Mówiąc o wykładni wiary katolików (a nie jakiś dowolnie rozumianych chrześcijan), to ich punktem odniesienia w sprawach wiary nie jest indywidualnie interpretowane Pismo Święte, a wykładnia (lub innymi słowy depozyt) wiary Kościoła Świętego wszystkich wieków.

Katolicy opierają swoją wiarę na dwóch składnikach: Objawienie i Tradycja, przy czym treść znanego nam Pisma Świętego została ustalona na drodze Tradycji w oparciu o Objawienie w drugiej kolejności, dopiero w IV wieku, a ostatecznie zatwierdzenie tekstów dopiero na Soborze Trydenckim w XVI wieku.

Kolejność zatem była taka - Kościół został założony na podstawie słów Chrystusa (Objawienie), z którym mieli bezpośredni kontakt pierwsi uczniowie, dostał "władzę kluczy", a więc jurysdykcję w sprawach wiary, a następnie to Tradycja Kościoła ustaliła, co z Objawienia ma się znaleźć w Piśmie Świętym. Dlatego też jak ktoś mówi "tradaycjonaliści" i "nietradycjonaliści", to tak jakby mówił wierni Kościoła (Objawienie i Tradycja) i jacyś ogólni chrześcijanie (dowolnie interpretowane Pismo Święte sformułowane w drugiej kolejności z Objawienia przez Tradycję). Protestanci strasznie nie lubią przypominania im, że kanon Pisma Świętego ma taką właśnie genezę, bo to odsłania ich wewnętrzną sprzeczność.

Jeśli raz w przeszłości prawda została przez Kościół Święty odkryta w Objawieniu, a cechą prawdy jest jej niezmienność, a następnie ogłoszona, to stanowi już punkt odniesienia po wszystkie czasy. Ogłaszanie bezwzględnie wiążących prawd wiary (dogmatów) nie było wcale takie częste. Co więcej miało charakter najbardziej poważny i uroczysty jak to możliwe (odbywało się przede wszystkim podczas soborów dogmatycznych).

W wierze katolickiej, czyli w czystej teologii katolickiej (w przeciwieństwie do fałszywych, takich jak np. "modernizm", "anonimowe chrześcijaństwo", "lud Boży bez Kościoła", itp.), nie ma miejsca na odczucia religijne, brania słów w dobrej wierze, ogólne pojmowanie wiary, "rozumienia samo przez się", tylko na ścisłym trzymaniu się wcześniej ogłoszonych prawd lub wyprowadzonych z nich tez teologicznych. To właśnie odróżnia wiarę katolicką od innych chrześcijańskich wierzeń. Jest wiarą opierającą się na chłodnym rozumowaniu logicznym, a nie sentymencie czy odczuciu.

Druga sprawa jest taka, że przesłuchałem sobie wspomniane nagranie z kanału "Okiem Tradycjonalisty" i autorka mówi prawdę w 5:56, że cyt. "objawienia Anioła w Fatimie jest objawieniem przez Kościół nieuznanym (...), bo objawienia w Fatimie te, które Kościół uznał to są jedynie te od 13. maja do 13. października 1917 roku. Według siostry Łucji objawienia anioła fatimskiego miały miejsce w 1916 roku, więc są to objawienia zupełnie poza tymi, które Kościół uznał". Nie ma żadnego dokumentu Kongregacji Nauki Wiary, który potwierdzałyby inne (w tym z czasu "anioła fatimskiego"). Co więcej mówiąca na nagraniu stwierdza prawidłowo, że potwierdzenie ze strony Kościoła odnosi się do przekazanej treści, jej czystości i zgodności z wykładnią wiary, a nie odnosi się do różnych szczegółów. Innymi słowy Kościół nie potwierdza, czy przebieg objawień był taki albo inny, ale tylko to, czy to, co zostało przekazane zgadza się z wiarą katolicką.