Żeby służyć
Żeby służyć. Tak samo i dziś Doskonale rozumiemy Jakuba i Jana, którzy przyszli prosić o przywileje, i chyba jeszcze lepiej rozumiemy pozostałych Apostołów, którzy przeciwko temu zaprotestowali; nie …Więcej
Żeby służyć.
Tak samo i dziś
Doskonale rozumiemy Jakuba i Jana, którzy przyszli prosić o przywileje, i chyba jeszcze lepiej rozumiemy pozostałych Apostołów, którzy przeciwko temu zaprotestowali; nie z jakichś szlachetnych pobudek, ile raczej przez zwykłą zazdrość. Rozumiemy to, bo sami jesteśmy do nich podobni: też byśmy zabiegali o wpływy i też oburzalibyśmy się na tych, którzy by nas ubiegli. Przez te dwa tysiące lat człowiek nie wiele się zmienił, a jeśli już, to chyba na gorsze.
Ale te nie najlepsze skłonności ludzkiej natury mogą zostać odmienione przez Chrystusa, jeśli Mu zaufamy i pójdziemy za Nim. Właśnie to dokonało się u Apostołów: z porywczych i często samolubnych rybaków, przemienili się w dojrzałych, zdolnych do poświęcenia, ofiary i służby świadków Chrystusa. Jednakże zanim dobrze zrozumieli słowa Chrystusa i odpowiedzieli na Jego wezwanie, najpierw chcieli Go wykorzystać dla swoich celów, albo raczej chcieli upiec przy Jego ogniu swoją własną pieczeń.
Jezus chce przemieniać …Więcej
Tak samo i dziś
Doskonale rozumiemy Jakuba i Jana, którzy przyszli prosić o przywileje, i chyba jeszcze lepiej rozumiemy pozostałych Apostołów, którzy przeciwko temu zaprotestowali; nie z jakichś szlachetnych pobudek, ile raczej przez zwykłą zazdrość. Rozumiemy to, bo sami jesteśmy do nich podobni: też byśmy zabiegali o wpływy i też oburzalibyśmy się na tych, którzy by nas ubiegli. Przez te dwa tysiące lat człowiek nie wiele się zmienił, a jeśli już, to chyba na gorsze.
Ale te nie najlepsze skłonności ludzkiej natury mogą zostać odmienione przez Chrystusa, jeśli Mu zaufamy i pójdziemy za Nim. Właśnie to dokonało się u Apostołów: z porywczych i często samolubnych rybaków, przemienili się w dojrzałych, zdolnych do poświęcenia, ofiary i służby świadków Chrystusa. Jednakże zanim dobrze zrozumieli słowa Chrystusa i odpowiedzieli na Jego wezwanie, najpierw chcieli Go wykorzystać dla swoich celów, albo raczej chcieli upiec przy Jego ogniu swoją własną pieczeń.
Jezus chce przemieniać …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
malgorzata__13
- Zgłoś
Zmień komentarz
Usuń komentarz
„Od pierwszego dnia prosił nas, żebyśmy raczej mówili do niego nieformalnie i zapomnieli o »kardynale«. »Albo jesteśmy braćmi, albo nie jesteśmy« – powiedział. Odkryliśmy człowieka, który był pokorny, prosty, człowieka modlitwy, bliskiego ludziom”. Takie gesty mogą szokować. Dla niektórych to rozmienianie papiestwa na drobne, dla innych rodzaj mostów, rezygnacja z chęci odbierania chwały. Dla …Więcej
„Od pierwszego dnia prosił nas, żebyśmy raczej mówili do niego nieformalnie i zapomnieli o »kardynale«. »Albo jesteśmy braćmi, albo nie jesteśmy« – powiedział. Odkryliśmy człowieka, który był pokorny, prosty, człowieka modlitwy, bliskiego ludziom”. Takie gesty mogą szokować. Dla niektórych to rozmienianie papiestwa na drobne, dla innych rodzaj mostów, rezygnacja z chęci odbierania chwały. Dla mnie rozdziały o budowaniu jedności są kluczem do zrozumienia tego pontyfikatu. – Za papieżem idą jego czyny. Jego znaki są znakami prorockimi, dlatego wywołują nieprawdopodobny rezonans i mają tak potężne oddziaływanie – nie ma wątpliwości Andrzej Sionek. – Jego gesty są namaszczone przez Boga, dlatego sprawiają na ludziach, którzy są wrażliwi duchowo, tak ogromne wrażenie.
papiez.wiara.pl/doc/2749141.Gesty-prorockie
papiez.wiara.pl/doc/2749141.Gesty-prorockie
Świat preferuje kierunek do siebie: wszystko dla mnie, wszyscy do mnie, wszystko moje. Chrystus przeciwnie: wszystko dla innych, On dla wszystkich. Nie przyszedł, żeby Mu służono, lecz żeby służyć; nie przyszedł, żeby coś zabierać, lecz żeby dawać, i to do końca, łącznie z życiem. To jest Jego styl, który nam pozostawił do naśladowania, to są wskazania, które nam zapisał w Ewangelii i dał …Więcej
Świat preferuje kierunek do siebie: wszystko dla mnie, wszyscy do mnie, wszystko moje. Chrystus przeciwnie: wszystko dla innych, On dla wszystkich. Nie przyszedł, żeby Mu służono, lecz żeby służyć; nie przyszedł, żeby coś zabierać, lecz żeby dawać, i to do końca, łącznie z życiem. To jest Jego styl, który nam pozostawił do naśladowania, to są wskazania, które nam zapisał w Ewangelii i dał osobiście przykład, jak należy je realizować.