Franciszek do duchownych: sami zdecydujcie, czy "błogosławić" związki osób tej samej płci
WATYKAN - Franciszek skutecznie powiedział duchownym, że mogą sami decydować, czy "błogosławić" związki osób tej samej płci.
Odpowiadając na wątpliwe pytanie przedłożone przez pięciu kardynałów dotyczące tego, czy Kościół może kiedykolwiek zaakceptować jako "możliwe dobro" obiektywnie grzeszne sytuacje, takie jak związki osób tej samej płci, Franciszek powiedział, że "roztropność duszpasterska musi właściwie rozeznać, czy istnieją formy błogosławieństwa, o które prosi jedna lub więcej osób, które nie przekazują błędnej koncepcji małżeństwa".
W dniu 2 października pięciu kardynałów upubliczniło serię listów, które wysłali do "papieża Franciszka", wyrażając poważne wątpliwości i obawy dotyczące synodu na temat synodalności i ostatnich "papieskich" komentarzy.”. Pięciu kardynałów pisze do Dubii do Franciszka w sprawie obaw związanych z Synodem i doktryną katolicką
DUBIAS PROFÉTICAS
Sygnatariuszami dubia są: kardynałowie Walter Brandmüller, były prefekt Papieskiego Komitetu Nauk Historycznych; Raymond Leo Burke, były prefekt Sygnatury Apostolskiej; Juan Sandoval Íñiguez, były arcybiskup Guadalajary; Robert Sarah, były prefekt Dykasterii ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów; oraz Joseph Zen, były biskup Hongkongu.
Pięciu kardynałów napisało do "papieża" 10 lipca i otrzymało jego odpowiedź 13 lipca, w liście datowanym na 11 lipca.
To właśnie w liście z 11 lipca "papież" odpowiedział na pięć obaw wyrażonych przez kardynałów: mianowicie o możliwe ataki na doktryny Kościoła, możliwość "błogosławieństw" homoseksualnych, wagę nauczania Synodu, święcenia kobiet i potrzebę pokuty w spowiedzi sakramentalnej.
List papieża był tak "niejasny", że pięciu kardynałów napisało do niego ponownie 21 sierpnia, ale tym razem nie otrzymali odpowiedzi.
"Zgodnie z Objawieniem Bożym, potwierdzonym w Piśmie Świętym, którego Kościół "z nakazu Bożego, z pomocą Ducha Świętego (...) słucha z nabożeństwem, strzeże go z oddaniem i wiernie je wykłada" (Dei Verbum 10): "Na początku "Bóg stworzył człowieka na swój obraz, mężczyznę i niewiastę, stworzył ich i błogosławił im, aby przynosili owoc (por. Rdz 1, 27-28), dlatego apostoł Paweł naucza, że zaprzeczanie odmienności seksualnej jest konsekwencją zaprzeczania Stwórcy (Rz 1, 24-32).
Powstaje pytanie: czy Kościół może odstąpić od tej "zasady", uznając ją, wbrew temu, czego nauczał Veritatis Splendor 103, za zwykły ideał i akceptując jako "możliwe dobro" obiektywnie grzeszne sytuacje, takie jak związki osób tej samej płci, bez zdrady objawionej doktryny?"
List , który otrzymali od Franciszka, liczył w sumie siedem stron, z czego półtorej strony poświęcono odpowiedzi na kwestię „błogosławieństw” osób tej samej płci. Franciszek stwierdził, że „Kościół ma bardzo jasną koncepcję małżeństwa: wyłącznego, trwałego i nierozerwalnego związku mężczyzny i kobiety, w sposób naturalny otwartego na zrodzenie dzieci”.
