Krolowanie w Katechizmie cytaty :
GŁÓWNE PRAWDY O KRÓLESTWIE JEZUSA CHRYSTUSA
1. Jedynym Królem jest Bóg w Trójcy Przenajświętszej (Ojciec, Syn i Duch Święty), panujący ponad czasem i przestrzenią, życiem i śmiercią, dzierżący Władzę w Osobie Słowa.

2. Jezus Chrystus – wcielone Słowo Ojca – jest Stwórcą całego Wszechświata oraz każdego człowieka: jednostek, społeczeństw i narodów; dlatego ma do nich pełne prawo rządzenia.

3. Królestwo Jezusa Chrystusa nie jest z tego świata, ponieważ ma charakter duchowy, ale jest na tym świecie, ponad wszystkimi zwierzchnościami i władzami z którymi nie musi konkurować jak człowiek; nic ani nikt nie może umknąć Jego władzy królewskiej, jak sam powiedział: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi” (Mt 28,18), a ponieważ Bóg Ojciec „poddał Mu wszystko, nic nie zostawił nie poddanego Jemu” (Hbr 2,8); dlatego musi królować we wszystkich dziedzinach życia prywatnego i publicznego: w rządach, parlamentach, wojsku, polityce, prawodawstwie, sądownictwie, urzędach, edukacji, gospodarce, ekonomii, pracy, mediach, kulturze, sztuce, zdrowiu i innych.

4. Panowanie Jezusa Chrystusa obejmuje potrójną władzę. Jest to Władza 1) Prorocka (nauczania): strzeżenia, głoszenia, obrony prawd wiary; 2) Królewska (rządzenia): prawodawcza, sędziowska, wykonawcza; 3) Kapłańska (duszpasterska): ofiarnicza, wstawiennicza, uświęcania, odpuszczania i zatrzymywania grzechów. Jest powszechne i wieczne; „powtórnie przyjdzie sądzić żywych i umarłych: A Królestwu Jego nie będzie końca” (Credo).

5. Kościół katolicki (powszechny) jest Mistycznym Ciałem Chrystusa, przedłużeniem Jego władzy, jedyną Drogą zbawienia ludzi; został założony przez Zbawiciela, aby jedynie „w Kościele i przez Kościół aż do skończenia świata ludziom były przydzielane owoce Odkupienia dokonane na krzyżu” (Katechizm katolicki, pyt. 125), dlatego tylko jemu udzielił władzy sądowniczej, kapłańskiej i nauczania.

6. Państwo jest społeczeństwem świeckim, będącym związkiem wielu rodzin, zorganizowanym w społeczność polityczną, pod władzą jednego przywódcy dla zaspokojenia potrzeb materialnych społeczności oraz wspierania działalności apostolskiej Kościoła; każda zaś władza pochodzi od Boga.

7. Królestwo Chrystusa musi być przyjęte przez wszystkich dobrowolnie, jako logiczna konsekwencja aktu Stworzenia i Odkupienia dokonanego przez Chrystusa, ale nie można nikogo fizycznie zmuszać do przyjęcia wiary katolickiej, gdyż szczere nawrócenie jest możliwe tylko jako akt dobrowolny.

8. Liberalizm jest największym i śmiertelnym wrogiem społecznego panowania Jezusa Chrystusa na ziemi, ponieważ poprzez różne prawne swobody moralne, wykorzenia z prawodawstwa narodów prawa Jemu należne, zastępując je prawami człowieka opartymi wyłącznie na woli ludu, przez co człowiek zastępuje miejsce Boga; tylko prawda i dobro mogą cieszyć się pełnią praw, zaś zło, kłamstwo, herezja i błąd żadnymi; poza wyjątkiem częściowej tolerancji niektórych religii heretyckich w celu uniknięcia większego zła.

9. Owocami Królestwa Chrystusowego są: światło prawdy, szczęśliwe życie doczesne i wieczne, trwanie w łasce u Boga i ludzi, sprawiedliwość, miłość i pokój.

10. Pan Jezus z niepojętej miłości do nas „ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi” (Flp 2,7), aby odkupić nasze grzechy i doprowadzić nas do życia wiecznego; dlatego właśnie pragnie królować nad sercem, umysłem i wolą każdego człowieka; a w tym celu żąda od wszystkich rodzin, społeczności i narodów Intronizacji na Krola Ojczyzny i Narodu.

