Komunia na rękę?-Veto!-ks.Kneblewski. Komunia Święta to nie coś, tylko ktoś - a konkretnie, nasz Bóg! www.youtube.com/watchWięcej
Komunia na rękę?-Veto!-ks.Kneblewski.
Komunia Święta to nie coś, tylko ktoś - a konkretnie, nasz Bóg!
www.youtube.com/watch
Komunia Święta to nie coś, tylko ktoś - a konkretnie, nasz Bóg!
www.youtube.com/watch
- Zgłoś
Portale społecznościowe
- Umieszczony
Zmień wpis
Usuń wpis
Nemo potest duobus dominis servire !
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
.
Komunia na rękę?-Veto!-ks.Kneblewski
Komunia Święta to nie coś, tylko ktoś - a konkretnie, nasz Bóg!
www.youtube.com/watch
.Więcej
.
Komunia na rękę?-Veto!-ks.Kneblewski
Komunia Święta to nie coś, tylko ktoś - a konkretnie, nasz Bóg!
www.youtube.com/watch
.
Komunia na rękę?-Veto!-ks.Kneblewski
Komunia Święta to nie coś, tylko ktoś - a konkretnie, nasz Bóg!
www.youtube.com/watch
.
Nemo potest duobus dominis servire !
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
.
Komunia na rękę?-Veto!-ks.Kneblewski
Komunia Święta to nie coś, tylko ktoś - a konkretnie, nasz Bóg!
www.youtube.com/watch
.Więcej
.
Komunia na rękę?-Veto!-ks.Kneblewski
Komunia Święta to nie coś, tylko ktoś - a konkretnie, nasz Bóg!
www.youtube.com/watch
.
Komunia na rękę?-Veto!-ks.Kneblewski
Komunia Święta to nie coś, tylko ktoś - a konkretnie, nasz Bóg!
www.youtube.com/watch
.
Oczekujemy na Intronizację
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
kardynal64
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Wolnyczlowiek
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
Apel ks. Jacka Bałemby SDB do katolickich środowisk
Do teologów, kapituł, rad, wiernych, publicystów, naukowców, wszystkich, którzy mienią się być inteligencją katolicką, do mediów, które mienią się być katolickimi, do ludzi kultury, literatury, sztuki, plastyki, rzeźby, teatru, filmu…
Analizujmy ten istotny wątek kultury: kwestię uniżenia się człowieka przed Bogiem, kwestię postawy klęczącej …Więcej
Apel ks. Jacka Bałemby SDB do katolickich środowisk
Do teologów, kapituł, rad, wiernych, publicystów, naukowców, wszystkich, którzy mienią się być inteligencją katolicką, do mediów, które mienią się być katolickimi, do ludzi kultury, literatury, sztuki, plastyki, rzeźby, teatru, filmu…
Analizujmy ten istotny wątek kultury: kwestię uniżenia się człowieka przed Bogiem, kwestię postawy klęczącej w naszej polskiej kulturze. Wydobywajmy ten wątek z historii i bogactwa polskiej kultury, i twórzmy nowe dzieła – oryginalne, piękne, świadczące o kontynuacji chlubnych elementów naszej przeszłości. Organizujmy sympozja, piszmy artykuły, książki, twórzmy dzieła, filmy, spektakle i inne, które w sposób jednoznaczny ukażą kwestię uniżenia przed Bogiem i postawę klęczącą jako istotny wyznacznik polskiej tysiącletniej kultury, wyznacznik, który pozostaje naglącym wezwaniem do kontynuacji.
Bóg wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy, Najświętszej Maryi Panny. Matka Boża sama wyśpiewała w hymnie Magnificat: Respexit humilitatae ancillae suae – „wejrzał na pokorę swojej służebnicy” (Łk 1, 48).
Niech Bóg wejrzy i na nasze uniżenie i na wszelkie nasze godziwe starania, aby tę postawę uniżenia przed Bogiem zachować jako centralną kwestię kultury.
W swoim wystąpieniu na XI Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów w Watykanie, w październiku 2005 roku, Abp Jan Paweł Lenga, Ordynariusz Karagandy (Kazachstan) mówił:
„Prośmy Ducha Świętego, aby rozpalił w naszych sercach «gorliwość o dom Pański» i o jego największy skarb, którym nie jest jakiś przedmiot czy teoria, lecz Ciało i Krew naszego Boga i Zbawiciela. Być może moglibyśmy uczyć się tego od św. Ojca Pio z Pietrelciny, świętego czciciela Eucharystii żyjącego w naszych czasach. Oto jego słowa: «O Ojcze święty, ile profanacji, ile świętokradztw musi znosić Twoje łaskawe serce! Któż więc, Boże, stanie w obronie tego łagodnego Baranka, który nigdy nie otworzył ust swoich w swojej sprawie, lecz zawsze tylko w naszej?» (Epist. II, s. 344)”.
