Kapłani, zakładajcie wory pokutne, płaczcie i wołajcie do Pana: Ach, biada! Co za dzień! Blisko jest dzień Pana, a przyjdzie jako spustoszenie od Wszechmogącego.
Przepaszcie się, a płaczcie, kapłani; narzekajcie, słudzy ołtarza, wejdźcie i nocujcie w worach, słudzy Boga mojego, bo zniknęła z domu Boga waszego ofiara z pokarmów i napojów. Zarządźcie święty post, zwołajcie uroczyste zgromadzenie, zbierzcie starców, wszystkich mieszkańców ziemi do domu Pana, Boga waszego, i wołajcie do Pana: Ach, biada! Co za dzień! Blisko jest dzień Pana, a przyjdzie jako spustoszenie od Wszechmogącego. Dmijcie w róg na Syjonie, a wołajcie na górze mej świętej! Niechaj zadrżą wszyscy mieszkańcy kraju, bo nadchodzi dzień Pana, bo jest już bliski. Dzień ciemności i mroku, dzień obłoku i mgły. Jak zorza poranna, rozciąga się po górach lud wielki a mocny, któremu równego nie było od początku i nie będzie po nim nigdy aż do lat przyszłych pokoleń.
************************
Kapłani nadeszła dla was pora,
aby wskoczyć do pokutnego wora.
Żarty się skończyły i czas już jest krótki,
kto nie jest z Bogiem, ten będzie ,,cieniutki''.
Jezus ostrzega i do bycia z Sobą zaprasza:
,,Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie;
a kto nie zbiera ze Mną, rozprasza.''
Żyjcie w przyjaźni z Bogiem i nie rozpraszajcie,
nie bądźcie zwietrzałą solą, więc się nawracajcie.
Zdjęliście Sutannę, znak wiary kapłaństwa,
ze wstydu, z bojaźni, czy może z zaprzaństwa?
Boicie się ludzi idziecie za światem,
Jezusa zdradzacie, choć jest waszym Bratem?
Nawracajcie się, póki jeszcze pora,
nie chcecie nosić sutanny,
wskakujcie do pokutnego wora.
