kościół spotyka się z prześladowaniami. Ks. Waldemar Cisło
