W Wielką Sobotę Kościół trwa przy Grobie Pańskim, rozważając Mękę i Śmierć Chrystusa, a także Jego zstąpienie do otchłani. W otchłani, jak nam każe wierzyć Kościόł zgodnie z tradycją, Jezus ogłasza wieść o pokonaniu śmierci wszystkim zmarłym przed wiekami. W godzinach porannych zaleca się sprawowanie Godziny Czytań i Jutrzni (modlitw brewiarzowych Psalmami) z udziałem ludu. W atmosferze zadumy, modlitwy i postu Kościόł oczekuje w ten sposób na Zmartwychwstanie Chrystusa celebrowane podczas liturgii Wigilii Wielkiej Nocy, która następuje po zapadnięciu zmierzchu.

Wielki Piątek

to jedyny dzień w roku liturgicznym, w ktόrym nie celebruje się Mszy Świętej, jako że tego dnia Jezus – Baranek Paschalny – umierał na krzyżu za nasze grzechy, po czym został złożony w grobie. Te wydarzenia są też celebrowane podczas liturgii. Bardzo skromna oprawa, obnażony ołtarz oraz kolor czerwony szat liturgicznych mają podkreślać jego pełen powagi i zadumy charakter. Po Modlitwie Powszechnej, jest czytana Męka Pańska (z Jana, 18-19) i adorowany Krzyż, na ktόrym umierał nasz Zbawiciel. Po czym następuje już tylko rozdanie Komunii Świętej i przeniesienie Najświętszego Sakramentu okrytego welonem do specjalnego zaciemnionego miejsca w Kościele, zwanego ciemnicą, na znak złożenia Jezusa do grobu.

Triduum Paschalne – jedno wielkie święto zwycięstwa życia nad śmiercią

Okres Wielkiego Postu ma za zadanie przygotować chrześcijan na przeżywanie Świąt Wielkanocnych. Wielu uczestniczyło w nabożeństwach wielkopostnych. Wielu też podejmowało specjalne postanowienia, by okres ten przyniόsł większe owoce w ich życiu, będąc tym samym źrόdłem dodatkowej radości z nadchodzących swiąt. Kiedy jednak zapytamy zwykłego zjadacza chleba, o jakie święta chodzi, wchodząc nieco w szczegόły, możemy być nieraz zdziwieni z niepełnej znajomości treści tych świąt. Stąd nigdy nie jest za mało mόwić o ich istocie i przesłaniu, nie szczędząc piόra czy klawiatury komputera, nawet jeśli czynimy to każdego roku.

Nie szukajcie żywego wśród umarłych

Jezus umarł na krzyżu przed czasem po około trzech godzinach agonii, dlatego wbrew przyjętej praktyce nie łamano mu już goleni, jak to uczyniono z dwoma pozostałymi złoczyńcami, z którymi Go ukrzyżowano, choć dla pewności przebito Mu bok włócznią. Po zdjęciu z krzyża ciało oddano Matce, po czym pospiesznie, z racji zbliżającego się szabatu, przygotowano Go do pochówku i złożono w grobie ofiarowanym przez Józefa z Arymatei. O poranku następnego dnia, niewiasty (wśród nich Maria Magdalena) udały się do grobu, by namaścić ciało zmarłego Jezusa, co było w praktyce pogrzebowej, tu pominiętej z racji pośpiechu sabatowego; jednak grób był pusty, nie mówiąc o odsuniętym wielkim kamieniu, który go zamykał. Zaraz poinformowały Piotra i Jana, którzy przybiegłszy do grobu przekonali się o prawdziwości słów kobiet. Wtedy uwierzyli, ze Chrystus zmartwychwstał, uprzytamniając sobie, ze przecież On cały czas im to powtarzał za życia przed męką, że właśnie w ten sposób dokona i zakończy swe dzieło zbawienia. Jeszcze tego samego dnia, a także w następnych, Jezus miał się ukazywać apostołom, niewiastom oraz niektórym wybranym świadkom wyjaśniając im cel swojej misji zbawczej oraz sens ich posłania ewangelicznego. W ten sposób dokonała się Pascha Jezusa celebrowana przez Kosciół od samego początku, aż po dziś dzień.

Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił

Tej nocy jednak Jezus zachowywał się inaczej niż zwykle przynaglając uczniów do specjalnego czuwania na modlitwie. Wszystko stało się jasne zaraz po północy, kiedy orszak żołnierzy rzymskich i straż żydowska prowadzona przez Judasza pojawili się w Ogrójcu, by pojmać Jezusa. Zdezorientowani uczniowie rozpierzchli się w oczekiwaniu najgorszego. Nikt nie miał złudzeń, ich Mistrz był od dawno znienawidzony przez uczonych w Piśmie i faryzeuszów, którym wypominał obłudę, tym bardziej, ze On sam mienił się Synem Bożym, co w oczach Żydów uchodziło za najgorsze bluźnierstwo. Wydarzenia następnego dnia potoczyły się szybko, choć nie dla Jezusa, który miał ich bolesną świadomość. Najpierw przesłuchał Go arcykapłan Annasz, potem Kajfasz z sanhedrynem; wreszcie w obliczu namiestnika rzymskiego Piłata, wniesiono przeciw Niemu oskarżenie i wyrok śmierci. Piłat nie znajdując w Nim winy, próbował Go uwolnić zadowalając się karą chłosty. Wtedy miał miejsce poniżający spektakl przybrania Go w purpurę i koronę cierniowa, by ośmieszyć Jego pretensje królewskie, o które był oskarżany. Opór i determinacja autorytetów żydowskich oraz podburzenie tłumów, spowodowały, ze kolejna próba uwolnienia Jezusa w zestawieniu z rzezimieszkiem Barabaszem, legła w gruzach, a On sam został wydany na ukrzyżowanie. Odbyło się ono zgodnie z procedurą rzymska i żydowską poza miastem, a polegało na niesieniu poziomej belki krzyża uwiązanej na barkach skazańca do miejsca stracenia, gdzie go umieszczano na wkopanej już belce pionowej przybijając jego ręce i nogi. Tak również umierał Jezus, w całkowitym opuszczeniu i ogołoceniu, gdzie nawet Bóg zdawał się milczeć. Wydarzenia czwartkowej uczty paschalnej Jezusa coraz bardziej nabierały sensu

Dokonało się
Wielki Post ma swój punkt kulminacyjny w Wielkim Tygodniu, poprzez który wkracza w szczegóły celebracji dzieła zbawczego Jezusa Chrystusa. W przeciwieństwie do tamtego okresu, który wprawdzie zachowuje symboliczny czas czterdziestu dni stwarzając atmosferą wielkopostną, Wielki Tydzień stara się zachować chronologię wydarzeń zbawczych zarejestrowanych przez Ewangelie. Koncentruje się przy tym na trzech dniach, w których się to zbawienie dokonało: Wielkim Czwartku, Piątku i Wigilii Zmartwychwstania, które przybrały rangę jednego, wielkiego, święta, zwanego Triduum Paschalnym. Przypatrzmy im się z bliska.