Modlitewnik - DZIEN XIV - Chór mocarstw.
Chór mocarstw.
Pan zastępów, mocarstw z nami!
Ps. 45, 8.

1. Chór mocarstw trzyma pośrednie miej-
sce między wszystkiemi chórami; cztery jest
wyższych, cztery niższych, a on środkowy,
stanowi niby serce wojska anielskiego. Ozna-
cza się ten chór mocą, siłą męstwem, święto-
ścią, wytrwaniem i dlatego nosi nazwę mo-
carstw. Wszyscy aniołowie jego możni w sile,
a ta moc i siła na tem się zasadza, że wszyscy
z niezłomną, nieprzepartą stałością, usiłują
służyć Bogu. Nigdy nie braknie im odwagi
do spełnienia natchnień Bożych, owszem, nie-
tylko sami dokładnie takowe wykonywują, ale
jeszcze dodają męstwa innym chórom do ich
spełniania. Moc i stałość tego chóru jest od-
biciem w nim Bóstwa. Boga, na wielu miej-
scach nazywa Pismo święte „Bogiem zastę-
pów”, „Bogiem mocarstw”, bo nic woli Bożej
oprzeć się nie może, On jest wszechmocnym!
O Boże Zastępów! Boże mocy! zawstydza
mnie słabość i niestałość moja, jak często wiele
Ci dobrego przyrzekam, jak mało wykonywam;
przy każdej spowiedzi poprawę obiecuję,
a znowu w dawne nieprawości upadam. Umo-
cnij mię mocą swoją. O Aniołowie Chóru Mo-
carstw! wyproście mi łaskę stałości, abym
nie tylko to, co dobre postanawiał i przyrze-
kał, ale jeszcze stale wszelką wykonywał
cnotę.
2. Wyraz Virtutes, jakiego pismo Boże
używa na oznaczenie zastępów tego piątego
Chóru Anielskiego, nie tylko wyraża moc i siłę,
ale i jeszcze nadewszystko cnotę i świętość;
bo też moc przestałaby być męztwem, gdyby
nie była zarazem cnotą, świętością, byłaby
ohydą, odstręczała, przerażałaby a nie bu-
dziła ufności, zamiłowania. Moc i siła obrana
z świętości byłaby uporem, złością, zacięto-
ścią szatańską; byłby to potwór, wszystko
wywrócić, pochłonąć, zniszczyć usiłujący. Mę-
ztwo tylko w dobrem, namaszczone słodyczą,
miłosierdziem jest chwalebnem, uwielbienia,
podziwu godną doskonałością Anielską. Bie-
rze w samym Bogu swój początek i źródło,
albowiem i samego Boga pismo św. nie tylko
nazywa Panem Zastępów czyli możnym i mo-
cnym 1) ale jeszcze słodkim i prawym 2), a na-
dewszystko nazywa Go po trzykroć Świętym!!!
O Panie i Boże! niechże będę niemowlę-
ciem, dzieciną w czynieniu złego, abym go
nie popełniał nigdy, a niech się stanę mężem
i dzielnym w wykonywaniu dobra i cnoty.
Niech serce moje nie zatwardza się w nie-
prawości, ale coraz więcej nabiera hartu
i mocy do cnoty i świętości!
3. Moc i siła, czyli inaczej męztwo, bę-
dące znamieniem tego Chóru Anielskiego, po-
winno być nie tylko namaszczone świętością,
ale jeszcze odznaczać się wytrwaniem, albo-
wiem, wedle słów św. Pawła apostoła: „nikt
nie będzie ukoronowan, tylko ten, ktoby się za-
sadnie, mężnie wprzód potykał”. 3)
Do naśladowania tego Chóru, po trzykroć
nas wzywa Dawid w Psalmie 79. „Boże Za-
stępów! (Mocarstw) okaż nam oblicze swoje
i będziem zbawieni”. Nawrócenie przy łasce
Bożej, jest wstępem do męztwa. Trzeba mieć
moc i męztwo aby złe przełamać, skruszyć
te łańcuchy złego, w których grzech nas trzy-
ma; aby podeptać wszystkie opinie i względy
świata, które nas na bezdroże bezprawia u-
-----------------------------------------------------
1) Ps. XXII, 8. 2) XXIV. 8. 3) 2. Tim. II,5.
