O co chodzi z chanuką, dniami judaizmu i pielgrzymkami śladami cadyków

oraz ich narzucaniem społecznościom chrześcijańskim lub post-chrześcijańskim. Łopatologicznie wyjaśnia to podręcznik ( źródło ): Koniec Antysemityzmu! Katalog polityk zwalczania antysemityzmu, który można podsumować krótko – zalecenie gruntownej lobotomii na pacjencie czyli Kościele i jego członkach.

Zacytujmy:

“Na początku chrześcijaństwa chrześcijańska tożsamość została zdefiniowana na przeciwieństwie do judaizmu. Chrześcijaństwo postrzegało siebie jako spadkobiercę Bożych obietnic zbawienia poczynionych judaizmowi i dlatego jako prawdziwy Izrael. Chrześcijanie rozumieli odrzucenie przez judaizm mesjańskiego charakteru Jezusa z Nazaretu oraz chrześcijańskiej koncepcji zbawienia przez pryzmat ofiary Jezusa na krzyżu jako odrzucenie przymierza Boga z Izraelem, co znalazło swój najwyższy wyraz w oszczerstwie o bogobójstwo"

"Chrześcijanin twierdzi że proroctwa Starego Testamentu o zbawieniu dotyczące Jezusa z Nazaretu stanowią ważną część chrześcijańskiej teologii zastąpienia. W celu wykorzenienia antysemityzmu z myśli chrześcijańskiej ważne jest uznanie że Biblia hebrajska to nie chrześcijański Stary Testament lecz Pisma żydowskie."

"Aby skutecznie walczyć z chrześcijańskim antysemityzmem, potrzebne jest alternatywne podejście do tożsamości chrześcijańskiej, które nie uzależnia religijnej tożsamości chrześcijańskiej od jej przeciwstawienia judaizmowi. Dlatego budowa tożsamości chrześcijańskiej oderwanej od antysemickiej teologii zastępstwa jest kluczowym czynnikiem wykorzenienia antysemityzmu z chrześcijańskiej pamięci religijnej. Aby osiągnąć ten cel negatywne przestrzenie pamięci dotyczące judaizmu powinny zostać usunięte z religijnej pamięci chrześcijańskiej i zastąpione pozytywnymi. Innymi słowy, należy usunąć z chrześcijańskiej pamięci religijnej antysemickie stereotypy i wzorce myślowe, a jeśli jest to niemożliwe – zneutralizować je. Należy wzmocnić te tradycje religijne, które podsycają pozytywną ocenę judaizmu. Osoby i wydarzenia w dziejach chrześcijaństwa, które doceniają judaizm i/lub walczą z antysemityzmem muszą być podkreślane w pamięci religijnej chrześcijan"

"Przeciwnarracje, przeciwmity i przeciwdogmaty zwalczające antysemickie stereotypy należy wprowadzić do religijnej pamięci chrześcijańskich kościołów, grup, organizacji i instytucji poprzez edukację oraz świadome wysiłki na rzecz rozwijania pozytywnego postrzegania judaizmu w myśli chrześcijańskiej opartego na żydowskich początkach chrześcijaństwa. Proces ten zakłada nie tylko zmianę oficjalnych dokumentów kościelnych i decyzji dogmatycznych, lecz, co ważniejsze, zmianę wierzeń i systemów wierzeń członków różnych kościołów chrześcijańskich. Cel ten może zostać osiągnięty jedynie w wyniku długotrwałego procesu, w ramach którego decyzje doktrynalne kościołów będą mogły zostać przekazane masom wiernych chrześcijańskich."

"Kluczowym czynnikiem osiągnięcia tych zmian w wierzeniach i przekonaniach wiernych chrześcijańskich jest edukacja religijna na wszystkich poziomach. Tematy religijne, które są już częścią chrześcijańskiej pamięci religijnej, lecz zapewniają pozytywne postrzeganie judaizmu powinny zostać uwydatnione i podkreślone. Kwestie te obejmują żydowskie tło i pochodzenie chrześcijaństwa: Jezus z Nazaretu był Żydem. Choć Paweł zdystansował się od judaizmu, jego korzenie są żydowskie zaś jego myśl gruntownie zakotwiczona w judaizmie (…) W ten sposób chrześcijaństwo musi uznać że judaizm jest religią matką chrześcijaństwa."

“Antysemickie fragmenty w literaturze, muzyce i sztuce kultur świata powinny zostać opatrzone ostrzegawczymi adnotacjami oraz glosami wskazującymi na agitacyjny charakter”.

“Książki szkolne, podręczniki i teksty liturgiczne powinny być regularnie badane pod kątem zawartości antysemickiej.”

“Studiowanie Biblii Hebrajskiej i literatury rabinicznej powinno stać się obowiązkowe w religijnym kształceniu chrześcijańskich i muzułmańskich duchownych oraz katechetów.”

“Chrześcijanie i muzułmanie powinni uznać że Biblia Hebrajska stanowi sedno ich tradycji religijnych oraz uznać trwającą dalej ważność żydowskiego podejścia do świętych pism judaizmu.”

“Teksty liturgiczne, edukacyjne i doktrynalne muszą być oceniane pod kątem elementów antysemickich, w tym niewłaściwego języka. Taka antysemicka zawartość powinna zostać zastąpiona poprzez pozytywne tradycje na temat żydów i judaizmu w chrześcijaństwie i islamie.”

