Podczas widzenia otrzymanego od Pana zaprowadził mnie anioł z powrotem przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni była zwrócona ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza. I wyprowadził mnie przez bramę północną, i poza murami powiódł mnie do bramy zewnętrznej, zwróconej ku wschodowi. A oto woda wypływała spod prawej ściany świątyni, na południe od ołtarza. Potem poprowadził mnie ów mąż w kierunku wschodnim; miał on w ręku pręt mierniczy, odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść przez wodę; woda sięgała aż do kostek. Następnie znów odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść przez wodę: sięgała aż do kolan; i znów odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść: sięgała aż do bioder; i znów odmierzył jeszcze tysiąc łokci: był tam już potok, którego nie mogłem przejść, gdyż woda była za głęboka, była to woda do pływania, rzeka, której nie można było przejść. Potem rzekł do mnie: «Czy widziałeś to, synu człowieczy?» I poprowadził mnie z powrotem wzdłuż rzeki. Gdy się odwróciłem, oto po obu stronach na brzegu rzeki znajdowało się wiele drzew. A on rzekł do mnie: «Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów, i rozlewa się w wodach słonych, a wtedy wody stają się zdrowe. Wszystkie też istoty żyjące, od których tam się roi, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostają przy życiu: będzie tam też niezliczona ilość ryb, bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione. A nad brzegami potoku mają rosnąć po obu stronach różnego rodzaju drzewa owocowe, których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują; każdego miesiąca będą rodzić nowe, ponieważ woda dla nich przychodzi z przybytku. Ich owoce będą służyć za pokarm, a ich liście za lekarstwo».
Było święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy. W Jerozolimie zaś jest przy Owczej Bramie sadzawka, nazwana po hebrajsku Betesda, mająca pięć krużganków. Leżało w nich mnóstwo chorych: niewidomych, chromych, sparaliżowanych. Znajdował się tam pewien człowiek, który już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już dłuższy czas, rzekł do niego: «Czy chcesz wyzdrowieć?» Odpowiedział Mu chory: «Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. W czasie kiedy ja dochodzę, inny wstępuje przede mną». Rzekł do niego Jezus: «Wstań, weź swoje nosze i chodź!» Natychmiast wyzdrowiał ów człowiek, wziął swoje nosze i chodził. Jednakże dnia tego był szabat. Rzekli więc Żydzi do uzdrowionego: «Dziś jest szabat, nie wolno ci dźwigać twoich noszy». On im odpowiedział: «Ten, który mnie uzdrowił, rzekł do mnie: Weź swoje nosze i chodź». Pytali go więc: «Cóż to za człowiek ci powiedział: Weź i chodź?» Lecz uzdrowiony nie wiedział, kim On jest; albowiem Jezus odsunął się od tłumu, który był w tym miejscu. Potem Jezus znalazł go w świątyni i rzekł do niego: «Oto wyzdrowiałeś. Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło». Człowiek ów odszedł i oznajmił Żydom, że to Jezus go uzdrowił. I dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, że czynił takie rzeczy w szabat.
Oto słowo Pańskie.
****** Święta Benedykta od Bożej Opatrzności Benedykta przyszła na świat w dniu 2 października 1791 roku w wiosce Langasco koło Genui, we Włoszech. Jej rodzina żyła w skromnych warunkach. Gdy była jeszcze małą dziewczynką, rodzice przenieśli się do Pawii. Tam otworzyli sklep z warzywami. W małej Benedykcie już w dzieciństwie obudziło się pragnienie życia w klasztorze, ale rodzice byli temu przeciwni. Zgodnie z ich wolą w dniu 7 lutego 1816 roku wyszła za mąż za Giovanniego Battistę Frassinello. Młodzi małżonkowie, podobnie jak reszta rodziny, utrzymywali się z handlu warzywami. Ponadto przyjęli do swego domu i opiekowali się Marią, chorą siostrą Benedykty. W ich domu panowała atmosfera miłości i głębokiej wiary. W dwa lata po zawarciu sakramentu małżeństwa Benedykta wraz z mężem postanowili żyć w czystości, jak brat z siostrą, by całkowicie poświęcić się służbie Bogu i bliźnim. Decyzja ta była konsekwencją mistycznego przeżycia, podczas którego otrzymała łaskę odczytania swego powołania. Małżonkowie udali się z pielgrzymką do sanktuariów maryjnych, aby modląc do Matki Bożej lepiej poznać wolę Bożą. W 1825 roku zmarła Maria, siostra Benedykty. Za zgodą męża, w lipcu tego roku, Benedykta wstąpiła do klasztoru sióstr urszulanek w Capriolo. Giovanni został natomiast bratem zakonnym w zgromadzeniu ojców somasków. Po kilku miesiącach Benedykta zrozumiała, że jej powołaniem nie jest kontemplacja, lecz apostolstwo czynne. (...)
