Dzień 16 - Dziękujemy za miłość Najświętszego Serca Jezusa
16. Dziękujemy za miłość Najświętszego Serca Jezusa
W Jubileuszowym Akcie Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana wyrażamy wdzięczność naszego Narodu za miłość Najświętszego Serca Jezusa. Już papież Pius XI w encyklice Quas primas podkreślił wpływ kultu Serca Jezusa na ustanowienie święta Chrystusa Króla. Według Ojca Świętego oddawanie się rodzin i poświęcanie ich Bożemu Sercu przyczyniło się do uznania panowania i władzy Chrystusa. Z praktyką poświęcenia się Sercu Jezusowemu połączone zostało uznanie władzy Pana Jezusa i podporządkowanie się Jego prawu.
Także nasze polskie doświadczenie pokazuje, jak cześć okazywana Sercu Jezusowemu przyczyniła się do ogłoszenia Chrystusa naszym Królem. Kult Najświętszego Serca Jezusa w naszym kraju odegrał bardzo ważną rolę. Dostrzegając to, abp Karol Wojtyła nazwał Polskę drugą ojczyzną kultu Serca Jezusowego. Przyczynił się do tego memoriał polskich biskupów z drugiej połowy XVIII wieku, na który papież Klemens XIII odpowiedział wyrażeniem zgody na liturgiczne obchodzenie święta Serca Jezusa w Polsce. Jako niezwykłej wagi zdarzenie przeszło do historii poświęcenie Polski Sercu Bożemu w obliczu inwazji bolszewickiej. Dokonało się to 27 lipca 1920 roku. Biskupi zgromadzeni na Jasnej Górze pod przewodnictwem Prymasa Polski kard. Edmunda Dalbora prosili o pomoc i obronę: W chwili, gdy nad Ojczyzną i Kościołem naszym gromadzą się chmury ciemne, wołamy jak niegdyś uczniowie Twoi zaskoczeni burzą na morzu: Panie, ratuj nas, bo giniemy. I jak niegdyś wyciągnąwszy prawicę jednym słowem uspokoiłeś burzę, tak oddal, Panie, teraz od nas grożące nam niebezpieczeństwo. Wyznajemy wprawdzie w pokorze, że niewdzięcznością naszą i grzechami zasłużyliśmy na Twoją karę - ale przez zasługi naszych świętych Patronów, przez krew męczeńską przelaną dla wiary przez braci naszych, za przyczyną Królowej Korony Polskiej, Twojej Rodzicielki, a naszej ukochanej Matki Częstochowskiej, błagamy Cię, racz nam darować nasze winy i przemień serca nasze na wzór Twojego Boskiego Serca; przemień nas potęgą łaski Twojej wszechmocnej, z obojętnych i letnich uczyń nas gorliwymi i gorącymi, z małodusznych mężnymi, i spraw, abyśmy już wszyscy odtąd trwali w wiernej służbie Twojej i nigdy Cię nie opuścili (...).
W 1921 roku w Krakowie konsekrowano bazylikę Najświętszego Serca Pana Jezusa jako wotum wdzięczności za odzyskanie niepodległości przez Naród Polski. Kilka dni później biskupi zgromadzeni w Krakowie znów poświęcili Naród Polski Sercu Jezusowemu. W treści Aktu znalazły się wówczas słowa: Wyznajemy bowiem przed niebem i ziemią, że Twego panowania nam potrzeba: wyznajemy publicznie, że Ty jeden, Królu królów, masz do nas święte i nigdy niewygasłe prawa; wyznajemy za wszystkich, co znać Cię i służyć Ci nie chcą, że tylko pod Twym berłem ratunek dla wskrzeszonej Twą mocą, a tak ciężko skołatanej Ojczyzny. Więc Panie nasz wszechmocny, racz nie patrzeć na niegodność naszą i nędzę, ale w imię dobroci Serca Twego zstąp do nas miłościwie, pełen łaski i prawdy, by zawładnąć tym ludem, co oddaje Ci się dziś i poświęca. Święć się wśród nas Imię Twoje! Przyjdź do nas słodkie i błogosławione królestwo Twoje!
Kolejny raz episkopat poświęcił naszą Ojczyznę Najświętszemu Sercu Jezusa w okresie stalinizmu. 28 października 1951 roku, w święto Chrystusa Króla, biskupi wyznali: Panie Jezu, my Naród Polski, przed Tobą na kolana upadamy. Wobec nieba i ziemi wyznajemy: Tyś jest Bogiem naszym, Tyś Zbawicielem naszym, Tyś Królem naszym! Akt ten, jak pokazuje historia, Pan Jezus przyjął, podobnie jak w 1920 roku, i wziął w obronę nasz Naród i Kościół. Pomimo wielu trudów, cierpień i ofiar możemy cieszyć się zwycięstwem. Komunistyczne imperium upadło, a Kościół w Polsce trwa. Na naszych oczach spełniają się prorocze słowa Chrystusa: bramy piekielne go nie przemogą (Mt 16, 18).