“W miejsce antysemickich plotek, stereotypów i tematów, teksty liturgiczne, edukacyjne i doktrynalne powinny podkreślać te epizody w dziejach chrześcijaństwa i islamu, które obejmują pozytywne podejście do judaizmu i pozytywne doświadczenia z judaizmem”, “chrześcijaństwo i islam powinny uznać judaizm za żywą religię, której dziedzictwo urosło i rozwinęło się samodzielnie od czasu rozdzielenia dróg judaizmu, chrześcijaństwa i islamu.”

Rekomenduje się chrześcijańskim kręgom decyzyjnym w kwestiach religii i ośrodkom wpływu następujące strategie zwalczania antysemityzmu:

"Literalne (i krytyczne historycznie) odczytywanie Pism żydowskich w miejsce alegorycznego pomoże podkreślić ich żydowskość i pomoże chrześcijanom uznać ważność żydowskich interpretacji Biblii a za tym, ważność żydowskich roszczeń do zbawienia. W ten sposób chrześcijanie nauczą się rozumieć Pisma żydowskie jako Biblię hebrajską a nie jako Stary Testament. Podejście literalne i historyczno-krytyczne do Biblii niesie za sobą potencjał umiejscowienia judaizmu u jego chrześcijańskich czytelników jako wcześniejszej i równie ważnej religii, zakotwiczając żydowskie rozumienie Pism żydowskich w chrześcijańskiej pamięci religijnej."

"Właściwe rozumienie Pism żydowskich i ich przyjęcie w Nowym Testamencie może pomóc chrześcijanom zrozumieć że żydzi są na równi wybranym ludem Bożym. Chrześcijanie muszą uznać że Boże obietnice zbawienia wobec Izraela, nie zostały nigdy, nawet wedle ich własnej tradycji, zabrane ludowi żydowskiemu lecz są nadal ważne co zaświadcza nauczanie Jezusa."

"Wiele z myśli Nowego Testamentu jest zakorzenione w myśli religijnej starożytnego judaizmu wyrażonej w tekstach niebiblijnych. Propagowanie badania niebiblijnej starożytnej literatury żydowskiej mogłoby zatem nauczyć chrześcijan jak wiele z ich religijnego zrozumienia i ich nadziei na zbawienie wyrosło z judaizmu, to jest zrozumieć że chrześcijaństwo nie zastąpiło judaizmu lecz zostało przezeń wydane na świat."

"Należy uwidaczniać takie teksty jak Nostra Aetate jako część chrześcijańskiej pamięci kulturowej, która wyraża szacunek i docenienie judaizmu."

"Osobistości chrześcijańskie, które angażowały się w pozytywne relacje z żydami i judaizmem powinny zostać uwydatnione w chrześcijańskiej pamięci religijnej, a jeśli to możliwe nawet beatyfikowane lub kanonizowane."

"Wyraźne i oficjalne oświadczenia kościelne powinny brać pod uwagę historyczne relacje między judaizmem a chrześcijaństwem i odrzucać chrześcijańską teologię zastępstwa oraz wszelkie antysemickie stereotypy w chrześcijańskiej pamięci religijnej."

Z tego samego powodu Karmel musiał zniknąć z Oświęcimia. Jak napisała Trybuna żydowska (Tribune juive) z 10.1989:

“Nie jest możliwe, bez tworzenia wielkiego zagrożenia zarówno dla ludzkości, jak i Żydów, nauczać że Bóg celowo wysłał swojego syna aby zginął z rąk ludzi, pod pozorem, iż śmierć owa stanowiła w znaczeniu metafizycznym wyłączny środek zbawienia ludzkości.
Karmel w Auschwitz stanowi ukoronowanie teologii jaką Kościół przyjął wyłącznie w celu udowodnienia światu że prawdziwym Izraelem są chrześcijanie (Nowy Izrael!), że “Nowe Przymierze” wyrażone w “Nowym Testamencie” jest historycznym i duchowym rozwinięciem “Starego Przymierza”, że historia ludu żydowskiego znajduje uwieńczenie w osobie Jezusa, ukrzyżowanego Żyda, albowiem Jezus, zmartwychwstały trzy dni później, był pierwszym chrześcijaninem wokół którego zebrał się “nowy lud” Boży. Na przestrzeni dwóch tysięcy lat żywotność ludu żydowskiego, głuchego na te absurdalne twierdzenia i cierpiącego z powodu teologicznego antysemityzmu powstałego Kościoła, stanowi doskonałą ilustrację próżności i bezrozumności tej podjętej przez chrześcijan próby nawrócenia [Żydów] i zniekształcenia biblijnego przekazu.”

apropos.org.uk/documents/MadiranRomeJewishAccordfinal.pdf

Stąd też chanukę należy nałożyć na chrześcijański Adwent i Boże Narodzenie by zmienić chrześcijańską świadomość zbiorową i przekonać chrześcijan do ważności żydowskiej plemiennej, ekskluzywnej, odrębnej drogi zbawienia (co stanowi tak naprawdę koniec chrześcijaństwa, bo podważa Objawienie i prawdziwość słów Chrystusa: Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody...) Oczywiście, przekonać nie rezygnując z własnych uroszczeń odnośnie wyższości nad nieżydami.