Po ośmiu latach smuty nadszedł czas odwilży: szaroburej, błotnistej i śmierdzącej zgnilizną, ale pomimo tego dającej cień nadziei na nadejście złotego świtu Wiosny.
Okres rządów tak zwanej “Zjednoczonej Prawicy” okazał się czasem bezprecedensowych dla Polski i Polaków katastrof: załamania się demografii narodu polskiego, zniszczenia homeostazy etnicznej kraju poprzez import od 2016 roku milionów imigrantów, postawieniu państwa na krawędzi zagłady poprzez ryzyko włączenia się w konflikt zbrojny za jego wschodnią granicą, wreszcie bezprecedensowej zbrodni wymordowania setek tysięcy starszych i schorowanych Polaków w wyniku odebrania im na wiele miesięcy dostępu do służby zdrowia. Skumulowanie tak dramatycznych wydarzeń o tak daleko idących konsekwencjach w tak krótkim czasie z pewnością zasługuje na nazwanie tej epoki w dziejach polskiej państwowości jakimś specyficznym mianem; sugeruję tu wdrożenie pojęcia “schyłkowa III RP”, bo też i szanse na właściwe zaadresowanie (a cóż dopiero …Więcej