Maria Teresa Carloni, Pastor Angelicus i Święte Święte Imię

[Z Latopisu Geminiano]
30 IX 1956, Castel Gandolfo - Maria Teresa Carloni,

oblubienica Chrystusa Pana, przeżywa 3 godziny agonii Jezusa w obecności Piusa XII w zupełnie szokujących okolicznościach: Mistyczka leży w papieskim apartamencie na łożu, a sam pontifex klęczy obok płacząc! A wszystko to - rzecz biorąc czysto po ludzku zupełnie przecież niewyobrażalne – ze względu na klarowność profetycznego przesłania. Próbuję dotknąć tej prawdy w wielu swoich tekstach, ale przytoczony tu obraz chyba jest najczytelniejszy: Głowa Kościoła i Ciało Kościoła stanowią Jedno. Święta Ekklezja jest Niewiastą, Jej widzialna Głowa nie może nie być Mężczyzną. Jedność mężczyzny i niewiasty spełnia się doskonale w małżeństwie. Maria Teresa Carloni jest figurą Matki Kościoła, a Pius XII 'Pastor Angelicus' jako widzialna Głowa Kościoła - typem Jej Syna-Mężczyzny, czyli Małżonka, Jej Głowy.

Opisana scena odnosi się do finału czasów apokaliptycznych, kiedy wypełnią się proroctwa zawarte w Objawieniu Świętego Jana, bowiem Niewiasta jest w stanie agonii (= ukrzyżowanie Mistycznego Ciała Chrystusa), Jej Małżonek klęczy pod Jej krzyżem, jest naocznym świadkiem ukrzyżowania Kościoła. Jako świadek współczesnej Golgoty całego widzialnego Kościoła jest drugim Janem Apostołem, umiłowanym Uczniem Pańskim, tym który wziął Niewiastę do siebie. Ten nieznany Uczeń, a przy tym realny małżonek Najświętszej Dziewicy, pozostanie na świecie aż do powtórnego przyjścia Pana Jezusa na sąd ostateczny [por. J 21, 23].
Ta dramatyczna scena rozegrała się w dniu świętego Hieronima, a ponieważ jego imię znaczy po prostu (lub aż) Święte Imię, więc wymieniając jego tytuł oraz imię, w istocie mówimy: Święte Święte Imię! Bliźniacza świętość - jest dwóch duchowych Bliźniaków-Synów Bożych: Jeden mówi, a drugi tłumaczy - Jezus Chrystus, pierwszy Pocieszyciel i Paraklet, drugi Pocieszyciel. [J 16, 7b-14]:

Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś - bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony. Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.

Święty Hieronim przetłumaczył całą Biblię na wzorcową łacinę i Kościół ustanowił go patronem tłumaczy. Jego główne relikwie nie przypadkiem też trafiły, wraz ze żłóbkiem betlejemskim, akuratnie do Patriarchalnej Bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie, czyli sanktuarium Salus Populi Romani. Paraklet jest Małżonkiem-Głową Niewiasty Obleczonej w Słońce, Dziewicy Apokalipsy. Oni przynoszą wybawienie Ludowi Rzymskiemu, czyli rzymskim katolikom, i szerzej chrześcijanom, gdy Kościół zamienia się na ich oczach w gruzowisko.
Zasygnalizuję jeszcze tylko, iż Starszym rzymskiej Bazyliki Santa Maria Maggiore jest Patriarcha Antiochii i Całego Wschodu – ileż w tym haśle kryje się wątków do rozwinięcia!

31 V 1957, Amsterdam, piątek w oktawie Wniebowstąpienia Pańskiego i święto Matki Bożej Królowej - Pani Wszystkich Narodów w 53 orędziu mówi o Paraklecie te słowa:

On jest Solą. On jest Wodą. On jest Światłem. On jest Siłą, którą Pani jest opromieniona. On wyszedł od Ojca i Syna. On przeniknął swoją Siłą Panią Wszystkich Narodów i przez to Ona może i wolno Jej rozdzielać wam łaski.