Nasz Papież Benedykt XVI pisał jako kardynał: „Liturgia chrześcijańska (…) zgina kolana przed ukrzyżowanym i wywyższonym Panem. To właśnie jest centrum rzeczywistej kultury – kultury prawdy”.
W harmonii z tą szlachetną linią uniżenia przed Bogiem Kardynał Antonio Cañizares Llovera, prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, powiedział w 2010 r.: „Trzeba z wielkim poświęceniem starać się ożywić i wspierać nowy ruch liturgiczny zgodnie z nauczaniem Benedykta XVI. Ożywić poczucie sacrum i misterium, postawić Boga w centrum wszystkiego”.
Podejmując z pełną odwagą i klarownością tę tematykę i dokładając wszelkich godziwych starań aby w naszych rodzinach i parafiach praktykowano postawę klęczącą przed Bogiem, przyczyniamy się do zachowania najgłębszych fundamentów kultury, przyczyniamy się do zachowania tysiącletniego królewskiego zwyczaju, który zasadnie możemy określić kulturą Komunii Świętej, przyczyniamy się do zachowania jedności liturgicznej z pierwszym liturgiem Kościoła, naszym Papieżem Benedyktem XVI.
Podejmując z pełną odwagą i klarownością tę tematykę i dokładając wszelkich godziwych starań, aby w naszych rodzinach i parafiach praktykowano postawę klęczącą przed Bogiem pełnimy funkcję egzorcyzmującą wobec kultury, przezwyciężając jej antropocentryczne deformacyjne zamknięcie.
W ten sposób otwieramy dla następnych pokoleń perspektywy niezawodnej nadziei opartej na Bogu.
Zadania zaszczytne i naglące!
Do teologów, kapituł, rad, wiernych, publicystów, naukowców, wszystkich, którzy mienią się być inteligencją katolicką, do mediów, które mienią się być katolickimi, do ludzi kultury, literatury, sztuki, plastyki, rzeźby, teatru, filmu…
Analizujmy ten istotny wątek kultury: kwestię uniżenia się człowieka przed Bogiem, kwestię postawy klęczącej w naszej polskiej kulturze. Wydobywajmy ten wątek z historii i bogactwa polskiej kultury, i twórzmy nowe dzieła – oryginalne, piękne, świadczące o kontynuacji chlubnych elementów naszej przeszłości. Organizujmy sympozja, piszmy artykuły, książki, twórzmy dzieła, filmy, spektakle i inne, które w sposób jednoznaczny ukażą kwestię uniżenia przed Bogiem i postawę klęczącą jako istotny wyznacznik polskiej tysiącletniej kultury, wyznacznik, który pozostaje naglącym wezwaniem do kontynuacji.
Bóg wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy, Najświętszej Maryi Panny. Matka Boża sama wyśpiewała w hymnie Magnificat: Respexit humilitatae ancillae suae – „wejrzał na pokorę swojej służebnicy” (Łk 1, 48).
Niech Bóg wejrzy i na nasze uniżenie i na wszelkie nasze godziwe starania, aby tę postawę uniżenia przed Bogiem zachować jako centralną kwestię kultury.
W swoim wystąpieniu na XI Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów w Watykanie, w październiku 2005 roku, Abp Jan Paweł Lenga, Ordynariusz Karagandy (Kazachstan) mówił:
„Prośmy Ducha Świętego, aby rozpalił w naszych sercach «gorliwość o dom Pański» i o jego największy skarb, którym nie jest jakiś przedmiot czy teoria, lecz Ciało i Krew naszego Boga i Zbawiciela. Być może moglibyśmy uczyć się tego od św. Ojca Pio z Pietrelciny, świętego czciciela Eucharystii żyjącego w naszych czasach. Oto jego słowa: «O Ojcze święty, ile profanacji, ile świętokradztw musi znosić Twoje łaskawe serce! Któż więc, Boże, stanie w obronie tego łagodnego Baranka, który nigdy nie otworzył ust swoich w swojej sprawie, lecz zawsze tylko w naszej?» (Epist. II, s. 344)”.
Nasz Papież Benedykt XVI pisał jako kardynał: „Liturgia chrześcijańska (…) zgina kolana przed ukrzyżowanym i wywyższonym Panem. To właśnie jest centrum rzeczywistej kultury – kultury prawdy”.
W harmonii z tą szlachetną linią uniżenia przed Bogiem Kardynał Antonio Cañizares Llovera, prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, powiedział w 2010 r.: „Trzeba z wielkim poświęceniem starać się ożywić i wspierać nowy ruch liturgiczny zgodnie z nauczaniem Benedykta XVI. Ożywić poczucie sacrum i misterium, postawić Boga w centrum wszystkiego”.
Podejmując z pełną odwagą i klarownością tę tematykę i dokładając wszelkich godziwych starań aby w naszych rodzinach i parafiach praktykowano postawę klęczącą przed Bogiem, przyczyniamy się do zachowania najgłębszych fundamentów kultury, przyczyniamy się do zachowania tysiącletniego królewskiego zwyczaju, który zasadnie możemy określić kulturą Komunii Świętej, przyczyniamy się do zachowania jedności liturgicznej z pierwszym liturgiem Kościoła, naszym Papieżem Benedyktem XVI.
