Chcemy Intronizacji,czyli by prawa Boże były respektowane,a tymczasem na naszych oczach ustanawia się prawa anty Boże i antyludzkie.Nasze opowiadanie się przy prawie Bożym jest potrzebne jak nigdy dotąd,obrona tego prawa i trwanie przy Prawdzie jest już Intronizacją której oczekuje od nas Bóg w tym właśnie czasie w Polsce i Europie.
Jeśli elity dały się uwieść i zastraszyć to trudno,ale narodem jesteśmy przecież my,i to od naszej wiary zależy przyszłość Kościoła i naszego kraju.
-------------------------------------------------------------
nic dodać

Za Nim to znaczy gdzie? Na spacer? Chwila relaksu? Odrobina duchowego liftingu? Odetchnąć świeżym powietrzem i poprawić samopoczucie? Wzmocnić poczucie wartości własnej w towarzystwie Kogoś ważnego i znanego?
Za Nim, ale po co? Żeby było łatwiej? W nadziei na ochronny parasol? By zdrowia i chleba powszedniego nie zabrakło? Bo pagórki przed Nim się wyrównają i burze uciszy?
Za Nim. Nie na spacer. Na zawsze. Nie relaks. Trud i zmaganie. Czasem po łagodnych wodach. Niekiedy po wzburzonych falach.

liturgia.wiara.pl/…/2014-05-13

Chcemy Intronizacji,czyli by prawa Boże były respektowane,a tymczasem na naszych oczach ustanawia się prawa anty Boże i antyludzkie.Nasze opowiadanie się przy prawie Bożym jest potrzebne jak nigdy dotąd,obrona tego prawa i trwanie przy Prawdzie jest już Intronizacją której oczekuje od nas Bóg w tym właśnie czasie w Polsce i Europie.
Jeśli elity dały się uwieść i zastraszyć to trudno,ale narodem jesteśmy przecież my,i to od naszej wiary zależy przyszłość Kościoła i naszego kraju.

".....To miało głównie na celu takie osłabienie powagi Kościoła, aby przeciętny
obywatel nie przejmował się nauczaniem moralnym Kościoła, przykazaniami
Bożymi, świętością małżeństwa i rodziny, sakralnym charakterem życia
ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci, ażeby po prostu ludzie
postępowali tak, jak im się podoba. W Liście pasterskim na Wielkanoc 2008
roku jeden z biskupów wołał: „Na naszych oczach przeszczepia się na polski
grunt nihilistyczną ideologię, w której nie chodzi o szukanie prawdy, ale o
zniszczenie Kościoła, zgodnie z zasadą: ‚Uderzę w pasterza, a rozproszą się
owce’” (por. Mk 14, 27) ...."

Długi artykuł , ale polecam każdemu przeczytać .
Serce ożywa , gdy człowiek czyta takie mądrości z ust kapłana w czasach zniewolenia przez masonerię hierarchów modernistów .

....
W zmowie ze światową masonerią zaatakowano małżeństwo i rodzinę, narzucając niemoralne prawa oraz drastycznie ograniczając ekonomiczne podstawy rodzinnego bytu, aby pozbawić rodziny wszelkich horyzontów nadziei i w ten sposób popchnąć
mężczyzn i kobiety na drogę rozwodów, antykoncepcji i aborcji.
Od czasu wprowadzenia ustawy aborcyjnej oblicza się, że zamordowano w łonach
matek około 25 milionów nienarodzonych Polaków. To uderzenie w rodzinę i
w prawo do życia skutkuje nadal głębokim załamaniem moralnym całego
społeczeństwa.
W tym trudnym czasie nie brakowało dzielnych kapłanów i biskupów, którzy
krzepili ducha Narodu i umacniali wolę duchowej niezależności. Nie można
zwłaszcza zapomnieć zasług kardynała Augusta Hlonda, który jasno
ukazywał drogi ocalenia przez oddanie Narodu Niepokalanemu Sercu Maryi i
poddanie Polski pod władzę Chrystusa Króla. Niestety, w niewyjaśnionych do
końca okolicznościach zmarł niedługo po wojnie. Jasnym światłem dla
Polaków był kardynał Adam Stefan Sapieha, któremu także nie było dane
dłużej służyć Narodowi. Wspaniałym darem dla Polski stał się wielki Prymas
Tysiąclecia ks. kard. Stefan Wyszyński, który przez Wielką Nowennę i
Ślubowania Jasnogórskie pragnął doprowadzić Naród do pełnego zawierzenia
Maryi Królowej Polski. Oddanie się w niewolę Maryi miało paradoksalnie, lecz
w sposób uzasadniony teologicznie, otworzyć drogę do prawdziwej wolności,
którą wrogowie zaciekle i systematycznie niszczyli.
Fasadowa demokracja
Nowa nadzieja wolności zabłysła z chwilą powołania na Stolicę Piotrową syna
polskiej ziemi, Jana Pawła II. Słysząc głos Piotra, polskie serca uwierzyły w
możliwość odzyskania wolności.
Jednak i ta droga, i ta nadzieja musiały przejść próbę krwi. Najpierw było to 13 maja 1981 r. na placu św. Piotra, gdy Jan Paweł II stał się ofiarą zamachu. Potem, gdy 13 grudnia (1981) dokonano zdradzieckiego zamachu na Polskę. Tu również polała się krew, zatrzasnęły się drzwi więzień i obozów internowania. Wielu Polaków
wypędzono z kraju jako niebezpiecznych dla „systemu”.
Polała się krew bohaterskich kapłanów z ks. Jerzym Popiełuszką na czele. Nadzieje
rozbudzone w słynnym roku 1980 zostały unicestwione. „Solidarność”, ta
prawdziwa, przestała istnieć. Ażeby Polaków jeszcze bardziej poniżyć i zdemoralizować, zaproponowano kompromis: zakończono rzekomo stan
wojenny, lecz narzucono Polsce rząd złożony z tych samych agentów i zdrajców,
tylko ubranych w szaty pseudodemokratów. Wielu dało się zwieść i uwierzyło w „dobrą wolę” dawnych katów i okupantów, którzy obecnie mogli pod osłoną prawa okradać i okłamywać Polskę na wszelki sposób. Pod pozorami demokracji działali ci sami ludzie, dla których Marks i Lenin byli najwyższymi autorytetami w historii. Staremu potworowi zrodzonemu przez Marksa i jego towarzyszy próbowano dorobić „ludzką twarz”, ale – jak zapewniał Herbert – „potwór będzie miał zawsze twarz potwora”....."