Ponieważ tylko ten związek jest „małżeństwem” – pisał Franciszek – „Kościół unika wszelkiego rodzaju obrzędów czy sakramentów, które mogłyby zaprzeczać temu przekonaniu i sprawiać wrażenie, że coś, co nie jest małżeństwem, jest uznawane za małżeństwo”. Jednakże w dalszym ciągu wyrażał swoją otwartość na inne formy związków, w tym na pary tej samej płci, którym udziela się „błogosławieństwa”.
„Jednak w naszych kontaktach z ludźmi nie możemy utracić miłości duszpasterskiej, która powinna przenikać wszystkie nasze decyzje i postawy. Obrona prawdy obiektywnej nie jest jedynym wyrazem tej miłości, na którą składają się także życzliwość, cierpliwość, zrozumienie, czułość i zachęta. Dlatego nie możemy stać się sędziami, którzy tylko zaprzeczają, odrzucają i wykluczają”.
„Papież Franciszek” stwierdził dalej: „Dlatego roztropność duszpasterska powinna właściwie rozeznać, czy istnieją formy błogosławieństwa, o które prosi jedna lub więcej osób, a które nie wyrażają błędnej koncepcji małżeństwa. Ponieważ prosząc o błogosławieństwo, wyrażasz prośbę o pomoc Boga, prośbę o to, aby móc lepiej żyć, zaufanie do Ojca, który może pomóc nam żyć lepiej. Z drugiej strony, choć zdarzają się sytuacje, które z obiektywnego punktu widzenia są moralnie nie do przyjęcia, sama miłość duszpasterska wymaga, abyśmy nie traktowali innych po prostu jak „grzeszników”, których wina lub odpowiedzialność może wynikać z ich własnej winy”.
„Papież” dodał, że takie decyzje, „wchodzące w skład roztropności duszpasterskiej, niekoniecznie powinny stać się normą”. Oznacza to, że jeden kraj lub diecezja może uznać za „duszpastersko rozsądne” „błogosławienie” par homoseksualnych, podczas gdy inny może nie.
„Prawo kanoniczne nie powinno i nie może obejmować wszystkiego, ani też Konferencje Episkopatów nie powinny tego podejmować za pomocą swoich różnych dokumentów i protokołów, ponieważ życie Kościoła, oprócz normatywnych, toczy się wieloma kanałami” – dodał.
Kardynałowie odpowiadają „papieżowi ”
To właśnie dzięki otrzymaniu tego listu od „papieża” pięciu kardynałów dubia wydało korespondencję z 21 sierpnia o następującej treści: „Z tą samą szczerością, z jaką nam odpowiedzieliście, musimy dodać, że wasze odpowiedzi nie rozwiązałem, wyraziłem nasze wątpliwości, ale w każdym razie je pogłębiłem”. W drugim liście napisali, że jakiekolwiek „błogosławieństwo” par tej samej płci „może i tak wywołać zamieszanie, nie tylko dlatego, że mogłoby sprawić, że będą one wyglądać analogicznie do małżeństwa, ale także dlatego, że akty homoseksualne będą przedstawiane w praktyce jako dobro, lub przynajmniej jako możliwe dobro, jakiego Bóg żąda od ludzi na drodze do Niego”.
Pięciu kardynałów zapytało w ten sposób: „Czy jest możliwe, że w pewnych okolicznościach duchowny mógłby błogosławić związki między osobami homoseksualnymi, sugerując w ten sposób, że zachowanie homoseksualne jako takie nie byłoby sprzeczne z prawem Bożym lub drogą człowieka do Boga? Do tej wątpliwości należy podnieść inną: czy nauczanie zwyczajnego powszechnego Magisterium, że każdy akt seksualny poza małżeństwem, a w szczególności akty homoseksualne, stanowi obiektywnie poważny grzech przeciwko prawu Bożemu, jakikolwiek by on nie był? okoliczności, w jakich to następuje? jest wykonywana i z jakim zamiarem jest ona wykonywana, czy są one nadal ważne?”
Franciszek nie odpowiedział na to pytanie.