Podejmując z pełną odwagą i klarownością tę tematykę i dokładając wszelkich godziwych starań, aby w naszych rodzinach i parafiach praktykowano postawę klęczącą przed Bogiem pełnimy funkcję egzorcyzmującą wobec kultury, przezwyciężając jej antropocentryczne deformacyjne zamknięcie.
W ten sposób otwieramy dla następnych pokoleń perspektywy niezawodnej nadziei opartej na Bogu.
Zadania zaszczytne i naglące!
Ks. Leopold Powierża CSMA
"W zbrojowni duchowej znajduje się postawa klęcząca wobec Najświętszego Sakramentu, Komunii Świętej i na modlitwie. Jednakże istnieją „wpływowe środowiska”, które świadomie, metodycznie i z wielką cierpliwością usiłują nas rozbroić. Owe „wpływowe środowiska” wmawiają nam, że klękanie do Komunii Świętej na dwa kolana jest zbędne. Oto wrogowie naszego zbawienia i ich metody (…). …Więcej
Ks. Leopold Powierża CSMA
"W zbrojowni duchowej znajduje się postawa klęcząca wobec Najświętszego Sakramentu, Komunii Świętej i na modlitwie. Jednakże istnieją „wpływowe środowiska”, które świadomie, metodycznie i z wielką cierpliwością usiłują nas rozbroić. Owe „wpływowe środowiska” wmawiają nam, że klękanie do Komunii Świętej na dwa kolana jest zbędne. Oto wrogowie naszego zbawienia i ich metody (…).
Nasi „oświeceni” inteligentni wrogowie zaciekle atakują życie moralne i obyczaje. I tu niestety odnoszą sukcesy.
Brońmy zatem Świętej Tradycji przekazywanej w obyczajach Ojców Naszych. Klękanie do Komunii Świętej jest najstarszym spoiwem Polskiego Narodu."
(Uniwersał krucjaty modlitewnej – „Uniżenie przed Bogiem”, w: Ks. Jacek Bałemba SDB)
"W zbrojowni duchowej znajduje się postawa klęcząca wobec Najświętszego Sakramentu, Komunii Świętej i na modlitwie. Jednakże istnieją „wpływowe środowiska”, które świadomie, metodycznie i z wielką cierpliwością usiłują nas rozbroić. Owe „wpływowe środowiska” wmawiają nam, że klękanie do Komunii Świętej na dwa kolana jest zbędne. Oto wrogowie naszego zbawienia i ich metody (…).
Nasi „oświeceni” inteligentni wrogowie zaciekle atakują życie moralne i obyczaje. I tu niestety odnoszą sukcesy.
Brońmy zatem Świętej Tradycji przekazywanej w obyczajach Ojców Naszych. Klękanie do Komunii Świętej jest najstarszym spoiwem Polskiego Narodu."
(Uniwersał krucjaty modlitewnej – „Uniżenie przed Bogiem”, w: Ks. Jacek Bałemba SDB)
3 więcej komentarzy od Radek33
ks.Jerzy Garda(misjonarz z Afryki):
"Pozycja klęcząca przy przyjmowaniu Ciała Pańskiego to pozycja zgodna z naszą polską, najstarszą tradycją. Ma ona również swoje uzasadnienie biblijne chociażby w Liście św. Pawła do Filipian: „Aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano” (Flp 2, 10).
Postawa klęcząca przy przyjmowaniu Komunii św. po Soborze Watykańskim II nigdy nie została oficjalnie zniesiona …Więcej
ks.Jerzy Garda(misjonarz z Afryki):
"Pozycja klęcząca przy przyjmowaniu Ciała Pańskiego to pozycja zgodna z naszą polską, najstarszą tradycją. Ma ona również swoje uzasadnienie biblijne chociażby w Liście św. Pawła do Filipian: „Aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano” (Flp 2, 10).
Postawa klęcząca przy przyjmowaniu Komunii św. po Soborze Watykańskim II nigdy nie została oficjalnie zniesiona. Została jednak wyparta na korzyść postawy stojącej. Praktyka ubiegłych dziesięcioleci pokazała, że była to niefortunna zamiana, ponieważ przyczyniła się w dużej mierze do desakralizacji aktu przyjęcia Komunii św.
Ojciec Święty Benedykt XVI dostrzegł ten problem i swoim słowem oraz przykładem pragnie zwrócić naszą uwagę na konieczność powrotu przyjmowania Eucharystii w postawie klęczącej.
Jeżeli nam zależy na jak najgłębszym przeżyciu spotkania z Chrystusem Eucharystycznym bądźmy posłuszni wskazaniom Zastępcy Chrystusa na ziemi."
