13 czerwca - Św. Antoniego z Padwy, Wyznawcy i Doktora Kościoła
Święty Antoni z Padwy. (1195 - 1231.) Ojczyzną św. Antoniego Padewskiego jest Portugalia; urodził się bowiem w Lizbonie r. 1195 z ojca Marcina de Bullones i matki Maryi de Trevera, cnotą i urodzeniem …Więcej
Święty Antoni z Padwy. (1195 - 1231.)
Ojczyzną św. Antoniego Padewskiego jest Portugalia; urodził się bowiem w Lizbonie r. 1195 z ojca Marcina de Bullones i matki Maryi de Trevera, cnotą i urodzeniem zacnych rodziców. Na chrzcie św. otrzymał imię Ferdynanda, które później przy wstąpieniu do zakonu Frańciszkanów zamienił na imię Antoniego. Nazywają go Padewskim, bo w Padwie rozwinął główną swoją działalność.
Odczuwając szczególniejszy pociąg do życia duchownego, wstąpił św. Antoni jako 15 letni młodzieniec do klasztoru kanoników regularnych św. Augustyna pod Lizboną. Roztargnienia, na jakie był narażony odwiedzinami ciagłemi przyjaciół i znajomych, spowodowały cichą prośbę, aby przełożeni zechcieli go wysłać do odleglejszego klasztoru. Przeniósł się wkrótce do klasztoru św. Krzyża w Coimbra.
Zajęcia naukowe i ascetyczne ćwiczenia wypełniały wszystek czas św. Antoniego. Po kilku latach życia spokojnego i Bogu oddanego wyższe zrządzenie nowym pragnieniem napełniło duszę świętego zakonnika …Więcej
Ojczyzną św. Antoniego Padewskiego jest Portugalia; urodził się bowiem w Lizbonie r. 1195 z ojca Marcina de Bullones i matki Maryi de Trevera, cnotą i urodzeniem zacnych rodziców. Na chrzcie św. otrzymał imię Ferdynanda, które później przy wstąpieniu do zakonu Frańciszkanów zamienił na imię Antoniego. Nazywają go Padewskim, bo w Padwie rozwinął główną swoją działalność.
Odczuwając szczególniejszy pociąg do życia duchownego, wstąpił św. Antoni jako 15 letni młodzieniec do klasztoru kanoników regularnych św. Augustyna pod Lizboną. Roztargnienia, na jakie był narażony odwiedzinami ciagłemi przyjaciół i znajomych, spowodowały cichą prośbę, aby przełożeni zechcieli go wysłać do odleglejszego klasztoru. Przeniósł się wkrótce do klasztoru św. Krzyża w Coimbra.
Zajęcia naukowe i ascetyczne ćwiczenia wypełniały wszystek czas św. Antoniego. Po kilku latach życia spokojnego i Bogu oddanego wyższe zrządzenie nowym pragnieniem napełniło duszę świętego zakonnika …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
Kilka myśli św. Antoniego z Padwy.
Cierpliwość jest pasem bezpieczeństwa duszy, który broni ją i chroni od wszelkiej perturbacji.
Nie sądź i nie karć surowo człowieka błądzącego, ale łagodnie. Gdybyś chciał ratować człowieka ugrzęzłego w bagnie, to byś go nie wpychał głębiej, ale podnosił.
Rozum był wcześniej niż książki. Kto więc swój rozum wzbogaca doświadczeniem, ten czerpie z samego źródła …Więcej
Kilka myśli św. Antoniego z Padwy.
Cierpliwość jest pasem bezpieczeństwa duszy, który broni ją i chroni od wszelkiej perturbacji.
Nie sądź i nie karć surowo człowieka błądzącego, ale łagodnie. Gdybyś chciał ratować człowieka ugrzęzłego w bagnie, to byś go nie wpychał głębiej, ale podnosił.
Rozum był wcześniej niż książki. Kto więc swój rozum wzbogaca doświadczeniem, ten czerpie z samego źródła mądrości.
Miłosierdzie wobec ubogich leczy trud skąpstwa i czyni duszę piękną.
Dobroć i pokora są najmilsze Bogu i ludziom. Człowiek dojrzewa w pokorze serca.
