- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
Zastosowany do opisu budowy "ziarna naszego dobra" model geometryczny nie jest obrazem "ziarna dobra" jest jedynie jego schematem, który jest kluczem otwierającym drzwi zrozumienia powiązań i oddziaływań składników przy pomocy których możemy budować dobro. By uświadomić sobie te powiązania należy jedynie patrząc na przestrzenny model "ziarna dobra", a więc na klucz, obrócić go, odczytać jego …Więcej
Zastosowany do opisu budowy "ziarna naszego dobra" model geometryczny nie jest obrazem "ziarna dobra" jest jedynie jego schematem, który jest kluczem otwierającym drzwi zrozumienia powiązań i oddziaływań składników przy pomocy których możemy budować dobro. By uświadomić sobie te powiązania należy jedynie patrząc na przestrzenny model "ziarna dobra", a więc na klucz, obrócić go, odczytać jego składniki i zapamiętać ich wzajemne relacje. Ilościowe i jakościowe wartości które odczytujemy przy pomocy tego klucza wynikają z działania Słowa Bożego, gdyż konstrukcja "ziarna dobra" znajduje uzasadnienie w Piśmie Świętym, w uznanych przez Kościół Katolicki objawieniach Trójcy Świętej, Świętej Rodziny, Miłosierdzia Bożego i innych objawieniach opisywanych w tej pracy oraz w licznych modlitwach powstałych na przestrzeni wieków począwszy od modlitwy "Ojcze Nasz", którą nauczył nas Jezus, aż do modlitw powstałych w czasach szczególnie nam bliskich bo związanych z osobą św. Papieża Jana Pawła II. Dodatkowo ślady tych wartości wtapiają się w opisane w pracy dzieła sztuki uznawane za światowe dziedzictwo kulturowe. Kształt "ziarna dobra" informuje również, że w przestrzeni ducha dobra, do której dusza ludzka jest powołana można zauważyć istnienie właściwych proporcji wartości duchowych. Przeprowadzona w tej pracy analiza proporcji i kształtu geometrycznego ikony Trójcy Świętej napisanej przez św. Andrieja Rublowa, ujawniła kolejny klucz, tym razem klucz proporcji geometrycznych, który stał się głównym elementem pozwalającym na odczytanie "Kodeksu Pokory" z obrazu Matki Bożej z Guadalupe i znalezienia ilościowych i jakościowych powiązań z przedstawionym modelem "ziarna dobra", czyli z kluczem pierwszym. Konstrukcja klucza proporcji geometrycznych zawiera relacje związane z podstawowymi stałymi matematycznymi oraz wiele proporcji związanych z budową świata fizycznego. Liczne przykłady na ten temat zarówno dla skali atomowej jak i skali astronomicznej przedstawione są w tej pracy.
"Na co będą potrzebne, pytało pacholę,
Trójkąty, czworoboki, koła, parabole ?
Że potrzebne, rzekł mędrzec, musisz teraz wierzyć;
Na co potrzebne, zgadniesz, gdy zaczniesz świat mierzyć".
W powiewie ducha, którego doświadczył Mickiewicz pisząc ten wiersz można starać się zrozumieć słowa niemieckiego filozofa Immanuela Kanta: "Tyle jest w każdym poznaniu nauki, ile jest w nim matematyki", oraz polskiego matematyka Hugo Steinhausa, które to słowa są zarazem tytułem jego książki: "Między duchem a materią pośredniczy matematyka". Z istnienia tej relacji zdawał sobie sprawę św. Tomasz z Akwinu gdy rozważał związek między poczuciem piękna a matematyką. Jego myśl, że "ludzkie zmysły znajdują przyjemność w kontakcie z przedmiotami zachowującymi właściwe proporcje", wydaje się być zgodna z naszym osobistym odczuciem o tym, że właściwe proporcje niosą w sobie ślad Bożej woli. Wszystkie te poszukiwania i rozmyślania na temat poznania relacji między duchem a materią nurtowały umysł ludzki już od czasów starożytnych, jednak nie mają one na celu jedynie tworzenie zabawnych bądź urzekających naszą wyobraźnię treści ale mają służyć i kierunkować w oparciu o prawdę nasze postrzeganie świata. Mają służyć nieustającej ewolucji naszych myśli i zmieniać świat na lepszy. Znany grecki matematyk i filozof Archimedes wiedział, że prawdy musimy szukać w rzeczywistość jaką możemy poznawać przy pomocy naszego rozumu za pośrednictwem naszych zmysłów. Powiedział on przecież: "Daj mi punkt oparcia, a poruszę Ziemię". Mając na uwadze współczesną wiedzę człowieka, to pragnienie Archimedesa można rozciągnąć w wymiary, które dopiero odkrywamy, a które dotyczą naszego ducha, budowanego z wiarą, nadzieją i miłością. Z wiarą, nadzieją i miłością, które to trzy nie są wymysłem naszego rozumu, a więc nie można ich łączyć z żadną przez człowieka stworzoną ideologią ale są wartościami bezwzględnymi, nierelatywnymi darowanymi nam przez Boga.
"Na co będą potrzebne, pytało pacholę,
Trójkąty, czworoboki, koła, parabole ?
Że potrzebne, rzekł mędrzec, musisz teraz wierzyć;
Na co potrzebne, zgadniesz, gdy zaczniesz świat mierzyć".
W powiewie ducha, którego doświadczył Mickiewicz pisząc ten wiersz można starać się zrozumieć słowa niemieckiego filozofa Immanuela Kanta: "Tyle jest w każdym poznaniu nauki, ile jest w nim matematyki", oraz polskiego matematyka Hugo Steinhausa, które to słowa są zarazem tytułem jego książki: "Między duchem a materią pośredniczy matematyka". Z istnienia tej relacji zdawał sobie sprawę św. Tomasz z Akwinu gdy rozważał związek między poczuciem piękna a matematyką. Jego myśl, że "ludzkie zmysły znajdują przyjemność w kontakcie z przedmiotami zachowującymi właściwe proporcje", wydaje się być zgodna z naszym osobistym odczuciem o tym, że właściwe proporcje niosą w sobie ślad Bożej woli. Wszystkie te poszukiwania i rozmyślania na temat poznania relacji między duchem a materią nurtowały umysł ludzki już od czasów starożytnych, jednak nie mają one na celu jedynie tworzenie zabawnych bądź urzekających naszą wyobraźnię treści ale mają służyć i kierunkować w oparciu o prawdę nasze postrzeganie świata. Mają służyć nieustającej ewolucji naszych myśli i zmieniać świat na lepszy. Znany grecki matematyk i filozof Archimedes wiedział, że prawdy musimy szukać w rzeczywistość jaką możemy poznawać przy pomocy naszego rozumu za pośrednictwem naszych zmysłów. Powiedział on przecież: "Daj mi punkt oparcia, a poruszę Ziemię". Mając na uwadze współczesną wiedzę człowieka, to pragnienie Archimedesa można rozciągnąć w wymiary, które dopiero odkrywamy, a które dotyczą naszego ducha, budowanego z wiarą, nadzieją i miłością. Z wiarą, nadzieją i miłością, które to trzy nie są wymysłem naszego rozumu, a więc nie można ich łączyć z żadną przez człowieka stworzoną ideologią ale są wartościami bezwzględnymi, nierelatywnymi darowanymi nam przez Boga.