"Pozycja klęcząca przy przyjmowaniu Ciała Pańskiego to pozycja zgodna z naszą polską, najstarszą tradycją. Ma ona również swoje uzasadnienie biblijne chociażby w Liście św. Pawła do Filipian: „Aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano” (Flp 2, 10).
Postawa klęcząca przy przyjmowaniu Komunii św. po Soborze Watykańskim II nigdy nie została oficjalnie zniesiona. Została jednak wyparta na korzyść postawy stojącej. Praktyka ubiegłych dziesięcioleci pokazała, że była to niefortunna zamiana, ponieważ przyczyniła się w dużej mierze do desakralizacji aktu przyjęcia Komunii św.
Ojciec Święty Benedykt XVI dostrzegł ten problem i swoim słowem oraz przykładem pragnie zwrócić naszą uwagę na konieczność powrotu przyjmowania Eucharystii w postawie klęczącej.
Jeżeli nam zależy na jak najgłębszym przeżyciu spotkania z Chrystusem Eucharystycznym bądźmy posłuszni wskazaniom Zastępcy Chrystusa na ziemi."
Ksiądz założył, że rozpowszechniające się w Polsce przyjmowanie Komunii św. na stojąco jest efektem lenistwa. Ze słów papieża wynika jednak jednoznaczne coś innego. Czy przyjmowanie w ten sposób Komunii św. nie jest znakiem zaniku pokory i jakiejś nowej poganizacji ?
Ks.Mirosław Mikulski:Oczywiście wygodnictwo i lenistwo jest efektem zaniku wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Komunii św., …Więcej
Ksiądz założył, że rozpowszechniające się w Polsce przyjmowanie Komunii św. na stojąco jest efektem lenistwa. Ze słów papieża wynika jednak jednoznaczne coś innego. Czy przyjmowanie w ten sposób Komunii św. nie jest znakiem zaniku pokory i jakiejś nowej poganizacji ?
Ks.Mirosław Mikulski:Oczywiście wygodnictwo i lenistwo jest efektem zaniku wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Komunii św., bo jeżeli głęboko pochylam się przez biskupem czy klękam przed papieżem całując jego pierścień – co jest przecież w powszechnym obyczaju wśród Polaków – to jak można nie klękać przed samym Chrystusem?
Przyjmowanie Komunii św. na kolanach nie powinno wypływać z lęku, lecz z wiary i z szacunku. Z pozycji klęczącej lepiej widać Boga w Hostii.
Kardynał Ratzinger przypomina opowiadanie zaczerpnięte od ojców Pustyni. Mówi ono o diable, który został zmuszony przez Boga do pokazania się opatowi Apollonowi: „Diabeł był czarny, brzydki, o przerażająco wątłych członkach, a przede wszystkim jednak nie miał kolan. Niezdolność klęczenia okazuje się zatem istotą elementu diabolicznego”.
Uważam, że powinniśmy Komunię św. przyjmować zawsze na kolanach tak długo, jak długo nasze kolana mogą się zginać. W innych wypadkach w postawie jak najbardziej godnej.
Są tacy proboszczowie, którzy mówią, że najchętniej udzielaliby Komunii św. klęczącym wiernym, ale wierni ustawiają się do Komunii św. w pozycji stojącej. Co by ksiądz doradził tym proboszczom?
Zwyczajnie powiedzieć parafianom: „Nie bójcie się przyjmować Jezusa na kolanach”.
Są tacy wierni, którzy mówią, że najchętniej przyjmowaliby Komunię św. w postawie klęczącej, ale gdy próbowali klękać to kapłani udzielający im Komunii św. strofowali ich i nakazywali postawę stojącą. Co by ksiądz doradził takim wiernym?
W szczerej rozmowie z księdzem powołać się na przykład papieża Benedykta XVI, wyrazić swoje pragnienie i nadal klękać.
A w jaki sposób, zdaniem księdza, kapłan powinien udzielać Komunii św. w szpitalu? Czy powinien każdego pacjenta pytać o to, czy jest w stanie uklęknąć i po otrzymaniu odpowiedzi twierdzącej udzielać Komunii św. pacjentowi, gdy on uklęknie?
Wchodząc na salę, zaproponować pozycję klęczącą dla tych, którzy mogą.
Czy powinniśmy, zdaniem księdza, podejmować jakieś działania zmierzające do przywrócenia przyjmowania Komunii św. tylko na klęcząco?
Własnym przykładem i rozmową wpływać na bliźnich. (wywiad autoryzowany-Stanisław Krajski)
Ks.Mirosław Mikulski:Oczywiście wygodnictwo i lenistwo jest efektem zaniku wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Komunii św., bo jeżeli głęboko pochylam się przez biskupem czy klękam przed papieżem całując jego pierścień – co jest przecież w powszechnym obyczaju wśród Polaków – to jak można nie klękać przed samym Chrystusem?
Przyjmowanie Komunii św. na kolanach nie powinno wypływać z lęku, lecz z wiary i z szacunku. Z pozycji klęczącej lepiej widać Boga w Hostii.