Katolickie nauczanie na temat „błogosławieństw” osób tej samej płci
W swoim pierwszym liście do Koryntian św. Paweł stwierdza, że czyny homoseksualne są grzeszne, wyjaśniając, że „ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy” „nie odziedziczą królestwa Bożego”, lecz – jak wynika z jego listu do Rzymian – ci Bible Gateway passage: Romans 1 - Revised Standard Version Catholic Edition którzy praktykujący homoseksualizm „poniosą we własnej osobie należną karę za swój błąd”.
Pod przewodnictwem kardynała Ratzingera w 1986 roku Kongregacja Nauki Wiary (CDF) wydała dokument instruujący biskupów w zakresie duszpasterstwa osób homoseksualnych. Kongregacja Nauki Wiary napomniała biskupów, aby zadbali o to, aby zarówno oni sami, jak i wszelkie „programy duszpasterskie” w diecezji „wyraźnie stwierdzały, że aktywność homoseksualna jest niemoralna”.
Takie autentyczne podejście duszpasterskie „pomogłoby osobom homoseksualnym na wszystkich poziomach życia duchowego: poprzez sakramenty, a w szczególności poprzez częste i szczere korzystanie z Sakramentu Pojednania, poprzez modlitwę, świadectwo, radę i indywidualną opiekę” – stwierdził CDF .
Instrukcja dodaje: „Chcemy jednak jasno powiedzieć, że odejście od nauczania Kościoła lub milczenie na jego temat w celu zapewnienia opieki duszpasterskiej nie jest ani opieką, ani duszpasterstwem. Tylko to, co jest prawdziwe, może ostatecznie mieć charakter duszpasterski. Porzucenie stanowiska Kościoła uniemożliwia homoseksualistom i kobietom otrzymanie opieki, której potrzebują i na którą zasługują.
"Dlatego szczególną troskę i uwagę duszpasterską należy zwrócić na osoby cierpiące na tę przypadłość, aby nie wmówiono im, że życie zgodnie z tą orientacją w działalności homoseksualnej jest opcją moralnie akceptowalną. Nie jest."
W 2021 r. Dykasteria ds. Nauki Wiary (DDF) – obecnie kierowana przez kardynała Fernándeza – wyraźnie stwierdziła , że Kościół nie ma „władzy udzielania błogosławieństw związkom osób tej samej płci”. DDF stwierdziła, że „niedozwolone jest udzielanie błogosławieństwa związkom lub parom, nawet stałym, które obejmują aktywność seksualną poza małżeństwem (to znaczy poza nierozerwalnym związkiem mężczyzny i kobiety, otwartym samo w sobie na przekazywanie życia ), podobnie jak w przypadku związków między osobami tej samej płci.”
Jednak w ramach odpowiedzi na pytanie pięciu kardynałów dubia dotyczące ostatecznego stwierdzenia zawartego w Liście apostolskim papieża Jana Pawła II Ordinatio Sacerdotalis , że nie jest możliwe wyświęcanie kobiet, w liście Bergoglio z 11 lipca napisano: Uznajmy, że jasna i autorytatywna doktryna dotycząca dokładnego charakteru „ostatecznej deklaracji” nie została jeszcze w pełni opracowana. Nie jest to definicja dogmatyczna, a mimo to każdy musi jej przestrzegać. Nikt nie może temu publicznie zaprzeczyć, a mimo to może być przedmiotem badań, jak ma to miejsce w przypadku ważności święceń kapłańskich we Wspólnocie Anglikańskiej. Wydaje się, że zarówno w praktyce, jak i na piśmie „papież Franciszek” i jego nowy wicekról, kardynał Fernández, nie pogodzili się z koncepcją „ostatecznej deklaracji” i niemożliwością błogosławienia tego, co Pismo Święte wskazuje jako grzeszne.
LifeSiteNews/Francisco al clero: decidan ustedes mismos si ‘bendecir’ las uniones homosexuales
