Biada, biada tym, którzy głoszą, że Bóg stał się człowiekiem, aby uczynić człowieka Bogiem!
We wtorek Jezus, podczas modlitwy z Nim w tabernakulum, przyszedł cicho, nic nie powiedział i wziął mnie za rękę, zabierając mnie w bardzo piękne miejsce nad niezbyt dużym jeziorem; wyglądało jak wysokogórskie jezioro otoczone wzgórzami i drzewami i, jak to czasami bywa, nie mówił do mnie, ale dał mi to, co zawsze de- finiowałam światłem intelektualnym: jest to światło werbalne, które komunikuje się bez mówienia i utrwala w mojej pamięci wszystko to, co Jezus chce mi powiedzieć, z szybkością ponad ludzką kontrolą, która jest natychmiastowa dla obrazu. Nie jest łatwo wyjaśnić, jak to się dzieje, ale czasoprzestrzeń między obrazem wizualnym, a percepcją intelektualną jest wyeliminowana, to tak, jakby sam widok mówił i miał pamięć, utrwalając natychmiastowo wszystko poza czasem!
Byłam tam z Jezusem i widziałam skałę, a przynajmniej tak mi się wydawało, ale była szczególna, była dość ciemna, ale w wielu miej- scach świeciła i miała wiele małych kamieni, przyczepionych dookoła, wszystkie nieregularne, i natychmiast Jezus pokazał mi wielką skałę, która nie była niczym innym jak dużym diamentem, a małe kamienie kruszyły się i pozostały połączone z diamentem jak wiele pereł; były to małe ostrygi i były to perły wszelkich kształtów, jedne jaśniejsze, inne bardziej żółte, inne jeszcze szarojasne... W rzeczy- wistości nie rozumiałam, jak ostrygi mogą znajdować się w słodkiej wodzie jeziora, a Jezus bez słowa pokazał mi morze, ogromne, pod- czas sztormu i powiedział mi, że w jego naukach morze ukazywał zawsze jako zło: „Słona woda nie daje życia, ale je spala, zabija je; jeśli zamoczysz ziemię wodą morską, nic nie urośnie..., jest tylko dla istot, które stworzyłem; słodka woda natomiast gasi pragnienie, pomaga ziemi. Dlatego tam, gdzie jest woda, jest życie! Diament jest symbolem mojej odwiecznej Woli, który przyciąga do siebie najrzadsze perły, chroni je przed złem i odżywia je w świeżych i spokojnych wodach, pełnych życia. To kochające dusze, które tak bardzo pocieszają Moje Serce.”
Potem Jezus nadal pokazywał mi tak wiele rzeczy bez wymówienia jednego słowa, ale ja słuchałam go wszędzie: widziałam, jak podniósł jeden kamień, a potem złamał małą gałąź z drzewa, złapał wiatr jedną ręką i powiedział do mnie: „Ja Jestem we wszystkich rzeczach, ponieważ wszystkie rzeczy wyszły z Boskiej Miłości, która tworzy, zawsze stwarza i nigdy nie ustaje, a moja Boska Wola jest limfą każdej żywej istoty i każdej rzeczy, jest tchnieniem wiatru, zapachem deszczu, smakiem ziemi, siłą błyskawicy, pieszczotą błękitnego nieba. Nic nie mogło pozostać, oprzeć się i istnieć bez mocy mojej Woli Bożej. Wy wierzycie w naukę, ale to mój dar i zajdzie tylko tak daleko, jak Ja tego zechcę. Wszystko jest ustanowione w doskonałej i wiecznej boskiej równowadze i porządku. Nasze Stworzenie nigdy nie zostanie zniszczone, odradza się, odnawia się, ale cierpi z powodu tego, co zadał mu człowiek. Uważaj, moja maleńka, na tych, którzy z wszystkich tych darów robią maszyny śmierci!
Jestem we wszystkich rzeczach i wszystkie rzeczy ze Mnie wychodzą i wracają do Mnie. Człowiek wyszedł ze Mnie, z Nas i wróci do Nas, a My jesteśmy w człowieku i człowiek jest w Nas, ale rzeczy nie są Nami, człowiek nie jest Nami, człowiek nie jest Bogiem i Bóg nie jest człowiekiem! Biada, biada tym, którzy głoszą, że Bóg stał się człowiekiem, aby uczynić człowieka Bogiem!
Przyjąłem ludzkie ciało, aby przejść przez wasze ludzkie życie. Inaczej nie byłoby to możliwe: jak mógłbym poznać, poprowadzić i odtworzyć człowieka, utraconego Adama, wygnanego ze światła, zagubionego w dysharmonii i w ciemności, gdybym był czystym du- chem lub gdybym posłał na moje miejsce anioła, nawet najpotęż- niejszego? Jak poznałbym walkę z ludzkimi pokusami, cierpieniem, samotnością, opuszczeniem, pogardą, zdradą, matczyną miłością, miłością przyjaciół, miłością do mojego stworzenia, zagrożonego okropną pasją I nie mówię tu o męce, jaką obdarzyli mnie Żydzi, a którą wykonali Rzymianie, ale o intymnej męce, jaką dała mi od- wieczna Wola Ojca, aby was zbawić?
Musiałem zniszczyć korupcję grzechu i złamać jego piekielne żą- dło: kogo mogłem wysłać? Mógłby przyjść inny Henoch, inny Eliasz lub prorok, ale byliby to tylko ludzie o jedynej ludzkiej naturze, którzy nie mogliby sprawić, by ofiara zadośćuczynienia holokaustu rozciągnęła się na wszystkie czasy człowieka, aby odtworzyć go na nowo od początku do końca. To mogła zrobić tylko Boska i wieczna Wola i to właśnie uczyniła moja Boskość poprzez moje Człowieczeństwo. Czy rozumiesz te rzeczy?
Człowiek jest stworzeniem i synem przeze Mnie, o ile jest zjednoczony ze Mną jako brat, a to właśnie czyni go synem Ojca, który jest naszym i nie jest już tylko moim, chociaż będąc Ja i tylko Ja Jednorodzonym Ojca, zrodzonym, a nie stworzonym, z tej samej substancji co Ojciec.
Mój Kościół głosi to i tylko to. Wskrzeszę człowieka, który pozostawi ziemskie życie w łasce Ojca w dniu ostatecznym i będzie on światłem i doskonałą harmonią i będzie się cieszył nieskończoną bło- gością, wiecznym niebem, ogromnym światłem, ale nigdy nie będzie takim jak Bóg!
Umarłem na krzyżu i zmartwychwstałem, aby otworzyć wam drzwi nieba, prawdziwego życia i sprawić, byście powrócili do waszego prawdziwego domu, do którego zgubiliście drogę, ale wy nie jesteście panami domu! Trójca Przenajświętsza jest nieskończona i nieosiągalna, istnieje sama w sobie tam, gdzie dla was dostęp jest niemożliwy, to niedostępne światło. Wy jesteście dziećmi kochanymi, upragnionymi, powołanymi, bo poznanymi w miłości, usprawie- dliwionymi, zbawionymi i będziecie uwielbieni.”
Fragment z rękopisu książki Wołanie Miłości i Bólu do jednej dziecięcej duszy.
