Maseczki w szkołach, niedotlenienie dzieci i intelektualne upośledzenie.

Wczoraj byłem na szkolnej wywiadówce. Ciekawa rzecz: sprawdzian wiedzy obejmującej program klasy ubiegłorocznej: zero. Nic dzieci nie umieją, a na zdalnych mieli same czwórki i piątki. Wywiązał się temat maseczek, powiedziałem, że maseczki powodują przekroczenie 70 razy wszelkich norm bezpiecznej zawartości dwutlenku we wdychanym przez dzieci powietrzu. Jedna z mam warknęła, że lepsze to niż narażać innych na zachorowanie. Odpowiedziałem, że dzieci nie przenoszą i nie chorują a ona nieżyczliwie, że teraz to się zmieniło.
Jak się miało nie zmienić, kiedy szaleństwo rozpryskiwania chemikaliów odkażających trwa w wielu szkołach, dezynfekujące środki penetrują codziennie płuca dzieci i maseczki na korytarzach, które niektóre dzieci noszą szczelnie, upośledzają pracę mózgu i zabijają niedotlenieniem komórki nerwowe w centralnym układzie nerwowym. Efekt: dzieci się bardzo źle zachowują, nie mają kontroli nad popędami, są agresywne, egoistyczne, u najlepszych stopnie poszybowały minimum ocenę w dół, faktycznie może być dzieci coraz więcej w szpitalach nawet ze zwłóknieniami płuc wywołanymi przez oddychanie chemią rozpylaną w szkołach. Ale wyznawcy kowida, rodzice, są w stanie walczyć z wirusem nawet do śmierci i upośledzenia własnego potomstwa.
Wrażenie jakie odniosłem jest to wrażenie apokaliptycznego upadku moralnego, intelektualnego, behawioralnego, jakbym był zanurzony w brei koszmarnego absurdu. Rodzice jak w znieczuleniu chyba nie rozumieli co się mówi. Jedyne prawdziwe informacje dotyczyły skandalicznego i bezczelnego zachowania dzieci, nieuctwa, chamstwa, upadku dyscypliny szkolnej. Zastanawia mnie ile z tych zachowań wynika bezpośrednio z zaduszania mózgów dzieci i robienia z nich upośledzonych umysłowo brakiem tlenu, które trwa już ponad półtora roku.
Rodzice użalali się nad pociechami, które wymykają się ich „odpowiedzialnej” i „właściwej” opiece, aj waj. Popsułem nastrój, bo podałem przykład zachowania, kiedy dziecko bezczelność powtarza po rodzicu, żeby nie pozostało jako dogmat, że pociechy tak strasznie odstają od tego co rodzice sobą prezentują.

Ludzi głupich i całkowicie pogodzonych z każdą propagandą, śmiertelnie poważnie broniących swojego zniewolenia jest tak wielu, tchórzy drugie tyle, że garstka myślących i bolejących nad zakłamaniem rzeczywistości które odbiera dzieciom zdrowie musi czuć się straszliwie osamotniona. Wyszedłem z uczuciem bezbrzeżnej pogardy i niesmaku. Nie ma z kim rozmawiać, nie ma ludzi, są tępe golemy które podtrzymują kłamstwo nawet po trupach własnych dzieci.