Jezus powiedział mi, że wielka wojna rozpoczęła się na jego Ziemi, a ta ziemia to Izrael...
Wczoraj, poszłam do Jezusa, a On na mnie czekał. Zaczęłam modlić się z Nim i natychmiast wziął mnie za rękę i przyprowadził mnie w pobliże brzegu Morza Martwego, na pustyni, tam, gdzie były miasta Sodoma, Gomora i inne mniejsze miasta w podliżu. Dziś nie ma nic poza kamienistą pustynią i powiedział mi Jezus:
„Moje dziecko, oto co grzech pozostawia widoczne: nicość! Kie- dy człowiek w swojej dumie chce rzucić wyzwanie Bogu, swojemu Stwórcy i nie słucha i nie chce się nawrócić, wzywa jedynie Boską Sprawiedliwość, która działa, aby wszystko oczyścić. Ja, kiedy przy- szedłem na ziemię, nie osądzałem świata, pomimo iż Ojciec złożył całą moc w moje ręce. Moja Miłość natychmiast zaakceptowała Krzyż, który ukazał mi Ojciec, kiedy dekretem Trójcy Świętej posta- nowiono, że mam się wcielić, i ofiarowałem go na okup za ludzkość...
Krzyżu, Krzyżu, umiłowany Krzyżu, nie tylko ten drewniany, na którym ukrzyżowali mnie Rzymianie, ale ten, który dał mi Ojciec. Od wrót Edenu do mojego powrotu na ziemię, od płaczu Adama do płaczu ostatniego człowieka, wszystko obejmuje, wszystko okrywa, a tam, gdzie wola ludzka krzyżuje się z Wolą Bożą, wyciągnąłem ra-
– 125 –
miona, aby przeze Mnie pozostała zjednoczona z Wolą Ojca. Tam, gdzie moje ramiona trzymały ciężar ludzkiej woli, moja Głowa uko- ronowana cierniami ogłosiła mnie królem bólu człowieka i Synem bólu Ojca. Moje rozciągnięte ciało, przemieszczone na pionowym drewnie, wskazywało na mnie jak strzała czystej miłości skierowana w Serce Ojca. Ostatnią rzeczą, która się poddała, było moje Serce, kiedy zadławiła je moja własna Krew, która była święcie posłuszna Najwyższej Woli Bożej...”
Wtedy Jezus pokazał mi dużą wagę, dwuramienną, jak te sta- rożytne. Na jednym z dwóch talerzy znajdowało się coś w rodzaju czarnego kamienia; wyglądał jak węgiel, ale był żywy i poruszał się, pulsując; na drugim talerzu był położony krzyż, ale nie tylko, był tam jeden kielich pełen wody, jeden pełen krwi, jeden pełen kadzi- dła i jedna duża świeca, a Jezus wyjaśnił mi, że kielich pełen wody zawierał łzy tych, którzy cierpią z miłości do Boga oraz z miłości i ofiary dla bliźniego; kielich pełen krwi przedstawia ofiarę męczen- ników Pańskich, kielich pełen kadzidła przedstawia oczyszczenie Kościoła, a zapalona świeca symbolizuje modlitwy, błagania i ofiary dusz dobrych i cierpiących...
Jezus powiedział mi, że wielka wojna rozpoczęła się na jego Zie- mi i zacznie się od jego Ziemi, jedna to Kościół Rzymu i Pałac, a dru- ga to Izrael...
„Wszystko to, co ci pokazałem, zjednoczone ze Świętym Krzy- żem, ma na celu kontynuowanie ofiary mojego życia w moich wy- branych, w moich świętych, w tych, którzy Mnie miłują, aż do skoń- czenia świata.
