Carpe diem?

Paradoksalnie, gdy taplałem się w grzechu i niewierze nie miałem żadnych obaw. Niczego się nie bałem, wszystko było nieistotne, wszystko wiedziałem, miałem swój rozum, nikogo nie potrzebowałem. Carpe diem – żyj dniem… Żyłem dniem: wyborcza do śniadania, radiowy zgiełk przez cały dzień i szkło kontaktowe zamiast wieczornego paciorka.

Zainteresowania: żeby było ciepło, żeby w brzuchu nie burczało, żeby było wygodnie i bezproblemowo, żeby nie myśleć, browarek i koniaczek żeby się odprężyć.

Cechy charakterystyczne: brak ciszy i ciągły, wszechobecny szum.

Czy było w tym coś więcej niż instynktowne, zwierzęce postrzeganie świata?

Było… diabelskie nieuporządkowanie w tle. Jeśli Twój dzień jest podobny do tego, co wyżej napisałem... to zastanów się nad sobą.