'Różańcowy' Leon XIII - 'Lumen in cœlo'

Leon XIII PM otrzymał od Pana Jezusa przydomek 'Lumen in cœlo'-'Światło na niebie' zanotowany przez św. Malachiasza w 'Proroctwie o papieżach'.

[Z Latopisu Geminiano]:

2 marca 1810, Carpineto Romano*, departament Rzymu, Cesarstwo Francuskie - Anna Franciszka małżonka księcia Ludwika Pecci powiła Wincentego Joachima Rafała Ludwika (Pecci), który zapisze się w historii Kościoła jako papież Leon XIII.
*Patron miasta to św. Augustyn.

20 II 1878; Rzym, Królestwo Włoch - W wyniku konklawe, pierwszego po zniesieniu Państwa Kościelnego, kardynał Wincenty Pecci zostaje papieżem i przyjmuje imię Leon XIII. Przylgnie do niego miano 'Papież Różańcowy', ze względu na niezwykłe przywiązanie do tej mariackiej modlitwy – poświęcił jej aż 11 encyklik. Ta jego predylekcja doskonale koresponduje z generalnym wezwaniem Pani Świętej Warmii wyrażonym podczas objawień w Gietrzwałdzie - 'Odmawiajcie Różaniec' - zakończonych ledwo 5 miesięcy przed wyniesieniem kardynała Pecci na Stolicę Świętego Piotra.
Jeśli wierzyć angielskiej i francuskiej Wikipedii to 'Lumen in cœlo' -było jego dewizą herbową, co świadczyłoby o znajomości 'Przepowiedni' św. Malachiasza.

Jakie to światło, trzeba by sprawdzić z mapą nieba gwiaździstego. W dniu elekcji Leona XIII Słońce

było w Nawadniającym (konstelacja Wodnik), a ponad nim Boska Dziewica (Wenus) w złączeniu górnym; Boska Matka (Luna) przebywała w swoim domu, Najświętszej Panny (Virgo).

Gdy podliczymy znaki męskie, to okaże się, iż Dziewica Matka była w parze z '1', Merkurym, symbolem Posłańca-Ognia Ducha Świętego. Pierwsza planeta znajdowała się w tym czasie blisko maksymalnej zachodniej elongacji, czyli można było ją obserwować przed świtem – uwaga – w konstelacji Syna Marnotrawnego (Koziorożcu). Modlitwa różańcowa, której Leon XIII poświęcił tyle energii - jest ukierunkowana na obudzenie synów marnotrawnych, a w szczególności tego jednego, o którym mówił w przypowieści Pan Jezus. Będzie on 'Światłem na niebie' w czasach ostatecznych.

11 VI 1899, Rzym, Królestwo Włoch; niedziela świętego Barnaby Apostoła-Syna Pocieszenia - Papież Leon XIII, zainspirowany objawieniami Pana Zbawiciela, a przekazanymi mu przez

siostrę Irmę Marię od Boskiego Serca, poświęca cały rodzaj ludzki, wierzących i niewierzących, Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Poświęcenia tego - według formuły rozesłanej z Rzymu - dokonano równolegle także we wszystkich katedrach i kościołach na świecie po dwudniowym przygotowaniu w dniach 9 i 10 czerwca, w piątek i sobotę po Oktawie Bożego Ciała, czyli uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa i hipotetyczne święto Niepokalanego Serca Marii (od 1970 faktyczne). Sam Leon XIII wyraził później opinię, iż był to najważniejszy akt jego pontyfikatu

tak oto cały rodzaj ludzki został powierzony Synowi Pocieszenia.

1 I 1901, Rzym, Królestwo Włoch; święto Obrzezania Pańskiego, wtorek - Leon XIII PM poświęca Duchowi Świętemu rozpoczynający się wiek XX. W 1955 papież Pius XII zlikwiduje triduum przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego ze względu na wypełnianie się tajemnicy przyjścia drugiego Pocieszyciela, Parakleta.

20 VII 1903, Rzym, Królestwo Włoch; poniedziałek, wspomnienie świętego Hieronima Emilianiego i Proroka Eliasza

-W Pałacu Apostolskim na Watykanie umiera papież Leon XIII. 'Papież Różańcowy' był także promotorem brązowego szkaplerza mariackiego, co tłumaczy dlaczego zmarł w oktawie Matki Bożej Szkaplerznej, a jego śmierci patronował sam Eliasz, uznany Patriarcha Zakonu Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel, stróżów szkaplerza, który Boska Dziewica powierzyła im przez świętego Szymona Anglika. 'Lumen in coelo' zgasło na ziemi, ale zaświeciło na niebie. 'Światłem na niebie' w dniu elekcji Leona XIII był Posłaniec-Ogień (Merkury), w gwiazdozbiorze Syna Marnotrawnego (Koziorożcu). W swojej nieustannej wędrowce Merkury w dniu zgonu pontifexa znajdował się dokładnie

w Polluksie, tuż obok Słońca świecącego na granicy między konstelacjami Synów Bożych (Bliźnięta) i Bramy Niebios (Rak). Najbliższa Słońca planeta wskazała duchowego bliźniaka Pana Jezusa (Chrystusa Zbawiciela symbolizuje Kastor), który jest nosicielem 'Światła', względnie 'Ognia', który Jezus Chrystus pragnął rzucić na Ziemię. Proste rachunki pokazują, iż tego dnia Królowa Nieba była w towarzystwie '5' i '1', czyli '6'. I wszystko doskonale się zgadza: Luna przechodziła właśnie przez Hiady, z ich residuum 'V'+'I', zaś Potomek Dawida ('6' Saturn) przebywał

w Koziorożcu, tam gdzie się znajdował Merkury w dniu elekcji kardynała Pecci na Urząd Świętego Piotra. 'Światłem na niebie' jest obiecany przez Pana Jezusa drugi Pocieszyciel, Paraklet, nawrócony syn marnotrawny Naszej Matki Świętego Kościoła.

Obecność świętego Hieronima Emilianiego, w kalendarzu rzymskim (od 1769 do 1969) pod datą 20 lipca (potem 8 lutego), jako patrona sierot i dzieci opuszczonych

również przybliża postać Parakleta jako kogoś odrzuconego, wykluczonego, nieobecnego w powszechnej opinii, nieznanego, a jednak cieszącego się predylekcją Nieba. Hieronim-dobry Samarytanin dla dzieci, był kanonizowany na Matki Boskiej Szkaplerznej AD 1767 - Najświętsza Panna odwdzięczyła się mu za opiekę nad Jej wybrankiem.

1 października 2023, Predylekcji Naszej Pani

Mons (Hainaut, Belgia*); św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Boskiego Oblicza, nieletniej karmelitanki za przyzwoleniem samego papieża Leona XIII [Mała Tereska zmarła 'na św. Hieronima' (30 września 1897), można powiedzieć śmiertelnie zachorzała na 'Święte Święte Imię'.]

*Arcybiskup Wincenty Pecci w latach 1843-46 był nuncjuszem w Belgii i z jego inicjatywy w 1844 otwarto Kolegium Belgijskie w Rzymie. W tym właśnie Kolegium rezydował w latach 1946-48 doktorant ks. Karol Wojtyła, przyszły papież 'Od pracy Słońca' najjaśniejszego 'Światła na niebie'.