Modlitwa w ciężkim strapieniu.

Panie, który w bukłaku Swoim zbierasz łzy moje, Który umarłeś bym szczęśliwa być mogła,
Który Zmartwychwstałeś, bo ja mam pragnienie przestać żyć.

Powiedz mi, że Ty także cierpiałeś,
Przypomnij, że męki dla mnie znosiłeś,
że teraz moja kolej by w życiu umierać,
pokaż, że łzy moje sens mają, podobnie jak sens miały Twoje.

Nie było mnie przy Tobie kiedy umierałeś na Krzyżu,
lecz Ty trwasz dzisiaj przy mnie, kiedy smutek mnie ogarnia,
ocierasz łzy, chociaż Twoich nie miał kto.

Wypowiedz słowo: niech się jasność stanie, a mrok odejdzie, smutek ustanie.
Tylko tak bardzo mi żal, że Ty przy mnie trwasz, a mnie w Ogrójcu nie było.

Ach, pozwól o Jezu smutek znosić z Tobą, wszak Ty Jesteś mój, a ja jestem Twoja.
Jest to przyczyna, że chociaż umieram, wciąż żyje - dla Ciebie wierny Przyjacielu! Amen.

Autor: Monika Świtalska