Mickiewicz mnie uczył pisania
W darze otrzymałam rymy
Które się zwą częstochowskie
Od dawna się z kolegami kłócimy
Że się nie kształcę inaczej
Dla nich niemodne to rymy
Lecz jak przestanę używać
Czy o nich nie zapomnimy
To one radość mi dają
Jak wielkie wspominanie
Pasterza Jana Pawla II-go
Co w serca jak w dzwon uderza
A tyle duszyczek skierował
Na właściwą drogę dając
Przykłady jak i przestrogi
Tylko z Toba Boże bez Ciebie nic nie mogę
Dziś świat zalewa niepokój
Wielu utknęło pośrodku drogi
Zło za zakrętem się czai
I też o posłuchanie prosi
Stres jednych powala ciemność zaskakuje
Ty Boże jesteś Autorytetem i Światłem
Które mrok rozproszy jeśli jest nie tak
a droga nie tędy-Daj Boże siłę
Aby pokonać zdradliwe odmęty
Siła wszak od Ciebie i Dobro jest Twoje
Dziś wspólnie wołamy na przekór ideom szatańskim
Niech zstąpi Duch Twój i światu ukarze Pokój
Amen
Autor H.Sawicka