II. KRÓLESTWO CHRYSTUSOWE

7. Dlaczego druga Osoba Trójcy Świętej jest nazywana Synem?

Druga Osoba Trójcy Świętej jest nazywana Synem, gdyż Syn jest odwiecznie zrodzony z Ojca przez działanie rozumu, a więc z tego powodu jest także nazywany Odwiecznym Słowem Ojca.[7]

8. Dlaczego Jezus Chrystus jest nazywany jedynym Synem Boga Ojca, skoro także i my jesteśmy dziećmi Bożymi?

Jezus Chrystus jest nazywany jedynym Synem Boga Ojca, gdyż tylko On jest Jego Synem z natury, podczas gdy my jesteśmy stworzonymi i przybranymi dziećmi Bożymi.[8]

9. Dlaczego Syn Boży, stawszy się człowiekiem, nazywany jest Jezus?

Syn Boży, stawszy się człowiekiem, z woli samego Boga nazywany jest Jezus, czyli Zbawiciel, ponieważ przez mękę i śmierć swoją wybawił nas od grzechu i potępienia wiekuistego.[9]

10. Dlaczego zwie się także Chrystusem?

Jezus zwie się także Chrystusem, po hebrajsku Mesjaszem, to znaczy Pomazańcem, ponieważ dawniej namaszczano królów, kapłanów i proroków, a Jezus jest królem, kapłanem i prorokiem.[10]

11. Dlaczego Chrystus zwie się Panem naszym?

Jezus Chrystus dlatego zwie się Panem naszym, ponieważ jako Bóg stworzył wszystkie rzeczy, utrzymuje je i wykonywa nad nimi wszechstronna władzę, zaś jako Bóg-Człowiek jest Odkupicielem wszystkich ludzi; stąd słusznie nazywa się i odbiera cześć jako „Król nad królami i Pan nad panami”.[11]

„Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo” (Ap 5,12).

„Potem ujrzałem niebo otwarte: a oto – biały koń, a Ten, co na nim siedzi, zwany Wiernym i Prawdziwym, oto sprawiedliwie sądzi i walczy. Oczy Jego jak płomień ognia, a wiele diademów na Jego głowie. Ma wypisane imię, którego nikt nie zna prócz Niego. Odziany jest w szatę we krwi skąpaną, a imię Jego nazwano: Słowo Boga. A wojska, które są w niebie, towarzyszyły Mu na białych koniach – wszyscy odziani w biały, czysty bisior. A z Jego ust wychodzi ostry miecz, by nim uderzyć narody: On paść je będzie rózgą żelazną i On wyciska tłocznię wina zapalczywego gniewu Wszechmogącego Boga. A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię:

KRÓL KRÓLÓW I PAN PANÓW” (Ap 19,11-16).

12. Jakie są główne dowody, nakłaniające nas do przyjęcia Bóstwa Jezusa Chrystusa?

Oto główne dowody, nakłaniające nas do przyjęcia Bóstwa Jezusa Chrystusa:

1. stałe nauczanie Kościoła Katolickiego;

2. proroctwa Starego Testamentu, które wskazują naprzód, że obiecany Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem;

3. świadectwo Boga Ojca, mówiącego: „Ten jest Syn mój miły, w którymem sobie upodobał, Jego słuchajcie.”;

4. świadectwo samego Jezusa Chrystusa, potwierdzone świętością Jego życia, proroctwami i cudami, a zwłaszcza cudem zmartwychwstania;

5. nauka apostołów;

6. wyznanie tylu męczenników;

7. cudowne rozkrzewianie się i zachowanie Kościoła.[12]

13. Czy Jezus Chrystus wyjawił zamiary Trójcy Przenajświętszej wobec swej władzy królewskiej?

Jezus Chrystus wyjawia w obliczu całego świata i wobec wszystkich stuleci z prawdziwie Boskim majestatem: „Jest mi dana wszelka moc w niebie i na ziemi”. Zauważ, że moc, o której mówi, została Mu dana. Uzyskał ją zatem. Zauważ jeszcze jedno; dano Mu wszelką moc, nie istnieje wobec tego na Ziemi moc inna, jak tylko Chrystusowa. Moc ta dana Mu została przez Trójcę Przenajświętszą, a zatem moc królów, książąt, krótko – każda władza i każdy autorytet są pochodnymi Jego mocy. Potwierdzają to słowa św. Pawła: „Non est potestat nisi a Deo – Nie ma władzy, jak tylko od Boga”. Tu wszelka władza ma swe źródło. Każda władza pochodzi od Boga i tylko odeń pochodzić może. Wszelka władza została przyznana Chrystusowi, zatem od Niego pochodzi i przez Niego jest rozdzielana.[13]

„Ogłoszę postanowienie Pana: Powiedział do mnie: «Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem.
Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie Twoje krańce ziemi.
Żelazną rózgą będziesz nimi rządzić i jak naczynie garncarza ich pokruszysz»” (Ps 2,7-9).

