W „opiniotwórczych mediach” prawie nie ma już publicystyki politycznej, a nawet historycznej, ponieważ zastąpiła ją nachalna propaganda, która ma trzy uzupełniające się nurty:
– proamerykański, a dokładnie probidenowski, sławiący siłę i „sprawność” (także nowe słówko) tzw. światowego przywództwa;
– proukraiński, my jesteśmy ich „sługą”, bo ponoć Ukraińcy walczą z Rosją „w naszej obronie”, a my mamy spełniać ich wszelkie żądania;
– antyrosyjski, bo wrogość wobec wszystkiego, co rosyjskie, jest (jakoby) naszym narodowym obowiązkiem.