Kościelne oświadczenie o Medjugorju
info.wiara.pl/doc/342380.Koscieln…

Kościół w Bośni i Hercegowinie stara się uporządkować sytuację w Medjugorje po dyscyplinarnym przeniesieniu do stanu świeckiego głównego orędownika rzekomych objawień maryjnych związanych z tym miejscem. Bp Ratko Perić, ordynariusz diecezji Mostar-Duvno, na terenie której leży Medjugorje, opublikował w tej sprawie specjalne dossier zawierające m.in. listy do tamtejszych franciszkanów.

W dokumentacji znajdujemy wyjaśnienie sprawy Tomislava Vlašića, byłego franciszkanina, który opiekował się grupą wizjonerów i promował kult objawień z Medjugorje. W związku z popełnieniem przezeń szeregu błędów doktrynalnych i wykroczeń przeciwko dyscyplinie kościelnej został on wydalony z zakonu i w ogóle ze stanu duchownego z zakazem publicznego wypowiadania się na tematy religijne.

Bp Perić przypomina, iż rzekome objawienia nigdy nie zostały oficjalnie uznane przez Kościół i że nic nie wskazuje, by coś w tej sprawie miało ulec zmianie. Podkreśla ponadto, że parafia Medjugorje nie jest sanktuarium, a pracujący tam duszpasterze nie powinni promować domniemanych objawień. Modlitwy i przesłania rzekomo przekazane przez Maryję wizjonerom ani ich komentarze nie mogą być publikowane czy stosowane duszpastersko. Także księża z zagranicy nie mogą prowadzić w Medjugorje rekolekcji czy konferencji bez pozwolenia biskupa miejsca. Zbudowany tam w związku z objawieniami kościół został przez władze diecezjalne zamknięty i wyłączony z użytku duszpasterskiego. Prywatne pielgrzymki do tego miejsca mogą być organizowane pod warunkiem, że nie są wyrazem przekonania o prawdziwości objawień.

tc/ cna

www.oecumene.radiovaticana.org/POL/Articolo.asp

Homilia biskupa w Medjogorje w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej.

Biskup, 2006-06-15

(...)

III. – ‘Objawienia’.

Po pierwsze – każdy jeden wierzący przyzna i odda należną chwałę Bogu, który jest źródłem wszystkich łask, za to że ktoś odbył pokorną Spowiedź i przyjął Komunię Świętą w tym kościele parafialnym i że ten ktoś czuje duchowy komfort z powodu Bożego przebaczenia. Jednocześnie ten ktoś będzie ostrożny aby nie przejść od tego stanu łaski w kierunku nielogicznego i niekonsekwentnego wniosku: ‘Odbyłem Spowiedź. Czuję się dobrze i już jestem nawrócony. Zatem Madonna objawia się w Medjugorje!’ Ten rodzaj wierzącego i penitenta jest, niemniej jednak, zobowiązany do chodzenia do spowiedzi, przyjmowania pozostałych sakramentów, przestrzegania Przykazań, bez względu na to czy jakieś prywatne objawienia są uznane czy nie.

Po drugie – byłbym nieodpowiedzialnym szafarzem Misterium Ciała i Krwi Pańskiej, jeśli dziś nie powiadomiłbym, z tego miejsca i przy tej okazji, wszystkich zainteresowanych na świecie, że w tym kościele lokalnym w Mostar-Duvno istnieje coś w rodzaju schizmy. Pewna grupa księży, która została wydalona z Zakonu Franciszkanów OFM przez Generała Zakonu z powodu ich nieposłuszeństwa Ojcu Świętemu, od lat siłą okupuje kilka kościołów parafialnych i probostw razem z kościelnymi wykazami. Nie tylko działają oni nielegalnie w tych parafiach, ale również udzielają sakramentów w sposób bluźnierczy, a niekiedy nieważny, jak w przypadku Spowiedzi czy Bierzmowania, lub też posługują przy zawieraniu nieważnych małżeństw. Tego rodzaju anty-kościelne zachowanie szokuje nas wszystkich. Jednocześnie ten skandal świętokradczego udzielania sakramentów, szczególnie Najświętszego Ciała Chrystusa, musi szokować również wszystkich wiernych którzy nieważnie spowiadają się u tych księży i uczestniczą w ich świętokradczych liturgiach. Modlimy się do Pana, aby to zgorszenie i schizma zostały wykorzenione spośród nas jak najprędzej.

Po trzecie – cały czas uznając prawo Ojca Świętego do wydania ostatecznej decyzji w sprawie tych wydarzeń, jestem naprawdę wdzięczny Ojcu Świętemu, świętej pamięci Papieżowi Janowi Pawłowi II i obecnie panującemu Benedyktowi XVI, którzy zawsze szanowali osądy biskupów Mostaru-Duvna, zarówno poprzedniego jak i obecnego, w sprawie tak zwanych ‘objawień’ i ‘przesłań’ Medjugorje. Osądy biskupów, po wszystkich kanonicznych dochodzeniach poczynionych do tej pory, można podsumować w następujących punktach:

1. Medjugorje jest katolicką parafią w której odbywają się czynności liturgiczne i duszpasterskie tak, jak we wsystkich innych parafiach w tej diecezji Mostar-Duvno. Nikt, oprócz oficjalnych władz kościelnych, nie ma prawa przypisywać temu miejscu oficjalnego tytułu ‘sanktuarium.’