Kardynał Ratzinger przypomina opowiadanie zaczerpnięte od ojców Pustyni. Mówi ono o diable, który został zmuszony przez Boga do pokazania się opatowi Apollonowi: „Diabeł był czarny, brzydki, o przerażająco wątłych członkach, a przede wszystkim jednak nie miał kolan. Niezdolność klęczenia okazuje się zatem istotą elementu diabolicznego”.
Uważam, że powinniśmy Komunię św. przyjmować zawsze na kolanach tak długo, jak długo nasze kolana mogą się zginać. W innych wypadkach w postawie jak najbardziej godnej.
Są tacy proboszczowie, którzy mówią, że najchętniej udzielaliby Komunii św. klęczącym wiernym, ale wierni ustawiają się do Komunii św. w pozycji stojącej. Co by ksiądz doradził tym proboszczom?
Zwyczajnie powiedzieć parafianom: „Nie bójcie się przyjmować Jezusa na kolanach”.
Są tacy wierni, którzy mówią, że najchętniej przyjmowaliby Komunię św. w postawie klęczącej, ale gdy próbowali klękać to kapłani udzielający im Komunii św. strofowali ich i nakazywali postawę stojącą. Co by ksiądz doradził takim wiernym?
W szczerej rozmowie z księdzem powołać się na przykład papieża Benedykta XVI, wyrazić swoje pragnienie i nadal klękać.
A w jaki sposób, zdaniem księdza, kapłan powinien udzielać Komunii św. w szpitalu? Czy powinien każdego pacjenta pytać o to, czy jest w stanie uklęknąć i po otrzymaniu odpowiedzi twierdzącej udzielać Komunii św. pacjentowi, gdy on uklęknie?
Wchodząc na salę, zaproponować pozycję klęczącą dla tych, którzy mogą.
Czy powinniśmy, zdaniem księdza, podejmować jakieś działania zmierzające do przywrócenia przyjmowania Komunii św. tylko na klęcząco?
Własnym przykładem i rozmową wpływać na bliźnich. (wywiad autoryzowany-Stanisław Krajski)
W jaki sposób wierni powinni, zdaniem Księdza, przyjmować Komunię św.?
Ks.Mirosław Mikulski:"Moje zdanie jest tu jednoznaczne i nie wyobrażam sobie żebym mógł je zmienić. Człowiek wierząc w realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie wyraża swoją wiarę i pokorę – w naszej kulturze europejskiej – poprzez klękanie. Rozumiem, że dla ludzi o innej mentalności, np. ludzi Wschodu najlepszą …Więcej
W jaki sposób wierni powinni, zdaniem Księdza, przyjmować Komunię św.?
Ks.Mirosław Mikulski:"Moje zdanie jest tu jednoznaczne i nie wyobrażam sobie żebym mógł je zmienić. Człowiek wierząc w realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie wyraża swoją wiarę i pokorę – w naszej kulturze europejskiej – poprzez klękanie. Rozumiem, że dla ludzi o innej mentalności, np. ludzi Wschodu najlepszą tutaj postawą jest w tej sytuacji np. głęboki ukłon. Zawsze od swojego dzieciństwa i potem jako kapłan nie wyobrażałem sobie inaczej przyjmowania Komunii św. jak tylko na kolanach, chociaż zawsze rozumiałem i akceptowałem inną pozycję np. gdy człowiek nie mógł uklęknąć.I zawsze tak było, że chorym udzielano Komunii św. w pozycji stojącej, siedzącej, a nawet leżącej. Doczekaliśmy się dopuszczenia przez Kongregację ds. Sakramentów Świętych możliwości przyjmowania Komunii św. również w pozycji stojącej, ponieważ uwzględniała wiernych reprezentujących inne kultury, zostawiając poszczególnym Konferencjom Episkopatów określenie sposobu przyjmowania Komunii św. w ich krajach. U nas w Polsce – nie znosząc postawy klęczącej – dopuszczono przyjmowanie Komunii św. procesyjnie w postawie stojącej. Z bólem stwierdzam, że bardzo wielu duchownych podchwyciło możliwość postawy stojącej. Niestety człowiek z natury jest wygodny i leniwy, a postawa klęcząca wymaga pewnego wysiłku. Bardzo szybko zatem przyjmowanie Komunii św. na stojąco staje się powszechnym zwyczajem w Polsce. Tymczasem nasz papież Benedykt XVI przywołuje zdanie św. Pawła z listu do Filipian: „…aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano, istot niebieskich, ziemskich i podziemnych” ( Flp 2, 8-10). Papież powiedział też: „Być może postawa klęcząca jest rzeczywiście czymś obcym dla kultury nowoczesnej, skoro jest ona kulturą, która oddaliła się od wiary i wiary już nie zna, podczas gdy upadnięcie na kolana w wierze jest prawidłowym i płynącym z wnętrza koniecznym gestem. Kto uczy się wierzyć ten uczy się także klękać. Tam gdzie owa postawa zanikła, tam ponownie trzeba nauczyć się klękać”.
