Ksiądz Waldemar zwraca uwagę, że Papież przyjeżdżał do Polski w czerwcu, a ludzie zaraz potem udawali się na wakacje i zapominali o jego nauczaniu. Nie można zaprzeczyć tej konstatacji, jednak w wyborze czerwca na papieskie pielgrzymki kryje się głębszy sens duchowy. Czerwiec w Europie to szczyt wiosny i przedsmak kanikuły, odpoczynku. Czerwiec to miesiąc Najświętszego Serca Pana Jezusa, następujący po mariackim maju zwieńczonym świętem drugiego Nawiedzenia (31 maja od roku 1970). Św. Papież 'Od pracy Słońca' nawiedzał ojczyznę zwykle w czerwcu, gdy zboża się wykłoszą, zaś ostatnią, w sierpniu (2002), w porze ich żniw na oznaczenie nadejścia Żniwiarza z rodu Polaków z sierpem w dłoni [Ap 14, 14-20]! Święty Jacek Odrowąż znany jest także z tego cudu: Podniósł łan zboża powalony gradobiciem, aby umożliwić ich zżęcie, żniwa. I tak św. Jan Paweł II na św. Jacka AD 2002 (17 sierpnia) zawierzył cały świat Miłosierdziu Bożemu, aby cokolwiek ze zboża rosnącego na świecie dało się zżąć i przenieść do Królestwa Bożego na ziemi. Wraz ze żniwami nasza Dzienna Gwiazda niejako kończy swoją pracę, bo ziarno już zebrane i tak samo Papież Słowiański Brat zakończył swoją pracę na polskiej niwie przed wschodem Słońca, którego był prekursorem. Po wielkim żniwie na końcu czasów, znaczy teraz, przy tym Słońcu, po wszystkich trudach, będzie już odpoczynek w Królestwie Bożym, względnie nowym raju.

P.S.
Była też nieoficjalna 1 pielgrzymka do Polski: Papież 'De labore Solis' przeszedł do Polski "przez zieloną granicę" z Czech 22 maja 1995, nawiedzając 3 miejsca w Diecezji Bialsko-Żywieckiej. Swoją 5-tą pielgrzymkę do ojczyzny, na 1000-lecie św. Wojciecha, św. Jan Paweł II rozpoczął 31 maja (1997) w święto drugiego Nawiedzenia, sobotę w oktawie Bożego Ciała - wszystkie te daty, święta, miejsca i osoby układają się w spójną opowieść, bo stoi za tym Boża Opatrzność. (Trzeba by zebrać to w większym artykule.)