Owo poranienie to pozbawienie łaski Bożej, albowiem, jak wskazuje św. Bazyli: rany poprzedzają nagość i bezbronność podobnie jak grzech poprzedza brak łaski, a jak dodaje św. Beda Czcigodny - grzechy nazywamy ranami, gdyż naruszają one zdrowie ludzkiej natury. Ów podróżnik na złej drodze, poraniony, nagi jak Adam w ogrodzie, napotyka w przypowieści kapłana i lewitę. Św. Augustyn i św. Jan Złotousty wskażą że przedstawiają oni Stare Przymierze - Prawo i Proroków, jednakże łatwo w tych postaciach odnaleźć i aktualne odniesienia: Księdza, który na drodze dialogu ze światem zagubił gdzieś Nowe Przymierze, objawione w Piśmie i Tradycji, który szuka komentarzy talmudycznych mędrców do Tory w złudnej nadziei "ubogacenia" i "braterstwa". "Proroka" - "charyzmatyka", który niczym nowy montanista, rości sobie prawo do bycia "ustami" Ducha Świętego. Którzy przechodzą mimo człowieka w grzechu, bo grzech nie jest głównym przedmiotem ich zainteresowania.