Ks.Mirosław Mikulski:"Moje zdanie jest tu jednoznaczne i nie wyobrażam sobie żebym mógł je zmienić. Człowiek wierząc w realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie wyraża swoją wiarę i pokorę – w naszej kulturze europejskiej – poprzez klękanie. Rozumiem, że dla ludzi o innej mentalności, np. ludzi Wschodu najlepszą tutaj postawą jest w tej sytuacji np. głęboki ukłon. Zawsze od swojego dzieciństwa i potem jako kapłan nie wyobrażałem sobie inaczej przyjmowania Komunii św. jak tylko na kolanach, chociaż zawsze rozumiałem i akceptowałem inną pozycję np. gdy człowiek nie mógł uklęknąć.I zawsze tak było, że chorym udzielano Komunii św. w pozycji stojącej, siedzącej, a nawet leżącej. Doczekaliśmy się dopuszczenia przez Kongregację ds. Sakramentów Świętych możliwości przyjmowania Komunii św. również w pozycji stojącej, ponieważ uwzględniała wiernych reprezentujących inne kultury, zostawiając poszczególnym Konferencjom Episkopatów określenie sposobu przyjmowania Komunii św. w ich krajach. U nas w Polsce – nie znosząc postawy klęczącej – dopuszczono przyjmowanie Komunii św. procesyjnie w postawie stojącej. Z bólem stwierdzam, że bardzo wielu duchownych podchwyciło możliwość postawy stojącej. Niestety człowiek z natury jest wygodny i leniwy, a postawa klęcząca wymaga pewnego wysiłku. Bardzo szybko zatem przyjmowanie Komunii św. na stojąco staje się powszechnym zwyczajem w Polsce. Tymczasem nasz papież Benedykt XVI przywołuje zdanie św. Pawła z listu do Filipian: „…aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano, istot niebieskich, ziemskich i podziemnych” ( Flp 2, 8-10). Papież powiedział też: „Być może postawa klęcząca jest rzeczywiście czymś obcym dla kultury nowoczesnej, skoro jest ona kulturą, która oddaliła się od wiary i wiary już nie zna, podczas gdy upadnięcie na kolana w wierze jest prawidłowym i płynącym z wnętrza koniecznym gestem. Kto uczy się wierzyć ten uczy się także klękać. Tam gdzie owa postawa zanikła, tam ponownie trzeba nauczyć się klękać”.
Kard. Antonio Canizares Llovera apeluje do katolików, by przyjmowali Komunię Świętą do ust i w postawie klęczącej - Trzeba sobie uświadomić, że stajemy przed samym Bogiem i że On przychodzi do nas, a my nie jesteśmy nawet tego godni – podkreśla duchowny.
Prefekt watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów przekonuje do przyjmowania Komunii świętej klęcząc, ponieważ taka …Więcej
Kard. Antonio Canizares Llovera apeluje do katolików, by przyjmowali Komunię Świętą do ust i w postawie klęczącej - Trzeba sobie uświadomić, że stajemy przed samym Bogiem i że On przychodzi do nas, a my nie jesteśmy nawet tego godni – podkreśla duchowny.
Prefekt watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów przekonuje do przyjmowania Komunii świętej klęcząc, ponieważ taka postawa „jest znakiem adoracji, do której trzeba powrócić na nowo”.
Prefekt watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów przekonuje do przyjmowania Komunii świętej klęcząc, ponieważ taka postawa „jest znakiem adoracji, do której trzeba powrócić na nowo”.
Dzięki Radku za zamieszczenie tego wykładu, dodaję link do wypowiedzi ks. Romana na temat Komunii Godnie przystępować do Komunii Świętej!
Godnie przystępować do Komunii Świętej!
Zostało tutaj przytoczone orędzie do ks S. Gobbiego, ja pozwolę sobie jeszcze raz przytoczyć słowa Pana Jezusa, które zapisała w książce "Męka Pańska" Catalina Rivas. Pan Jezus jednoznacznie się wypowiedział -...…Więcej
Godnie przystępować do Komunii Świętej!
Zostało tutaj przytoczone orędzie do ks S. Gobbiego, ja pozwolę sobie jeszcze raz przytoczyć słowa Pana Jezusa, które zapisała w książce "Męka Pańska" Catalina Rivas. Pan Jezus jednoznacznie się wypowiedział -...Jest bardzo wiele dłoni, które zadają ból Mojemu Ciału przyjmując Komunię św. na rękę - świętokradzkie dzieło szatana!
Pan Jezus:
O poranku Kajfasz zarządził, żeby Mnie zaprowadzono przed Piłata na ogłoszenie wyroku śmierci. Piłat wypytywał Mnie, pragnął bowiem znaleźć jakiś powód, żeby Mnie skazać, ale jednocześnie zadręczała go świadomość i odczuwał wielki strach przed niesprawiedliwością, jaką zamierzał popełnić. W końcu znalazł wykręt i rozkazał, aby Mnie zabrano do Heroda.