Moje dziecko, nieustannie szukam serc, w których mógłbym spać, tak, spać i pozwolić wielu duszom spać ze Mną. Czy wierzysz, że kiedy śpię, nic nie robię? Nie, tak nie jest, kiedy Ja śpię, rozpościeram głę- boki odpoczynek wszystkiemu stworzeniu, przynoszę ulgę, orzeźwie- nie; zagubieni znajdują pokój, ci, którzy są kuszeni, znajdują siłę do walki, ci, którzy są pogrążeni w smutku i niepokoju, znajdują harmo- nię, ci, którzy cierpią, znajdują spokój, ci, którzy są chorzy, znajdują ulgę w cierpieniu, ten, komu brak nadziei, znajduje światło, które go prowadzi, kto stracił wiarę, słucha mojego Głosu, który dodaje mu otuchy i odwagi, kto nie zna miłości lub pozwolił jej zgasnąć w swoim sercu, słucha bicia mojego Miłosiernego Serca i pożywia się współczuciem. Och, gdyby wszyscy spali ze Mną i pozwolili Mi rozpostrzeć mój boski sen na ich życie, dusze, serca, obudziliby się pocieszeni, odno- wieni, pełni radości, miłości i wewnętrznego światła, którego nikt nie będzie mógł im odebrać; wystarczy by mnie poprosili „Jezu, chodź i śpij ze mną, zostań obok mnie i odpocznij ze mną, we mnie!”
Kiedy natomiast ja potrzebuję odpocząć i ta moja potrzeba jest zupełnie inna, wtedy wchodzę do twojego serca lub wchodzę do serc moich, pozostaję w głębi, w ciszy, orzeźwia mnie miłość, którą to serce czuje do Mnie i to mnie pociesza w wielkim bólu i tak wielu cierpieniach, z wielu zniewag i świętokradztw, i od tak wielkiej sa- motności...
Ach, moje dziecko, gdybyś wiedziała, jak szczęśliwy jestem, kie- dy jakaś dusza i jakieś serce naprawdę Mnie szukają, pragną Mnie i przychodzą z wizytą do mnie w moim domu i wolą być tam ze Mną, niż gdziekolwiek indziej, aby robić cokolwiek innego, jakże czuję się pocieszony!
Wiedz, że Ja wybrałem dusze i serca, które pragnę dla Mnie. Jest wielu, którzy kochają mnie razem z wieloma innymi rzeczami i ludźmi; tych, którzy chcieliby mnie bardziej kochać, ale boją się, że będę ich prosił o ofiary, tak więc patrzą na mnie i kochają mnie stojąc w oknie. Są też te dzieci, które kochają mnie ponad wszelką inną ludzką miłość i nawet jeśli nie prowadzą życia konsekrowane- go, wiem, że zdecydowały się być całkowicie moje i Ja mówię do nich, idę do nich, tak jak przychodzę do ciebie i mówię z tobą, zostaję z tobą. Obiecałem to tym, którzy by mnie kochali i przyjęli, bo kto posiada Syna, posiada i kocha Ojca i my zwrócimy się do tej duszy, odwiedzimy ją, zatrzymamy się i będziemy z nią, damy się poznać, będziemy z nią jeść...
Czy pamiętasz, moje dziecko, kiedy mówiłem Ojcu, że pragnę, aby apostołowie i ci, którzy by przyszli do Mnie dzięki nim, zostali tam, gdzie ja bym był? Gdzie już byłem? I gdzie?
Ja pragnę, żebyście byli w Miłości Ducha Świętego, która jest doskonałym, niepodzielnym, stałym zjednoczeniem między Ojcem a Mną. Jestem więc w tej wzniosłej i wiecznej Miłości, która pochodzi od Ojca, wchodzi w Syna, pochodzi od Syna i wchodzi w Ojca. To na- macalna Miłość, tak wielka, tak rzeczywista, tak głęboka i wzniosła, że jest osobą, żywą tożsamością w Duchu Bożym, w Duchu Świętym: oto Trójca Przenajświętsza, ale w Jej Miłości pragnę, żebyście mogli pozostać. Nie jest to uczucie, które możecie po ludzku zrozumieć; ta miłość jest osobą, miejscem, wymiarem, nie ma czasu, tworzy, two- rzy, zawsze tworzy, utrzymuje wszystko i daje życie wyschniętym ko- ściom, ponieważ jest Życiem Wiecznym.
Moje dziecko, chcę, abyś modliła się koroną Płomienia Miłości Niepokalanego Serca mojej Matki; powiedz to też innym twoim bra- ciom.
Błogosławię was i będę blisko was, gdy będziecie odmawiać tę modlitwę, tak drogą Sercu mojej Matki”.
Fragment z rękopisu Wołanie Miłości i Bólu do jednej dziecięcej duszy Włochy 07.08.2020
