Bo panowały wśród ukraińskiego kleru tendencje schizmatyckie a nawet neopogańskie (pisał o tym m.in. bp Chomyszyn na wiele lat przed rzezią wołyńską). Skorumpowany i zepsuty kler to zawsze był główny problem Kościoła atakujący go od środka - nieprzypadkowo znaczna część słynnych herezjarchów była kapłanami katolickimi-renegatami.
Dlatego opowiadanie że nie można słowa powiedzieć na temat zachowań duchownego nawet, gdy otwarcie wiedzie owce na manowce należy między bajki wpisać. Ks. Luder hasał bezkarnie po krajach Rzeszy kilka lat do roku 1521, bo papież Medyceusz miał inne rzeczy na głowie. Rozhasał się na tyle, że w efekcie odpadła od Kościoła spora część Europy (notabene lekcja z XVI wieku nie została przez katolików odrobiona do dziś).
Ks. Ariusza poglądy zostały wprawdzie potępione w Nicei, ale mimo to szanowano go dalej w kręgach władzy stąd też dopiero po Nicei szeroko mleko się rozlało.