Nie ma ludzi nieomylnych
(nawet tak boży człowiek, jak Ks. Chmielewski podlega błędom, ponieważ żyje na ziemi, a nie w niebie, a skaza grzechu pierworodnego każdemu człowiekowi zaciemnia umysł w jakimś obszarze)!!! Piotr M. siebie samego uznaje za nieomylnego i to go gubi, że rości sobie prawo osadzania wszystkich i wszystkiego.
Nieomylny jest tylko sam Pan Bóg i objawia swoje zamysły pokornym, więc Piotrze skoro tej cechy w Tobie nie ma, uwierz, że w wielu obszarach bardzo mocno także błądzisz, a stawiasz siebie w roli wielkiego autorytetu, który ma prawo krytykować księży. Pierwszym krokiem ku nawróceniu niech będzie twoje pokorne przekontemplowanie słów Boga Ojca wypowiedzianych do sw. Katarzyny Sieneńskiej, że choćby był najgorszy kapłan to jego osąd przystoi samemu Bogu, a kto z ludzi porywa się osądzać Jego kapłanów, osądza Jego Krew( Jezusa) i jest winien Jego Krwi, co oznacza, że osądzanie kapłanów jest grzechem ciężkim. Jeśli Ty żyjesz non stop w grzechu ciężkim, bo głównym twoim zajęciem jest (p)osądzanie różnych kapłanów, to jakie ty możesz mieć światło Boże??? Nawróć się chłopie, póki nie jest dla ciebie za późno. Rozliczany będziesz z miłości, a nie z osądzania innych. Kapłanów trzeba kochać( modlić się, ofiarować za nich), a nie osądzać. Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, abyś przekierował swoje wilcze czyny na to, by uświadamiać ludzi, co do tego jakie zachowania są grzechem( np wchodzenie świeckich nie- ministrantów, czy kobiet do prezbiterium). Pozdrawiam i życzę ci, abyś zaczął wspomagać Kościół a nie pogrążać jego kapłanów.

Postawili ołtarz przeciw ołtarzowi, prezbiterium już nie jest święte (kto chce może łazić, nawet kobiety), zbliżyli się z heretykami czy odstępcami a odrzucili wierzących wiarą ojców! Czy to jest jeszcze KK? Czy oni wiedzą, co to jest OFIARA MSZY ŚWIĘTEJ? Im wmówili, że na Uczcie można różne szopki odprawiać. OFIARA MSZY ŚWIĘTEJ i uczta, to dwie różne formy: ta pierwsza to katolicka, ta droga to pomieszana katolicko-protestancko-judaistyczna. Jedność Kościoła Katolickiego będzie wtedy, gdy do Kościoła wrócą heretycy i odszczepieńcy!

Mojżesz powiedział: jestem pełen lęku i trzęsę się, bo to jest miejsce, w którym przebywa Pan. Albowiem powiedział Bóg do Mojżesza: ukażę Ci się w tym miejscu pomiędzy skrzydłami cherubinów i przemówię do ciebie.
Z jego ust wyszło słowo: nie może człowiek zobaczyć mego Oblicza i pozostać przy życiu. Dawid też wiedział o tym, bo mówił: Boże jesteś porażający, któż się przed Tobą ostoi? I prorok Dawid nigdy nie zbliżył się do Pana i nie wzniósł ofiary jak kapłan. A pragnął tego wielce, ponieważ mówił: Ukochałem przybytki Twoje Panie Zastępów. Dusza moja tęskni do przedsionków Pańskich. Pragnienie Dawida, aby zbliżyć się do ołtarza i stać się kapłanem przewyższało poczucie chwały królewskiej, albowiem nie jest absolutnie możliwe, aby wszyscy ludzie mogli zbliżać się do ołtarza. Może to czynić ten, którego wybrano do tego dzieła i ma to czynić z bojaźnią i drżeniem.
Gdy Dawid zobaczył Saula składającego ofiarę, pomimo że nie mógł tego czynić, zasmucił się bardzo, ponieważ Bóg odebrał Saulowi błogosławieństwo, gdyż ten, jako osoba świecka zbliżył się do miejsca świętego i wypełnił obrzęd zarezerwowany dla wiernego kapłana, Samuela.
Z tego powodu odebrał mu Pan jego królestwo i przekazał Dawidowi, który szanował świętość ołtarza.

I widział Dawid, jak Pan poraził Uzzę, gdy ten dotknął ręką Arki, aby ją podtrzymać a Pan poraził go i umarł tam przed Bogiem.
Kiedy to ujrzał Dawid, uderzył się w piersi i pomimo iż bardzo pragnął, aby Arka znalazła się w jego domu, modlił się:
Jakże Arka Pana miałaby wejść do domu mego?
A gdy Obed – Edom przyjął Arkę do swego domu, opuściła go bieda i stał się bogaty, i rozgłaszano, że Pan błogosławi domowi Obed – Edoma Chaldejczyka i wszystkiemu, co posiadał, ze względu na Arkę.
Kto bowiem może zbliżyć się do ołtarza bez bojaźni i pozostać przy życiu?
Kanony Ojców Greckich, Św. Atanazy, kan.1.