Czy Bractwo FSSPX zdradziło Abp Marcela Lefebvre ?
„Pytają mnie, co sądzisz o papieżu? Niewiele, to tajemnica, nieprawdopodobna tajemnica. To wielka tragedia dla Kościoła, bo ostatecznie, kto jest z Papieżem, jest z Kościołem, jest z jednością Kościoła... Ale jest też znak zapytania. Kiedy mówimy: „Jak to możliwe, że Papież, jeśli jest naprawdę Papieżem, następcą św. Piotra, musi w konsekwencji mieć natchnienie Ducha Świętego, musi być chroniony przez Ducha Świętego w tym, co robi, ponieważ papieża mamy obietnicę naszego Pana, że będzie chroniony w podtrzymywaniu wiary… Dlatego ktoś, kto robi tego rodzaju rzeczy, nie jest papieżem… Ten papież robi rzeczy tak sprzeczne z wiarą, przeciwko Kościoła, tak destrukcyjnego dla wiary Kościoła i dla samego Kościoła
„To niemożliwe, aby Papież, który jest chroniony przez Ducha Świętego, przez słowa Naszego Pana Jezusa Chrystusa, mógł robić takie rzeczy. Tu się zgadzamy, to nie jest możliwe, to nie pasuje, to zniszczenie Kościoła, to zniszczenie Społecznego Panowania Chrystusa Króla, to zniszczenie wiary katolickiej w każdym aspekcie, każdego katechizmu, każdego uniwersytetu, każdego zakonu , seminaria, gdziekolwiek spojrzysz, jest to systematyczne niszczenie Kościoła, którego celem były wszystkie te reformy, które Watykan wprowadził…”
„To rozumowanie jest warte, to rozumowanie, nie wiem, nie mówię, że tak jest i jest kilka scenariuszy, może ten ma jakąś zasługę, może później poznamy prawdę, nie wiem wiem, nie wiem. Tak jak ja to widzę, to jeszcze nie jest jasne, rozumiesz, ale pewnego dnia, jeśli wyszłoby na jaw, że to prawda, a to jest coś, co jest dalekie od niemożliwego, tutaj również są zjawy, które mówią to samo i te objawienia zostały uznane przez Stolicę Piotrową, Fatimę, La Salette, które mówią, że diabeł będzie się wspinał na najwyższe miejsca w Kościele, nie wiem, czy przez „najwyższe miejsce w Kościele” rozumie się Sekretarza Stanu , a potem się tam zatrzymuje, a jeśli idzie jeszcze dalej, to aż do Papieża. Nie wiem, może nawet komuś, kto mówi, że on czy papież, nie wiem, ale wiesz, że to nie jest niemożliwe, a teologowie badali ten problem, teologowie badali ten problem, aby zobaczyć, czy to jest coś, co może się wydarzyć, czy papież może być może heretykiem iw rezultacie ekskomunikowany z Kościoła, a zatem wszystkie jego czyny stają się bezprawne i nieważne. A jeśli jako hipotezę znowu po prostu nie wiem, nie wkładaj mi słów w usta, nie wiem, ale jeśli w końcu tak cicho wyjdzie, że są pewne powiązania z masonerią, wyobraź sobie że papież był zarejestrowany w loży masońskiej przed swoim wyborem, zostałby ekskomunikowany. Ekskomunikowany... Jego wybór jest nieważny, nie może być papieżem, a mielibyśmy przez cały ten czas... Papieża, który nie był papieżem. To jest możliwe. jeszcze raz nie Nie mów, że to się dzieje naprawdę, ale czego chcesz w takiej sytuacji, szukamy rozwiązania. Znajdujemy się w obliczu problemu, który prawie nie ma rozwiązania teologicznego, teologicznie, mówię teologicznie prawie niemożliwego do rozwiązania, więc szukamy rozwiązania, dobrze!”
