Kazanie na 31 niedzielę per annum - O Krzyżu w kontekście świętej liturgii Kościoła
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Św. Atanazy w swoim liście wielkanocnym pisał: „Wspaniałą jest rzeczą, bracia moi, zdążać od jednego święta do drugiego, przechodzić od jednej modlitwy do innej, iść od jednej uroczystości do następnej”.
Wczoraj przeżywaliśmy w naszej Archidiecezji częstochowskiej święto Rocznicy Poświęcenia Bazyliki Metropolitalnej czyli naszej katedry. Obecną Mszą Świętą świętujemy dzisiaj – w 31 niedzielę w ciągu roku. A przed nami, w najbliższym tygodniu, uroczystość Wszystkich Świętych i Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych. Świętowanie, w jedności z Ojcem Świętym i Kościołem, daje nam szczególną okazję do radości, bo Pan Bóg jest blisko. On, Dawca Życia, obdarował nas życiem i łaską Zbawienia. Za to bądźmy wdzięczni Panu Bogu. Najpiękniejszym i najdoskonalszym wyrazem naszej wdzięczności jest pobożny udział we Mszy Świętej.
Msza Święta jest Ofiarą. Msza Święta jest uobecnieniem tej Ofiary, którą nasz Pan Jezus Chrystus złożył na Krzyżu. Swoją Ofiarą Chrystus Pan doskonale uwielbił Ojca a nam otworzył drogę do Nieba, dając nam łaskę zbawienia. Czy ją przyjmujemy?
Msza Święta to nie jest spotkanie towarzyskie, na którym ksiądz powinien mówić miło, krótko, przyjemnie i niezobowiązująco.
Msza Święta to nie jest jakieś tam zgromadzenie, na które możemy przychodzić w dowolnym momencie.
Msza Święta to nie jest jakieś zwyczajowe spotkanie, na które możemy przychodzić bez zastanowienia.
Msza Święta to Ofiara Chrystusa – Ofiara Golgoty, która się tutaj odnawia. Dlatego ważna jest z naszej strony: wiara, miłość, czyste serce, pobożność, pokora, punktualność. Przychodzę do Chrystusa!
Ofiara. Wieczerza Pańska. Celebrujemy tę tajemnicę wiary – mysterium fidei – una cum papa nostro Benedicto, czyli w jedności z naszym Papieżem Benedyktem XVI.
Każdy papież jest w Kościele pierwszym nauczycielem wiary i jest pierwszym liturgiem Kościoła. Wskazuje kierunek. Celebracje papieskie są wzorem dla całego Kościoła. Przypomniał o tym w 2009 roku Kard. Antonio Cañizares Llovera, prefekt Kongregacji ds. Kultu i Dyscypliny Sakramentów mówiąc: „Papieskie liturgie w rzeczywistości zawsze były i nadal są wzorcowe dla całego świata katolickiego”.
Zatrzymajmy się więc naszą refleksją nad tą najświętszą sprawą: świętą liturgią Kościoła. Przewodnikiem w naszej refleksji będzie nasz Ojciec Święty Benedykt XVI.
Następca Świętego Piotra w zakresie świętej liturgii daje dzisiaj Kościołowi kilka wyraźnych znaków – klarownych, ważnych, istotnych. Znaki te nawiązują do Tradycji, która zrodziła rzesze Świętych i która była – także na polskiej ziemi, przez wieki, dla naszych przodków i dla polskich Świętych – ostoją i rękojmią szlachetnego życia i szlachetnej śmierci.
Wśród tych znaków jest Komunia Święta w postawie klęczącej oraz centralne miejsce Krzyża na ołtarzu.
Zatrzymajmy się zatem naszą refleksją nad znakiem Krzyża Świętego, który nasz Papież stawia w centrum ołtarza. Tak było przez całe wieki: kapłan, odprawiając Mszę Świętą, miał przed sobą Krzyż.
Tak było. A Ojciec Święty tak pięknie nam przypomniał w 2007 roku w swoim Liście do biskupów z okazji publikacji Motu proprio „Summorum Pontificum: „To, co przez poprzednie pokolenia było święte, również dla nas pozostaje święte i wielkie, i nie może być nagle całkowicie zabronione albo potraktowane jako szkodliwe”.
Tak: Krzyż jest Święty. Krzyż nie jest szkodliwy. Brak Krzyża jest szkodliwy.
Krzyż jest święty. Krzyż postawiony w centralnym miejscu ołtarza nie jest szkodliwy. Brak Krzyża w centralnym miejscu ołtarza jest szkodliwy.
Oto wyrazisty znak, jaki daje nam pokorny papież Benedykt XVI: centralne miejsce Krzyża na ołtarzu. Krzyż na środku ołtarza!
czytajmy całość: LINK