W Jubileuszowym Akcie Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana wyrażamy wdzięczność naszego Narodu za miłość Najświętszego Serca Jezusa. Już papież Pius XI w encyklice Quas primas podkreślił wpływ kultu Serca Jezusa na ustanowienie święta Chrystusa Króla. Według Ojca Świętego oddawanie się rodzin i poświęcanie ich Bożemu Sercu przyczyniło się do uznania panowania i władzy Chrystusa. Z praktyką poświęcenia się Sercu Jezusowemu połączone zostało uznanie władzy Pana Jezusa i podporządkowanie się Jego prawu.
Także nasze polskie doświadczenie pokazuje, jak cześć okazywana Sercu Jezusowemu przyczyniła się do ogłoszenia Chrystusa naszym Królem. Kult Najświętszego Serca Jezusa w naszym kraju odegrał bardzo ważną rolę. Dostrzegając to, abp Karol Wojtyła nazwał Polskę drugą ojczyzną kultu Serca Jezusowego. Przyczynił się do tego memoriał polskich biskupów z drugiej połowy XVIII wieku, na który papież Klemens XIII odpowiedział wyrażeniem zgody na liturgiczne obchodzenie święta Serca Jezusa w Polsce. Jako niezwykłej wagi zdarzenie przeszło do historii poświęcenie Polski Sercu Bożemu w obliczu inwazji bolszewickiej. Dokonało się to 27 lipca 1920 roku. Biskupi zgromadzeni na Jasnej Górze pod przewodnictwem Prymasa Polski kard. Edmunda Dalbora prosili o pomoc i obronę: W chwili, gdy nad Ojczyzną i Kościołem naszym gromadzą się chmury ciemne, wołamy jak niegdyś uczniowie Twoi zaskoczeni burzą na morzu: Panie, ratuj nas, bo giniemy. I jak niegdyś wyciągnąwszy prawicę jednym słowem uspokoiłeś burzę, tak oddal, Panie, teraz od nas grożące nam niebezpieczeństwo. Wyznajemy wprawdzie w pokorze, że niewdzięcznością naszą i grzechami zasłużyliśmy na Twoją karę - ale przez zasługi naszych świętych Patronów, przez krew męczeńską przelaną dla wiary przez braci naszych, za przyczyną Królowej Korony Polskiej, Twojej Rodzicielki, a naszej ukochanej Matki Częstochowskiej, błagamy Cię, racz nam darować nasze winy i przemień serca nasze na wzór Twojego Boskiego Serca; przemień nas potęgą łaski Twojej wszechmocnej, z obojętnych i letnich uczyń nas gorliwymi i gorącymi, z małodusznych mężnymi, i spraw, abyśmy już wszyscy odtąd trwali w wiernej służbie Twojej i nigdy Cię nie opuścili (...).
W 1921 roku w Krakowie konsekrowano bazylikę Najświętszego Serca Pana Jezusa jako wotum wdzięczności za odzyskanie niepodległości przez Naród Polski. Kilka dni później biskupi zgromadzeni w Krakowie znów poświęcili Naród Polski Sercu Jezusowemu. W treści Aktu znalazły się wówczas słowa: Wyznajemy bowiem przed niebem i ziemią, że Twego panowania nam potrzeba: wyznajemy publicznie, że Ty jeden, Królu królów, masz do nas święte i nigdy niewygasłe prawa; wyznajemy za wszystkich, co znać Cię i służyć Ci nie chcą, że tylko pod Twym berłem ratunek dla wskrzeszonej Twą mocą, a tak ciężko skołatanej Ojczyzny. Więc Panie nasz wszechmocny, racz nie patrzeć na niegodność naszą i nędzę, ale w imię dobroci Serca Twego zstąp do nas miłościwie, pełen łaski i prawdy, by zawładnąć tym ludem, co oddaje Ci się dziś i poświęca. Święć się wśród nas Imię Twoje! Przyjdź do nas słodkie i błogosławione królestwo Twoje!
Kolejny raz episkopat poświęcił naszą Ojczyznę Najświętszemu Sercu Jezusa w okresie stalinizmu. 28 października 1951 roku, w święto Chrystusa Króla, biskupi wyznali: Panie Jezu, my Naród Polski, przed Tobą na kolana upadamy. Wobec nieba i ziemi wyznajemy: Tyś jest Bogiem naszym, Tyś Zbawicielem naszym, Tyś Królem naszym! Akt ten, jak pokazuje historia, Pan Jezus przyjął, podobnie jak w 1920 roku, i wziął w obronę nasz Naród i Kościół. Pomimo wielu trudów, cierpień i ofiar możemy cieszyć się zwycięstwem. Komunistyczne imperium upadło, a Kościół w Polsce trwa. Na naszych oczach spełniają się prorocze słowa Chrystusa: bramy piekielne go nie przemogą (Mt 16, 18).