Rozważanie „I ślubuję ci miłość…” "Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje, [nie jest] jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie"(1 Kor 13, 4–8). Panie Jezu, przychodzę do Ciebie po pomoc i ratunek. Proszę Cię o przemianę i nawrócenie mojego męża (mojej żony). Przynoszę Ci moje cierpienie, jakiego doświadczam w swoim małżeństwie, oraz moją – często trudną i poranioną – małżeńską miłość. W dniu ślubu wypowiedziałam(-em) uroczyście przed Twoim ołtarzem słowa: „I ślubuję ci miłość…” Wtedy nie zdawałam(-em) sobie jeszcze w pełni sprawy, jakiego znaczenia słowo „miłość” nabierze w naszym małżeńskim życiu. Dziś wiem o wiele lepiej niż wtedy, co ono znaczy. Wiem też, jak trudna do wypełnienia jest Pawłowa definicja miłości: "miłość cierpliwa jest […], nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego […]. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma." Bez Twojej, Panie, pomocy nie sposób ją wypełnić i według niej żyć. Dlatego przychodzę do Ciebie po pomoc. Pomóż mi kochać mojego męża (moją żonę) taką miłością, o jakiej mówi św. Paweł, obdarz mnie mądrością i cierpliwością, abym wiedziała (wiedział), jak postępować i abym umiała (umiał) czekać. Przemień serce mojego męża (mojej żony), abyśmy kiedyś razem w jedności serc mogli wyśpiewać Ci pieśń wdzięczności. Amen.