nagłym porywem serca z klatki wypuszczony, wzlotem w przestwór otworzył szeroki widnokrąg, mógł żeglować we wszystkie, cztery świata strony, rozpostarł swe skrzydła lecz nie wiedział dokąd
i tak darły go w strzępy setki możliwości topiąc miękki wosk marzeń w ikaryjskim morzu, wicher psotnik z ust zdmuchnął nawet smak wolności, bo choć wzbiło się serce, został w klatce rozum