Piłat dokładnie odzwierciedla dusze, które czują poruszenie łaski, a zarazem swoich namiętności, opanowane są potrzebą uznania w oczach ludzi, zaślepione miłością własną i strachem przed wyśmianiem. Dusze te sprawiają że łaska przemija.
Nie odpowiedziałem na pytania Piłata. Jedynie, kiedy Mnie zapytał: „Czy Ty jesteś królem żydowskim...?" - wtedy z powagą i doniosłością odpowiedziałem: „Jak rzekłeś! Jestem Królem, ale moje królestwo nie jest z tego świata.”. Tymi słowami chciałem nauczyć wiele dusz, że gdy pojawia się okazja do zniesienia cierpienia czy poniżenia, którego można by łatwo uniknąć, mają odpowiadać wspaniałomyślnie: Moje królestwo nie jest z tego świata, to znaczy, że nie szukam uznania u ludzi. Nie tutaj jest moja Ojczyzna. Odpocznę w tej, która jest nią naprawdę. A teraz mam odwagę do wypełnienia mojego obowiązku bez zważania na opinię świata. To, na czym mi zależy, to nie jest wasz szacunek, lecz podążanie za głosem łaski, gaszącej porywy natury. Jeśli nie jestem w stanie zwyciężyć sam, poproszę o siły i radę, gdyż w wielu momentach, namiętności i nadmierna miłość własna - zaślepiają duszę i popychają ją do czynienia zła.
Katów, którzy rozdzierają Moje Ciało, nie jest ani dziesięciu, ani dwudziestu. Jest bardzo wiele dłoni, które zadają ból Mojemu Ciału przyjmując Komunię św. na rękę - świętokradzkie dzieło szatana!
Jak można patrzeć na Mnie w tym morzu bólu i goryczy, a serce mieć nieporuszone współczuciem? To jednak nie kaci mają Mnie pocieszać, ale wy, dusze wybrane, macie Mi przynosić ulgę w bólu. Kontemplujcie Moje Rany i rozglądnijcie się, czy jest ktoś, kto wycierpiał tyle, co Ja, aby okazać wam miłość.
Catalina Rivas "MĘKA PAŃSKA"
W najnowszym wydaniu jej książek arcybiskup Apaza napisał: „Przeczytaliśmy książki Cataliny i jesteśmy przekonani, że jedynym ich celem jest prowadzenie nas wszystkich drogą zapoczątkowaną w Ewangelii. Książki te również podkreślają wyjątkowe miejsce Dziewicy Maryi - naszego wzoru w naśladowaniu i podążeniu za Jezusem Chrystusem - Matki, której powinniśmy się powierzyć z całkowitym zaufaniem i miłością. Książki te pokazują, jak powinien postępować prawdziwie wierzący chrześcijanin. Z tych wszystkich względów wyrażam zgodę na ich wydrukowanie i dystrybucję oraz polecam jako materiał do medytacji i duchowego kierownictwa, odpowiadając na wezwanie Pana, który pragnie zbawić wiele dusz, ukazując im, że jest Bogiem żywym, pełnym miłosierdzia i miłości.”
Benedykt XVI:
"Przez to, że teraz proszę o przyjmowanie komunii na kolanach i udzielam jej do ust, chciałem podkreślić cześć należną realnej obecności Chrystusa w Eucharystii (...)Chcę mocno zaakcentować,że powinno być oczywiste;tu dzieje się coś szczególnego!Tutaj jest obecny Ten,przed którym pada się na kolana.Uważajcie na to!"– (Benedykt XVI w rozmowie z Peterem Seewaldem-Światłość świata.Papież …Więcej
Benedykt XVI:
"Przez to, że teraz proszę o przyjmowanie komunii na kolanach i udzielam jej do ust, chciałem podkreślić cześć należną realnej obecności Chrystusa w Eucharystii (...)Chcę mocno zaakcentować,że powinno być oczywiste;tu dzieje się coś szczególnego!Tutaj jest obecny Ten,przed którym pada się na kolana.Uważajcie na to!"– (Benedykt XVI w rozmowie z Peterem Seewaldem-Światłość świata.Papież,Kościół i znaki czasu)
"Przez to, że teraz proszę o przyjmowanie komunii na kolanach i udzielam jej do ust, chciałem podkreślić cześć należną realnej obecności Chrystusa w Eucharystii (...)Chcę mocno zaakcentować,że powinno być oczywiste;tu dzieje się coś szczególnego!Tutaj jest obecny Ten,przed którym pada się na kolana.Uważajcie na to!"– (Benedykt XVI w rozmowie z Peterem Seewaldem-Światłość świata.Papież,Kościół i znaki czasu)
W związku z wieloma wątpliwościami odnośnie prawdziwości niniejszej homilii papieskiej pewna pani z Antwerpii złożyła zapytanie w Rzymie. Odpowiedzi udzielił biskup Van Lierde, za co jesteśmy mu niezmiernie wdzięczni.
