„Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, a w zamian za to otrzymuje wzgardę i zapomnienie. Ty przynajmniej staraj się mi zadośćuczynić, o ile to będzie w twojej mocy, za ich niewdzięczność.”
Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa zapoczątkowała Najświętsza Maryja Panna, kiedy wraz ze św. Janem i św. Marią Magdaleną, — jako pierwsza oddała hołd Sercu Zbawiciela przebitemu włócznią setnika.
Najświętsze Serca Pana Jezusa odbiera cześć od wczesnego średniowiecza — najpierw poprzez kult Najświętszych Ran (św. Klara), Rany Boku Zbawiciela i wreszcie Jego Serca. Początkowo nabożeństwa w poszczególnych zgromadzeniach zakonnych, bractwach przyklasztornych i kościelnych miały charakter nabożeństw lokalnych.
Za sprawą Objawień Serca Jezusowego wizytce z francuskiego klasztoru w Paray-le-Monial – św. Małgorzacie Marii Alacoque — kult Bożego Serca został zatwierdzony jako publiczny, obowiązujący w całym Kościele.
Pan Jezus sam ukazał istotę i praktyki kultu Swego Serca. Przedmiotem kultu jest fizyczne Serce Jezusa, Które symbolizuje Jego Bosko – ludzką miłość do stworzenia.
Oddając cześć Sercu Jezusa — oddajemy cześć całej Osobie Pana Jezusa w tajemnicy Jego nieskończonej Miłości. Nabożeństwo do Serca Jezusowego jest wyrazem naszej miłości do Zbawiciela,
jest zadośćuczynieniem i wynagrodzeniem wyrastającym ze świadomości własnych grzechów i grzechów w jakich tonie świat…
"Czy można większą zniewagę wyrządzić Chrystusowi, jak stawiając świętą wiarę chrześcijańską na równi: z przewrotnością żydowską, z bezeceństwem muzułmańskim, z zabobonem pogańskim i bezbożną próżnością naturalizmu? Podobny amalgamat jest największą potwornością. Przyjmowanie obojętne wszelakiego rodzaju błędów potwornych dowodzi nędznej głupoty, nad którą nigdy dość ubolewać. Przez sam fakt …Więcej
"Czy można większą zniewagę wyrządzić Chrystusowi, jak stawiając świętą wiarę chrześcijańską na równi:
z przewrotnością żydowską,
z bezeceństwem muzułmańskim,
z zabobonem pogańskim
i bezbożną próżnością naturalizmu?
Podobny amalgamat jest największą potwornością. Przyjmowanie obojętne wszelakiego rodzaju błędów potwornych dowodzi nędznej głupoty, nad którą nigdy dość ubolewać. Przez sam fakt niesprzeciwiania się żadnemu błędowi człowiek staje się winien popierania błędów wszystkich."
„Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, a w zamian za to otrzymuje wzgardę i zapomnienie. Ty przynajmniej staraj się mi zadośćuczynić, o ile to będzie w twojej mocy, za ich niewdzięczność.”