Są dwie rzeczy, które powinny naprowadzić nas na pokorę: ubóstwo naszego istnienia oraz szybko uciekające życie.
W tym mglistym świecie święci jaśnieją niczym gwiazdy na firmamencie.
Kto nie pragnie rzeczy wiecznych, kocha rzeczy ziemskie.
Nie dopuszczaj gniewu do serca twego, a gdy już tam jest, broń mu wstępu na oblicze. Powściągnij język, aby w słowach nie wybuchnął, a gdy to się stało, strzeż się, aby się czynem nie objawił.
Człowiek ma tyle bożków, ile kultywuje nałogów.
Chwała niegodziwców im bardziej się wynosi, tym jest mniej stabilna.
Kto żyje w samotności, wolny jest od trzech niebezpiecznych rzeczy: od zbytniego mówienia, słuchania i patrzenia.
Nie chcę osądzać tego grzesznika, bo albo byłem, albo jestem, albo mogę być takim jak on.
Bóg czasami nawiedza zabłąkaną duszę nakazem, czasami karą, a czasem cudem.
Cierpliwość jest pasem bezpieczeństwa duszy, który broni ją i chroni od wszelkiej perturbacji.
Nie sądź i nie karć surowo człowieka błądzącego, ale łagodnie. Gdybyś chciał ratować człowieka ugrzęzłego w bagnie, to byś go nie wpychał głębiej, ale podnosił.
Rozum był wcześniej niż książki. Kto więc swój rozum wzbogaca doświadczeniem, ten czerpie z samego źródła mądrości.
Miłosierdzie wobec ubogich leczy trud skąpstwa i czyni duszę piękną.
Dobroć i pokora są najmilsze Bogu i ludziom. Człowiek dojrzewa w pokorze serca.
Są dwie rzeczy, które powinny naprowadzić nas na pokorę: ubóstwo naszego istnienia oraz szybko uciekające życie.
W tym mglistym świecie święci jaśnieją niczym gwiazdy na firmamencie.
Kto nie pragnie rzeczy wiecznych, kocha rzeczy ziemskie.
Nie dopuszczaj gniewu do serca twego, a gdy już tam jest, broń mu wstępu na oblicze. Powściągnij język, aby w słowach nie wybuchnął, a gdy to się stało, strzeż się, aby się czynem nie objawił.
Człowiek ma tyle bożków, ile kultywuje nałogów.
Chwała niegodziwców im bardziej się wynosi, tym jest mniej stabilna.
Kto żyje w samotności, wolny jest od trzech niebezpiecznych rzeczy: od zbytniego mówienia, słuchania i patrzenia.
Nie chcę osądzać tego grzesznika, bo albo byłem, albo jestem, albo mogę być takim jak on.
Bóg czasami nawiedza zabłąkaną duszę nakazem, czasami karą, a czasem cudem.
Sprawą św. Antoniego nierozumne zwierzę upada przed Najśw. Sakramentem na znak czci i uwielbienia. Jakże to zawstydzające dla niejednego chrześcijanina. Wiesz przecież, że w Najśw. Sakramencie utajony Bóg twój i Pan, Zbawiciel twój i Sędzia Przedwieczny. Wiesz przecież, że Bóg czci Swej żąda od ciebie, kiedy mówi: Panu Bogu twemu kłaniać się będziesz (Mat. 4. 10). Św. Paweł powtarza zaś za …Więcej
Sprawą św. Antoniego nierozumne zwierzę upada przed Najśw. Sakramentem na znak czci i uwielbienia. Jakże to zawstydzające dla niejednego chrześcijanina. Wiesz przecież, że w Najśw. Sakramencie utajony Bóg twój i Pan, Zbawiciel twój i Sędzia Przedwieczny. Wiesz przecież, że Bóg czci Swej żąda od ciebie, kiedy mówi: Panu Bogu twemu kłaniać się będziesz (Mat. 4. 10). Św. Paweł powtarza zaś za prorokiem Starego Zakonu: Bo jest napisano: żyję ja, mówi Pan, iż mi się wszelkie kolano pokłoni i wszelki język wyzna Boga (Rzym. 14. 11.)