2. Na podstawie dochodzeń Kościoła na temat wydarzeń w Medjugorje nie może być stwierdzone że wydarzenia te dotyczą nadprzyrodzonych wizji i objawień. Oznacza to, że do tej pory Kościół nie uznał tych wizji ani za nadprzyrodzone, ani Maryjne.

3. Księża, którzy kanonicznie zarządzają parafią w Medjugorje lub ci, którzy przybywają z wizytą nie mają prawa wyrażać swoich prywatnych opinii przeciwnych oficjalnemu stanowisku Kościoła na temat tak zwanych ‘objawień’ i ‘przesłań’ podczas celebrowania sakramentów, ani podczas wspólnych aktów pobożnościowych, ani też w katolickich mediach.

4. Wierni katolicy nie tylko nie mają obowiązku wierzyć w autentyczność ‘objawień’, ale muszą również wiedzieć, że kościelne pielgrzymki są niedozwolone, zarówno oficjalne jak i prywatne, indywidualne bądź grupowe, lub z innych parafii, jeśli zakładają one autentyczność ‘objawień’ lub jeśli poprzez przedsięwzięcie ich próbuje się stwierdzić te ‘objawienia’.

5. Jako miejscowy biskup podtrzymuję, że w sprawie wydarzeń w Medjugorje na podstawie badań i doświadczeń zgromadzonych do tej pory, poprzez te 25 lat, Kościół nie potwierdził ani jednego ‘objawienia’ jako autentycznie maryjnego. Fakt, iż przez te 25 lat mówiło się o dziesiątkach tysięcy ‘objawień’ nie przydaje tym wydarzeniom żadnej autentyczności, co jest zgodne ze słowami naszego obecnego Papieża, z którym spotkałem się 24 lutego tego roku, a który skomentował, że w Kongregacji Nauki Wiary zawsze kwestionowali to, jak te wszystkie ‘objawienia’ mogłyby być uznane za autentyczne dla wiernych katolików. W sposób szczególny nie wydają się być autentyczne, kiedy wiadomo z wyprzedzeniem, że te tak zwane ‘objawienia’ będą dane:
Jednemu z ‘wizjonerów’ 18 marca każdego roku, ale oprócz tego będzie ona również otrzymywała ‘objawienie’ 2 dnia każdego miesiąca, z ‘przesłaniami’ których można się spodziewać, zgodnie ustalonymi procedurami;
Drugi będzie otrzymywał wizję każdego dnia w ciągu roku, a co więcej, dodatkowe, specjalne ‘objawienie’ 25 dnia każdego miesiąca razem ze swego rodzaju komunikatem prasowym, który również można przewidzieć i oczekiwać;
Trzeci otrzyma ‘objawienie’ 25 grudnia, w Dzień Bożego Narodzenia, razem z przesłaniem podobnym do wyżej wspomnianych;
Czwarty otrzyma ‘objawienie’ 8 września każdego roku razem z konkretną wiadomością;
Pozostała dwójka otrzyma to samo, codzienie razem z ‘przesłaniami’, które mogą być przewidziane, jako że są one tylko wariacją na ten sam temat. Fakt ten, razem z zalewem tak zwanych objawień, przesłań, tajemnic i znaków nie umacnia wiary, lecz raczej jeszcze mocniej przekonuje nas, że w tym wszystkim nie ma ani nic autentycznego ani uznanego za prawdziwe.

Zatem odpowiedzialnie wzywam tych, którzy twierdzą, iż są ‘wizjonerami’, jak również te osoby które stoją za ‘przesłaniami’, aby okazali kościelne posłuszeństwo i zaprzestali tych publicznych manifestacji i przesłań w tej parafii. W ten sposób powinni okazać konieczne dla nich przylgnięcie do Kościoła poprzez nie stawianie przed oficjalnym stanowiskiem Kościoła ani prywatnych ‘objawień’, ani prywatnych opinii. Nasza wiara to poważna i odpowiedzialna sprawa. Kościół również jest poważną i odpowiedzialną instytucją!

Przez wstawiennictwo Błogosławionej Dziewicy Maryji, największej posiadaczki darów Ducha Świętego, która przez tego samego Ducha Świętego poczęła w swym ciele i urodziła Drugą Osobę Trójcy Świętej, Jezusa Chrystusa, który daje nam swoje Najświętsze Ciało i Krew na życie wieczne, niech On – który jest Drogą, Prawdą i Życiem – pomoże nam w tym, aby prawda o Błogosławionej Dziewicy, Matce Jego i Matce Kościoła, Stolicy Mądrości i Zwierciadle Sprawiedliwości, zajaśniała w blasku w tej parafii i diecezji, bez nawet cienia niewiarygodności, lecz w zgodzie ze stałym nauczaniem i praktyką Kościoła. Amen.

Tłumaczył Fides