Wypowiedzi, fragmenty kazań, konferencji, listów Abp Marcela Lefebvre
Stolica Piotrowa i stanowiska władzy w Rzymie są zajęte przez antychrystów, zniszczenie Królestwa Naszego Pana jest szybko przeprowadzane nawet w Jego Mistycznym Ciele tutaj na ziemi (…) To właśnie sprowadziło na nasze głowy prześladowania przez Rzym antychrystów”. (List do przyszłych biskupów, 29 sierpnia 1987)
„Rzym utracił Wiarę, moi drodzy przyjaciele. Rzym jest w apostazji. To nie są słowa w powietrzu. To jest prawda. Rzym jest w apostazji… Opuścili Kościół… To jest pewne, pewne, pewne”. (Konferencja rekolekcyjna, 4 września 1987, Ecône)
„Mamy więc być ekskomunikowani przez modernistów, przez ludzi, którzy zostali potępieni przez poprzednich papieży. Więc co to naprawdę może zrobić? Jesteśmy potępieni przez ludzi, którzy sami są potępieni…” (Konferencja prasowa, Ecône, 15 czerwca 1988)
„… czy te ostatnie działania papieża i biskupów, protestantów, animistów i Żydów, nie są aktywnym produktem w niekatolickim kulcie, jak wyjaśniono Canon Naz w kanonie 1258 § 1? W takim przypadku nie rozumiem, jak to powiedzieć, że papież nie jest podejrzany o herezję, a jeśli będzie można, jest heretykiem, publicznym heretykiem. Takie jest nauczanie Kościoła”. (Przemówienie, 30 marca i 18 kwietnia 1986, tekst opublikowany w The Angelus, lipiec 1986)
„Kościół, który potwierdził takie błędy, jest zarówno schizmatycki, jak i heretycki. Dlatego ten soborowy kościół nie jest katolicki”. (29 lipca 1976, Refleksje o zawieszeniu a divinis)
„W jakimkolwiek stopniu papież, biskupi, księża lub wierni przyłączają się do tego nowego Kościoła, opuszczają się od Kościoła katolickiego”. (29 lipca 1976, Refleksje o zawieszeniu a divinis)
„Publiczne przyłączenie się do tej sankcji nałożonej na sześciu biskupów katolickich, obrońców wiary w jej integralności i całości, we wszystkich przypadkach dla nas są oznaką honoru i znaku ortodoksji wobec wiernych. Mają ścisłe prawo wiedzieć, że księża, którzy im działają, nie są w komunii z wyłączoną kościołem, promującym ewolucję, pentekostalizm i synkretyzm. W jedności z tymi wspierani czynimy naszego słowa Proroka: „Præparate corda Vestra Domino et servite Illi soli: et liberabit vos de manibus inimicorum vestrorum. Convertimini ad Eum in toto corde vestro, et auferte deos alienos de medio vestri — Otwórzcie serca własne Panu i służcie tylko Jemu, a On was wyzwoli z rąk waszych. Całym sercem wróćcie do Niego i usuńcie ze siebie obcych bogów” (I Królewska 7:
„Teraz niektórzy księża (nawet niektórzy księża w Bractwie) mówią, że my, katolicy, nie musimy się martwić tym, co dzieje się w Watykanie; mamy prawdziwe sakramenty, prawdziwą Mszę, prawdziwą doktrynę, więc po co się martwić, czy papież jest heretykiem, oszustem, czy kimkolwiek; nie ma to dla nas znaczenia. Ale myślę, że to nieprawda. Jeśli jakikolwiek człowiek jest ważny w Kościele, to jest to papież”. (Przemówienie, 30 marca i 18 kwietnia 1986, tekst opublikowany w The Angelus, lipiec 1986)
„Jeżeli uważamy, że ta zreformowana liturgia jest heretycka i nieważna, czy to z powodu zmian dokonanych w materii i formie, czy też z powodu intencji reformatorów wpisanej w nowy ryt wbrew intencji Kościoła katolickiego, to oczywiście nie możemy uczestniczyć w te zreformowane obrzędy, ponieważ powinniśmy brać udział w świętokradzkim akcie. Ta opinia jest oparta na poważnych przyczynach…” (Ecône, 24 lutego 1977, Odpowiedzi na różne palące pytania)
„Herezja, schizma, ipso facto ekskomunika, nieważność wyboru to wiele powodów, dla których papież mógł w rzeczywistości nigdy nie być papieżem lub może już nim nie być. W tym, oczywiście bardzo wyjątkowym przypadku, Kościół znalazłby się w sytuacji podobnej do tej, jaka panuje po śmierci Papieża”. (Le Figaro, 4 sierpnia 1976)
