ROZMOWA Z DUCHEM
Na ścieżce prawdy którą wciąż chodzę
Spotkałem dziecko przy polnej drodze
Pytam się czemu stoisz sam w cieniu
Patrzysz na pole w martwym milczeniu?
Na tej polanie tu wśród tej gliny
Leżą wciąż kości mojej rodziny
Mówiąc te słowa głowę unosi I o modlitwę mnie za nich prosi Mów chłopcze szybko jak to się stało Co Twoich bliskich tutaj spotkało? Odpowiadając ociera łzy Tu im przerwano o życiu sny My na Wołyniu dom swój mieliśmy Tak bardzo wszyscy się kochaliśmy Żyliśmy razem w zgodzie w przyjaźni Do czasu strasznej wojennej kaźni Miałem mamusię siostrę i brata Taty nie było bo walczył w AK Kiedy nadeszły ponure dni Wszyscy mężczyźni do walki szli Pewnej niedzieli tak w środku dnia Napadły na nas dwie sotnie z upa W rękach swych mieli widły siekiery Na ustach okrzyk to dla bandery Moją siostrzyczkę strasznie męczyli Najpierw pobili potem zgwałcili Piłą jej nogi poucinali I rany solą posypywali A kiedy mama bardzo krzyczała Bo jej córeczka w mękach konała Ją też złapali …Więcej