31 V 1958, Amsterdam, sobota w oktawie Zesłania Ducha Świętego i zarazem święto Matki Bożej Królowej - Ida Peerdeman ma widzenie Najświętszej Dziewicy i zapisuje w orędziu (55) także te słowa:
Poprzez Pana do Pani. Poprzez Panią Wszystkich Narodów do Pana Wszystkich Narodów.
Ida, rozumiejąc bliskość rozstania, bardzo płakała i wtedy Boska Dziewica rzekła:
Nie rozpaczaj. Nie pozostawię was sierotami. On, Pocieszyciel i Pomocnik przyjdzie.
Tytuł Matki Bożej Nieustającej Pomocy tłumaczy się tym, iż Ona rodzi i przynosi światu Parakleta-Pomocnika-Nieustającą Pomoc-Pana Wszystkich Narodów, Wielkiego Monarchę czasów ostatecznych, który będzie pasł narody rózgą żelazną - żeby pouczyć je o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie, potrzebna jest jednoznaczna, twarda mowa: Tak, tak. Nie, nie! W Apokalipsie tak jest to opisane
[Ap 19, 15]:
A z Jego ust wychodzi ostry miecz,
by nim uderzyć narody:
On paść je będzie rózgą żelazną
i On wyciska tłocznię wina zapalczywego gniewu Wszechmogącego Boga.

29 IX 1958, Castel Gandolfo - Święto Konsekracji Bazyliki Archanioła Michała i wigilia świętego Hieronima, pożegnalne spotkanie Piusa XII z Marią Teresą Carloni.

9 X 1958, Watykan; św. Dionizego Kefaloforosa, bł. Aarona Biskupa Krakowskiego - Umiera Pius XII. Jest to rok 100-lecia objawień w Lourdes. Posiadając dar bilokacji Pastor Angelicus około godziny 3 nad ranem zjawia się u Marii Teresy Carloni w jej prywatnym mieszkaniu w Urbanii i zawierza jej Kościół Milczenia (za Żelazną Kurtyną) w dniu jej 39 urodzin. Papież oddaje ducha Bogu o 3:52.

17 I 1983, Urbania, Włochy - Maria Teresa Carloni na całą wieczność zasypia w Panu. Święci uwielbiają Boga także swoja śmiercią. Tego dnia przypadała 112 rocznica jednorazowego objawienia Najświętszej Marii Panny w Pontmain

we Francji. Według posiadanej przeze mnie wiedzy był to jedyny Jej występ w nocnym emploi: zupełnie luźna, usiana złotymi gwiazdkami suknia (najtrafniejszym określeniem byłby tu szlafrok w oryginalnym znaczeniu tego słowa) w kolorze bleu royal, szary welon okrywający bujne włosy, wzorniczo wyszukane nocne pantofle na nogach, senne usposobienie i zakończenie widzenia przez naciągnięcie białego nakrycia od stóp ku głowie. A wszystko ponad domem Augusta Guidecoq'a, aby zapowiedzieć strwożonym Francuzom - bo toczyła się wówczas wojna francusko-pruska - nadejście Pokoju. Napisałem ostatni rzeczownik dużą literą, bo chodzi o Wielkiego Monarchę czasów ostatecznych, 'a Ten będzie pokojem' [Mi 5, 4a]. Porządne kobiety nie pokazują się w koszuli nocnej koło domu, a tym bardziej należącego do obcego mężczyzny. Jeśli Najświętsza Dziewica wybrała taką scenerię, to po to, żeby wskazać na swój dom, dom swojego męża! Jego właściciel to August Guidecoq, co daje się przełożyć jako Najwspanialszy Kogut Przewodnik. Rzecz jasna nie mówimy o kurniku, lecz o Galii/Francji, której herbowym ptakiem jest właśnie

kogut [na ilustracji: Okaz*, który sfrunął z iglicy paryskiej Notre Dame, gdy zajęła się ogniem 15 kwietnia 2019]. Zatem Święta Dziewica pragnęła zapowiedzieć czas, w którym przedstawi swojego małżonka, Wielkiego Monarchę, który będzie przewodził i przyniesie pokój nie tylko Francuzom, ale wszystkim narodom.

*Kogut wylądował w krzakach bez uszczerbku dla powierzonych mu relikwii Cierniowej Korony Chrystusa, św. Dionizego i św. Genowefy, która zainicjowała budowę kościoła Saint-Denis w miejscu, do którego pierwszy biskupa Paryża po ścięciu mieczem przyniósł swoją głowę (stąd 'Kefaloforos'). Głową biskupa jest papież: Kogut Notre Dame przynosi Głowę widzialnego Kościoła, a Święta Dziewica (figuralnie św. Genowefa) buduje mu dom. A cierń w relikwiarzu? To podpowiedź, że Kościół i świat zachorował na głowę, bo Pan Zbawiciel przywdział koronę cierniową za grzechy umysłu.

30 września 2023, św. Hieronima

Ojca i Doktora Kościoła w 1602 rocznicę jego dies natalis