„Wydaje się nie pomyślenie, aby następca Piotr mógł w jakiś sposób zawieść w przekazywaniu Prawdy, którą musi przekazywać, ponieważ nie może – niejako zniknąć z papieskiej linii – nie przekazywać tego, co papieże zawsze przekazywali”. (Homilia, Ecône, 18 września 1977)
„Gdyby się zdarzyło, że papież nie byłby sługą już prawdy, nie byłby już papieżem”. (Homilia wygłoszona w Lille, 29 sierpnia 1976 r., przed około 12-tysięcznym tłumem)
„Chociaż jesteśmy pewni, że wiara, której Kościół nauczał przez 20 wieków, nie może zawierać błędów, potwierdzamy dalej od absolutnej pewności, że papież jest naprawdę papieżem”. (Le Figaro, 4 sierpnia 1976)
„Niemożliwe jest, aby Rzym mógł być w nieskończoność poza Tradycją. To niemożliwe… Na razie są w zerwaniu z poprzednikami. To jest niemożliwe. Nie ma ich już w Kościele katolickim”. (Konferencja rekolekcyjna, 4 września 1987, Ecône)
„…poważny problem sto przed sumieniem i wiarą wszystkich katolików od początku pontyfikatu Pawła VI: jak papież, który jest następcą Piotra, który obiecano pomoc Ducha Świętego, może przewodniczyć najwyższemu radykalnemu i dalekosiężnemu zniszczeniu Kościoła, jakie to było znane, w takim czasie , poza tym, co skądinąd herezjarcha zwrotu? Na to pytanie trzeba kiedyś dać…” (Le Figaro, 4 sierpnia 1976)
„Wierzymy, że możemy stwierdzić, wyłącznie poprzez wewnętrzną i zewnętrzną krytykę Vaticanum II, tj. analizując teksty i studiując tajniki Soboru, że odwracając się od tradycji i zrywając z Kościołem przeszłości, jest on schizmatyckim radą." (Le Figaro, 4 sierpnia 1976)
„Uważamy za nieważne… wszystkie posoborowe reformy i wszystkie akty Rzymu dokonane w tej bezbożności”. (Wspólna Deklaracja z Biskupem de Castro Mayerem z Asyżu, 2 grudnia 1986)
„Jan Paweł II obecnie nieustannie rozpowszechnia zasady fałszywej religii, której skutkiem jest powszechna apostazja”. (Przedmowa do Osservatore Romano Giulio Tama z 1990 r., nadesłana przez arcybiskupa zaledwie trzy tygodnie przed śmiercią)
„Ten Sobór reprezentuje, naszym zdaniem i zdaniem władz rzymskich, nowy Kościół, który oni nazywają Kościołem Soborowym”. (Le Figaro, 4 sierpnia 1976)
„Publiczne skojarzenie z sankcją [ekskomuniki] byłoby oznaką honoru i oznaką ortodoksji wobec wiernych, którzy mają ścisłe prawo wiedzieć, że księża, do których się zwracają, nie są w komunii z fałszywym Kościołem…” ( List otwarty do kardynała Gantina, 6 lipca 1988, podpisany przez 24 przełożonych FSSPX, niewątpliwie za zgodą arcybiskupa Lefebvre)
„Dziesięć związków między Kościołem a Rewolucją, których pragnie liberalni katolicy, to związki cudzołożnym – cudzołożnym. Ten związek cudzołożny może rodzić tylko bękarty. Gdzie są te dranie? To są [nowe] obrzędy. [Nowy] ryt Mszy jest rytem bękarckim. Sakramenty są sakramentami bękartami. Nie wiemy już, czy są to sakramenty, które dają łaskę. Nie wiemy już, czy ta Msza daje nam Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa. (…) Księża wyłaniający się z seminariów na bękarty”. (Homilia wygłoszona w Lille, 29 sierpnia 1976 r., przed około 12-tysięcznym tłumem).
„Radykalne i rozległe zmiany dokonane w rzymskim rycie Najświętszej Ofiary Mszy i ich podobieństwo do modyfikacji dokonanych przez Lutra zobowiązują katolików, którzy pozostają wierni swojej wierze, do zakwestionowania ważności tego nowego rytu. Któż lepiej niż Wielebny Ojciec Guérard des Lauriers wniesie świadomy wkład w rozwiązanie tego problemu…?” (Przedmowa do książki popierającej tezę o inwalidztwie autorstwa ks. Guérarda des Lauriers. Écône, 2 lutego 1977)
„… czy te ostatnie działania papieża i biskupów, protestantów, animistów i Żydów, nie są aktywnym produktem w niekatolickim kulcie, jak wyjaśniono Canon Naz w kanonie 1258 § 1? W takim przypadku nie rozumiem, jak to powiedzieć, że papież nie jest podejrzany o herezję, a jeśli będzie można, jest heretykiem, publicznym heretykiem. Takie jest nauczanie Kościoła”. (Przemówienie, 30 marca i 18 kwietnia 1986, tekst opublikowany w The Angelus, lipiec 1986)