Benedykta zmarła w Ronco Scrivia w dniu 21 marca 1858 roku w opinii świętości. We wszystkim zdając się na Bożą wolę, potrafiła wzbudzać w ludzkich sercach miłość do bliźnich, roztaczała troskliwą opiekę nad potrzebującymi, a zwłaszcza nad ubogimi dziewczętami. Dzisiaj benedyktynki od Opatrzności służą swym życiem i charyzmatem młodym dziewczętom, ubogim, chorym i samotnym starszym ludziom we Włoszech, Hiszpanii, w Afryce (w Burundi, na Wybrzeżu Kości Słoniowej) oraz w Peru i Brazylii. Do grona błogosławionych wprowadził Benedyktę w dniu 10 maja 1987 roku św. Jan Paweł II. Podczas homilii mówił: "Ta prosta kobieta opierała swą działalność na podstawach ściśle teologicznych. Na Eucharystii będącej źródłem odwagi, światła i wytrwałości. Na całkowitej uległości Bożej Opatrzności. Na czynieniu wszystkiego tylko przez wzgląd na miłość do Boga i dla Jego upodobania". Kilkanaście lat później, w dniu 20 grudnia 2001 roku, ten sam papież zatwierdził cud przypisywany wstawiennictwu Benedykty Cambiagio Frassinello, a w dniu 19 maja 2002 roku, na placu św. Piotra w Rzymie, ogłosił ją świętą.
Prekursorka szkolnictwa publicznego – św. Benedykta od Bożej Opatrzności ,,W Ronco Scrivia zakłada szkołę dla dziewcząt. Nazywa ją ‘Domem Opatrzności’, wyrażając w ten sposób swoje wielkie zaufanie Bogu. Zakłada też Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek od Opatrzności. Instytut szybko się rozwija. W 1851 roku Benedykta wraca do Pawii, aby założyć dom dla opuszczonych dziewcząt, szkołę, sierociniec …Więcej
Prekursorka szkolnictwa publicznego – św. Benedykta od Bożej Opatrzności ,,W Ronco Scrivia zakłada szkołę dla dziewcząt. Nazywa ją ‘Domem Opatrzności’, wyrażając w ten sposób swoje wielkie zaufanie Bogu. Zakłada też Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek od Opatrzności. Instytut szybko się rozwija.
W 1851 roku Benedykta wraca do Pawii, aby założyć dom dla opuszczonych dziewcząt, szkołę, sierociniec i kolegium dla dziewcząt. Dzisiaj idee Benedykty wydają się oczywiste, ale wtedy było to nowe podejście do edukacji dziewcząt i określania roli kobiety w społeczeństwie.,,
,,Benedykta zmarła w Ronco Scrivia w dniu 21 marca 1858 roku w opinii świętości. We wszystkim zdając się na Bożą wolę, potrafiła wzbudzać w ludzkich sercach miłość do bliźnich, roztaczała troskliwą opiekę nad potrzebującymi, a zwłaszcza nad ubogimi dziewczętami. Dzisiaj benedyktynki od Opatrzności służą swym życiem i charyzmatem młodym dziewczętom, ubogim, chorym i samotnym starszym ludziom ...,,
W dzisiejszej Ewangelii; ,,Odpowiedział Mu chory: «Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. W czasie kiedy ja dochodzę, inny wstępuje przede mną».,,
Pan Bóg Zastępów jest dla nas obroną. Bóg jest dla nas ucieczką i siłą, najpewniejszą pomocą w trudnościach. Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia i góry zapadły w otchłań morza. Pan Bóg Zastępów jest dla nas obroną. Nurty rzeki rozweselają miasto Boże, najświętszy przybytek Najwyższego. Bóg w nim przebywa, a ono się nie zachwieje, Bóg je wspomoże o świcie. Pan Bóg Zastępów …Więcej
Pan Bóg Zastępów jest dla nas obroną. Bóg jest dla nas ucieczką i siłą, najpewniejszą pomocą w trudnościach. Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia i góry zapadły w otchłań morza.
Pan Bóg Zastępów jest dla nas obroną. Nurty rzeki rozweselają miasto Boże, najświętszy przybytek Najwyższego. Bóg w nim przebywa, a ono się nie zachwieje, Bóg je wspomoże o świcie. Pan Bóg Zastępów jest dla nas obroną. Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest naszą obroną. Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana, zdumiewające czyny, których dokonał na ziemi. Pan Bóg Zastępów jest dla nas obroną.
„Czy chcesz wyzdrowieć?” mieści się kultura wolności. Człowiek ten mógł przywyknąć do dotychczasowego stylu życia, a uzdrowienie spowoduje egzystencjalną rewolucję. Otwiera jednak przed Jezusem serce i zwraca uwagę nie tylko na widoczny brak zdrowia, ale także brak relacji z ludźmi, od których oczekuje wsparcia. Człowiekiem, który poprowadzi go do źródła uzdrowienia jest Jezus. Chorego nie …Więcej
„Czy chcesz wyzdrowieć?” mieści się kultura wolności. Człowiek ten mógł przywyknąć do dotychczasowego stylu życia, a uzdrowienie spowoduje egzystencjalną rewolucję. Otwiera jednak przed Jezusem serce i zwraca uwagę nie tylko na widoczny brak zdrowia, ale także brak relacji z ludźmi, od których oczekuje wsparcia. Człowiekiem, który poprowadzi go do źródła uzdrowienia jest Jezus. Chorego nie dostrzegano aż do chwili, gdy złamał szabatowy przepis. Nosze stały się sztandarem zwycięstwa nad chorobą, ale także punktem zaczepienia ze strony osób mających trudności z rozpoznaniem Boga i człowieka. Winny być wyrzutem sumienia dla tych, którzy nie podali mu ręki wcześniej, a stały się powodem potępienia uzdrowionego oraz Jezusa.,,