„Watykan, 15 stycznia 1991
Wielce szanowna Pani, Otrzymałem Pani list z dnia 21 listopada 1990 i pomimo wielu różnorodnych zajęć i obowiązków, udzielam Pani odpowiedzi: homilia Ojca …Więcej
W związku z wieloma wątpliwościami odnośnie prawdziwości niniejszej homilii papieskiej pewna pani z Antwerpii złożyła zapytanie w Rzymie. Odpowiedzi udzielił biskup Van Lierde, za co jesteśmy mu niezmiernie wdzięczni.
„Watykan, 15 stycznia 1991
Wielce szanowna Pani, Otrzymałem Pani list z dnia 21 listopada 1990 i pomimo wielu różnorodnych zajęć i obowiązków, udzielam Pani odpowiedzi: homilia Ojca Świętego jest autentyczna.
Życzę wiele szczęścia, a przede wszystkim Błogosławieństwa Bożego w 1991 roku.
W Chrystusie,
+ Petrus Canesius van Lierde” (www.duchprawdy.com)
„Watykan, 15 stycznia 1991
Wielce szanowna Pani, Otrzymałem Pani list z dnia 21 listopada 1990 i pomimo wielu różnorodnych zajęć i obowiązków, udzielam Pani odpowiedzi: homilia Ojca Świętego jest autentyczna.
Życzę wiele szczęścia, a przede wszystkim Błogosławieństwa Bożego w 1991 roku.
W Chrystusie,
+ Petrus Canesius van Lierde” (www.duchprawdy.com)
Jeszcze jeden komentarz od Radek33
Jan Paweł II,Rzym 1 marca 1989:
Tak jak w kontaktach międzyludzkich przyjęte są pewne formy uprzejmości, to w stosunku do Boga chcemy o nich zapomnieć? Dlatego ostrzegam ponownie przed wszelkimi formami braku należnego szacunku, jak np. zakazane w moim biskupstwie podawanie Komunii św. na dłoń oraz postawa stojąca podczas wielu części liturgii Mszy Świętej. Prowadzi to do utraty właściwego poczucia …Więcej
Jan Paweł II,Rzym 1 marca 1989:
Tak jak w kontaktach międzyludzkich przyjęte są pewne formy uprzejmości, to w stosunku do Boga chcemy o nich zapomnieć? Dlatego ostrzegam ponownie przed wszelkimi formami braku należnego szacunku, jak np. zakazane w moim biskupstwie podawanie Komunii św. na dłoń oraz postawa stojąca podczas wielu części liturgii Mszy Świętej. Prowadzi to do utraty właściwego poczucia doniosłości tego zgromadzenia. To jest nic innego jak śmierć naszego Pana i Zbawcy, któremu wszystko zawdzięczamy. Zamartwiamy się o ludzką ocenę, boimy się, że zostaniemy wyśmiani, boimy się niekorzystnych dla nas skutków naszej oceny przez innych, a nie boimy się Boga? Nie odwołuję tego, co powiedział jeden z moich poprzedników: „dzieje się to na waszą odpowiedzialność. Drodzy biskupi zagranicznych biskupstw, modlę się za was, abyście na czas zrozumieli, że droga, którą obraliście jest niewłaściwa”. W tym miejscu, moi umiłowani Kapłani, umiłowani Bracia i Siostry, dozwolone jest przyjmowanie komunii na język i w postawie klęczącej. Wszystko, co zostało wprowadzone i jest rozpowszechniane przez obcych jest niedozwolone.
Mówię to jako wasz Biskup!
Jan Paweł II
Tak jak w kontaktach międzyludzkich przyjęte są pewne formy uprzejmości, to w stosunku do Boga chcemy o nich zapomnieć? Dlatego ostrzegam ponownie przed wszelkimi formami braku należnego szacunku, jak np. zakazane w moim biskupstwie podawanie Komunii św. na dłoń oraz postawa stojąca podczas wielu części liturgii Mszy Świętej. Prowadzi to do utraty właściwego poczucia doniosłości tego zgromadzenia. To jest nic innego jak śmierć naszego Pana i Zbawcy, któremu wszystko zawdzięczamy. Zamartwiamy się o ludzką ocenę, boimy się, że zostaniemy wyśmiani, boimy się niekorzystnych dla nas skutków naszej oceny przez innych, a nie boimy się Boga? Nie odwołuję tego, co powiedział jeden z moich poprzedników: „dzieje się to na waszą odpowiedzialność. Drodzy biskupi zagranicznych biskupstw, modlę się za was, abyście na czas zrozumieli, że droga, którą obraliście jest niewłaściwa”. W tym miejscu, moi umiłowani Kapłani, umiłowani Bracia i Siostry, dozwolone jest przyjmowanie komunii na język i w postawie klęczącej. Wszystko, co zostało wprowadzone i jest rozpowszechniane przez obcych jest niedozwolone.
Mówię to jako wasz Biskup!
Jan Paweł II
