EWANGELIA (Łk 9, 22-25)

Kto straci swoje życie z mego powodu, ten je zachowa

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».

Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść dla człowieka, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?».

Oto Słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Wejść na drogę krzyża

Poruszające są słowa, które wypowiada Jezus, Syn Człowieczy, mówiąc o swojej przyszłej męce, śmierci i zmartwychwstaniu. On przyjmuje na siebie ciężar naszej ludzkiej winy.

On z miłością miłosierną, bez czynienia wyrzutów, wchodzi na drogę upokarzającego cierpienia. Udziela nam życia wiecznego. Czy jest miłość większa od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za swoich przyjaciół? Pan Jezus po to przyszedł na ziemię.

Dla Niego ten cel był zawsze jasny. Oczywiste pozostawały także motywy przyjęcia tego wielkiego zadania odkupienia świata. To posłuszeństwo woli Ojca i miłość do człowieka.

Pan Jezus pozostał temu zawsze wierny, nawet w najtrudniejszych chwilach męki. Jeśli chcemy być Jego uczniami, to musimy usłyszeć wezwanie do wejścia na drogę krzyża.
Bardzo znamienne, że Jezus mówi o codziennym braniu krzyża na swoje ramiona. Na tej drodze, paradoksalnie, dokonuje się cudowna zamiana: kto traci swoje życie z powodu Jezusa, ten je ocali. Jak ziarno, które upada w ziemię.

Panie Jezu, niełatwe jest przyjęcie codziennego krzyża. Tyle razy narzekam na jego ciężar i wielkość. Tyle razy chcę go oddalić od siebie. Naucz mnie widzieć w krzyżu moje zbawienie. Amen.