Rodzina jest wspólnotą świętą
Rodzina jest wspólnotą świętą
Cały pontyfikat św. Jana Pawła II naznaczony był troską o rodzinę, batalią o jej
godność - dlatego został nazwany Papieżem Rodziny.
O randze rodziny świadczą słowa św. Jana Pawła II z „Listu do rodzin” z 1994 r. Napisał wtedy: „Pośród tych wielu dróg rodzina jest drogą pierwszą i z wielu względów najważniejszą. Jest drogą powszechną, pozostając za każdym razem drogą szczególną, jedyną i niepowtarzalną, tak jak niepowtarzalny jest każdy człowiek. Rodzina jest tą drogą, od której nie może on się odłączyć. Wszak normalnie każdy z nas w rodzinie przychodzi na świat, można więc powiedzieć, że rodzinie zawdzięcza sam fakt bycia człowiekiem. A jeśli w tym przyjściu na świat oraz we wchodzeniu w świat człowiekowi brakuje rodziny, to jest to zawsze wyłom i brak nad wyraz niepokojący i bolesny, który potem ciąży na całym życiu. Tak więc Kościół ogarnia swą macierzyńską troską wszystkich, którzy znajdują się w takich sytuacjach, ponieważ dobrze wie, że rodzina spełnia funkcję podstawową. Wie on ponadto, iż człowiek wychodzi z rodziny, aby z kolei w nowej rodzinie urzeczywistnić swe życiowe powołanie. Ale nawet kiedy wybiera życie w samotności - to i tutaj rodzina pozostaje wciąż jak gdyby jego egzystencjalnym horyzontem jako ta podstawowa wspólnota, na której opiera się całe życie społeczne człowieka w różnych wymiarach aż do najrozleglejszych. Czyż nie mówimy również o «rodzinie ludzkiej», mając na myśli wszystkich na świecie żyjących ludzi?”.
Wśród najważniejszych dokumentów św. Jana Pawła II o rodzinie, obok Listu do rodzin, są także: adhortacja posynodalna Familiaris Consortio (1981 r.), list apostolski Mulieris Dignitatem (1988 r.), encyklika Evangelium Vitae (1995 r.), „List do moich braci i sióstr - ludzi w podeszłym wieku” (1999 r.) oraz monumentalne dzieło - katechezy środowe „Mężczyzną i niewiastą stworzył ich”.