-----------------------------------------------------
niosły, ale potem trzeba mieć stałość w mę-
ztwie, świętość, poświęcenie, iżby Pan raczył
łaskawie zwrócić na nas oblicze swoje, a na-
reszcie, potrzeba koniecznie wytrwania. Wy-
trwanie w nawróceniu, w świętości, oto jest
dokonanie męztwa, ono nam przynosi koronę.
Słusznie przeto męztwo zalicza się do cnót
kardynalnych, zasadniczych, najważniejszych,
bo ono daje zwycięztwo, ono wieńczy skronie
zwycięzcy.
Czegóż się lękasz serce moje? trzeba być
mężnym, wspaniałym, w pełnieniu służby Bo-
żej: „albowiem Królestwo Boże gwałt cierpi
i ci, którzy gwałt sobie zadają, porywają nie-
bo” 1). Idźmy śmiało naprzeciw trudnościom
przez kolce i ciernie. Chwytajmy się pługa
Pańskiego ochoczo, bez zwracania się w tył,
bez cofania. Pan swą mocą i łaską, Anioło-
wie swym przykładem i przyczyną umocnią
nas, upaść nie dozwolą w najcięższej nawet
utarczce. Pamiętajmy, że kto wytrwa do końca,
ten zbawion będzie, dla niego przygotowan
na niebiosach wśród Aniołów, wieniec na-
grody.
PRZYKŁAD.
(Z Dziejów Apostolskich, rozdz. XII.)
Kiedy Heród Agryppa ściąć kazał mie-
czem św. Jakóba Apostoła i widział, że się
to podobało żydom, pojmał też i św. Piotra,
wtrącił do ciemnicy, oddał pod poczwórną
------------------
1) Mat. XI.
------------------
straż żołnierzy, zamyślając wydać go ludowi
i zabić po świętach Paschy. Kiedy Piotr sie-
dzi w więzieniu, wierni nieustannie wznoszą
do Boga modły za jego wybawienie. Gorące
ich prośby zostały wysłuchane. Tejże samej
nocy, kiedy Herod miał wydać Piotra żydom,
a on spał skuty dwoma łańcuchami, między
dwoma żołnierzami i stróże przededrzwiami
strzegli więzienie: oto staje przed nim Anioł
Pański, wielka jasność oświeciła więzienie;
dotyka się Anioł boku Piotra, rozbudza go
i mówi: „Wstań rychło”. Łańcuchy spadły
z rąk Piotra i Anioł drugi raz mówi do nie-
go: „Obuj się, weź swe odzienie, opasz się,
pójdź za mną”. A wychodząc, szedł za nim
i nie wiedział czy to prawda co się działo
od Anioła, sądził raczej, że to senne widze-
nie. A gdy ominęli straż pierwszą i drugą,
gdy przyszli do bramy żelaznej, wiodącej do
miasta i ta się sama otworzyła, i kiedy prze-
szedłszy ulicę jedną, Anioł zniknął, wtenczas
Piotr ochłonąwszy, z zdumieniem rzekł: „Te-
raz wiem prawdziwie, że Pan posłał Anioła
Swego, aby mnie wyrwał z ręki Heroda i
z wszystkiego oczekiwania ludu żydowskiego”
i przyszedł zaraz do braci zgromadzonych
i modlących się w domu matki Marka, któ-
rzy ujrzawszy Piotra mniemali, że to Anioł
jego, lecz Piotr opowiedział, jak go Anioł
szczęśliwie wyprowadził.
W Rzymie na górze Esquilino, wznosi się
kościół pod nazwą św. Piotra w Okowach,
w którym do dziś zachowują się łańcuchy
tego Apostoła. Pamiątkę zaś wyprowadzenia
św. Piotra z więzienia przez Anioła, obchodzą
wierni pod dniem 1-go sierpnia.

Westchnienie do Aniołów.
Aniele Boży, któryś wybawił Piotra apo-
stoła z więzienia, (Dzieje Ap. XII), wybaw
nas swą przyczyną z więzów grzechów i nie-
prawości.
W. Wstawiajcie się za nami i t. d.
O. Aby Król Aniołów przyjął nas i t. d.
Modlitwa jak dnia pierwszego.