KATOLICKIE PRAKTYKI POBOŻNOŚCI.
Sacerdos Hyacinthus 2014-10-02 23:26:16
+
W czasach pomieszania powszechnego, jakie wtargnęły w sam środek Kościoła, rzeczą nieodzowną jest trzymać się mocno katolickiej wiary.
W czasach pomieszania powszechnego, jakie wtargnęły w sam środek Kościoła, rzeczą nieodzowną jest trzymać się mocno katolickich zwyczajów.
W czasach pomieszania powszechnego, jakie wtargnęły w sam środek Kościoła, rzeczą nieodzowną jest trzymać się mocno katolickich praktyk pobożności.
Jednym z przejawów destrukcji katolickiej wiary jest porzucanie katolickich zwyczajów.
Do nich należą praktyki pobożne.
Czyż w kilkudziesięciu ostatnich latach nie wybrzmiewały tu i ówdzie słowa deprecjonujące katolicki pacierz? Czyż te pohukiwania nie doprowadziły do tego, że w wielu polskich domach już się w ogóle nie klęka do pacierza? Dużo się siedzi.
Na horyzont polskiej religijności wtargnęły z impetem obce formy, spontaniczno-selektywno-subiektywne, kolorowe, tańczące, klaszczące i dynamiczne, nierzadko orientacji judeoprotestanckiej. Kwestia poważna, do której rzymski katolik powinien się ustosunkować, biorąc za kryterium wierność wierze katolickiej i jej szlachetnym formom wyrazu.
Katolickie praktyki pobożne to m.in.: codzienny pacierz, częsta spowiedź, nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, praktyka pierwszych piątków miesiąca, praktyka pierwszych sobót miesiąca, nabożeństwa majowe, nabożeństwa czerwcowe, nabożeństwa różańcowe w październiku, wypominki i różaniec za zmarłych w listopadzie, Roraty w Adwencie, Droga Krzyżowa i Gorzkie Żale w Wielkim Poście…
Czy w naszych rodzinach klęka się codziennie rano i wieczorem do pacierza?
Wielka to i piękna rzecz: codziennie rano i wieczorem z pokorą uklęknąć i pobożnie odmówić pacierz. Tak, dobrą jest rzeczą codziennie odmawiać pacierz!
Wybornym wyrazem naszej wiary będzie wierność katolickim zwyczajom.
Wybornym wyrazem naszej wiary będzie wierność katolickim praktykom pobożnym.
Tego uczą nas święci. Św. Jan Bosko przez wszystkie lata swego życia, także w latach pełnej działalności kapłańskiej i wychowawczej, aż do końca swoich dni był wierny codziennemu odmawianiu pacierza, tak jak go nauczyła w dzieciństwie jego pobożna i dzielna mama.
Tenże święty tak pisał o praktykach pobożności:
„Jak pokarm odżywia i zachowuje ciało, tak praktyki pobożności karmią duszę, czyniąc ją odporniejszą na pokusy (…). Dołóżmy wszelkich starań, żeby nigdy nie zaniedbać rozmyślania, czytania duchownego, codziennego nawiedzenia Najświętszego Sakramentu, tygodniowej spowiedzi, częstej i pobożnej Komunii Świętej, różańca do Najświętszej Maryi Panny, małego umartwienia w piątek itp.. Chociaż każda z tych praktyk z osobna nie wydaje się tak konieczna, to jednak przyczynia się skutecznie do wzniesienia wysoko budowy naszej doskonałości i naszego zbawienia. Jeśli chcesz wzrastać i stać się wielkim w oczach Boga, rozpocznij od drobnych rzeczy – mówi św. Augustyn”.
Mówmy o tych sprawach w naszych rodzinach. Rodzice, dajcie dobry przykład Waszym dzieciom i wdrażajcie je do praktyk pobożności.
Wiara katolicka jest dzisiaj w wielkim niebezpieczeństwie, płynącym nie tylko ze źródeł pozakościelnych. Kwestia poważna.
Zachowanie i przekazywanie wiary, katolickich zwyczajów i katolickich praktyk pobożności następnym pokoleniom jest naszym zaszczytnym i naglącym obowiązkiem. Podejmijmy go chętnie!