14. Czy istnieje szczególny związek pomiędzy świętym człowieczeństwem Jezusa Chrystusa a istniejącym na świecie porządkiem społecznym?

Bez wątpienia. Człowiek stworzony został do życia w społeczności. Do tego jest właśnie powołany, zgodnie ze swą naturą i swymi życiowymi wymogami. Jezus Chrystus stał się człowiekiem, by poprowadzić ludzi ku wieczystej szczęśliwości. Boski Zbawiciel musi mieć zatem skuteczny wpływ na wszelkie okoliczności, dzięki którym wiedzie on ludzi ku swemu przeznaczeniu. Lecz ponieważ człowiek stworzony jest do życia w społeczności, musi on jako istota społeczna zmierzać ku swemu celowi. Czyni to przy pomocy tej społeczności, dla której został stworzony. Nie może ona być jednak celem, lecz jedynie środkiem. By być nim, musi być i uświęcona, i uświęcająca. To zaś możliwe jest do osiągnięcia tylko poprzez święte człowieczeństwo Chrystusa i w Chrystusie. Ewidentnym zatem jest istnienie ustanowionego w świecie szczególnego stosunku pomiędzy świętym człowieczeństwem Chrystusa a społecznym porządkiem.[14]

15. Czy należy w specjalny sposób mówić o Chrystusie, skoro On także jest Bogiem i czy wszystko, co powiedziano o Bogu, nie można zastosować do Niego?

Oczywiście. Wszystko to, co powiedziano o Bogu, zastosować można w odniesieniu do Wiecznego Słowa, które dla nas stało się człowiekiem. Jezus Chrystus jest Bogiem, zatem każda społeczność jest odeń zależna w stopniu absolutnym i najwyższym. Pomimo to powinniśmy pamiętać, iż w Jezusie Chrystusie istnieje co prawda jedna osoba, ale dwie natury: osoba Słowa, czyli natura Boska, oraz natura ludzka. Osoba Słowa przyjęła ludzką naturę i połączyła się z nią w unii hipostatycznej. W ten sposób ludzka natura Chrystusa subsystuje (istnieje) jedynie w Słowie, a w osobie Jego przyjmuje uwarunkowania całkowicie specyficzne.[15]

„On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. I On jest Głową Ciała – Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem [Bóg], aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża” (Kol 1,15-20).

„Otóż wiara prawdziwa od nas się domaga, byśmy wierzyli i wyznawali, że Pan nasz Jezus Chrystus, Syn Boży, jest Bogiem i człowiekiem. Jest Bogiem z istoty Ojca przed wiekiem zrodzonym, jest człowiekiem z istoty matki narodzonym w czasie. Prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, złożonym z duszy rozumnej i z ludzkiego ciała. Równy Ojcu pod względem bóstwa, mniejszy od Ojca wedle człowieczeństwa” (Quicumque – Wyznanie wiary św. Atanazego).

16. Dlaczego Najświętsza Maryja Panna nazywana jest królową, skoro tylko Jezus Chrystus jest prawdziwym Królem?

Głównym tytułem, na którym opiera się królewska godność Maryi, jest niewątpliwie Jej Boskie Macierzyństwo, jak to wynika ze świadectw, przekazanych od wieków przez przodków, jako też ze świętej liturgii. Jeśli bowiem w Księgach świętych czyta się o Synu, którego pocznie Dziewica, że „będzie zwany Synem Najwyższego i da mu Pan Bóg Stolicę Dawida Ojca Jego i będzie rządził w domu Jakubowym na wieki, a królestwu Jego nie będzie końca” (Łk 1,32-33) i jeśli nadto Maryja zowie się „Matką Pana” (Łk 1,43), łatwo stąd dowieść, że i Ona jest także Królową, ponieważ zrodziła Syna, który w tejże chwili, gdy został poczęty, stał się i jako człowiek – z racji osobowego zjednoczenia natury ludzkiej ze Słowem Bożym – Królem i Panem wszechrzeczy. Słusznie mógł zatem pisać św. Jan Damasceński: „Zaiste stała się Panią wszego stworzenia, kiedy została Matką Stworzyciela” [De fide ortodoxa, l. IV, c. 14; P.G. XCIV, 1158 B]; tak jak można powiedzieć, że pierwszym, co wieścił z nieba królewskie posłannictwo Maryi, był już Archanioł Gabriel.