Marcel Lefebvre: Woleliśmy się wycofać. Levebvre: "Wobec tak niezłomnej woli obecnych władz rzymskich niszczenia Tradycji i wciągania wszystkich w tego ducha Drugiego Soboru Watykańskiego, w tego …More
Marcel Lefebvre: Woleliśmy się wycofać.
Levebvre: "Wobec tak niezłomnej woli obecnych władz rzymskich niszczenia Tradycji i wciągania wszystkich w tego ducha Drugiego Soboru Watykańskiego, w tego ducha Asyżu, woleliśmy się wycofać.
Konsekracje biskupie w Econe (fragment)
30 czerwca 1988 nie mając zgody Rzymu (bulli nominacyjnej) Lefebvre udzielił święceń biskupich (sakry) czterem prezbiterom: Bernardowi Fellay, Alfonsowi de Galarreta, Bernardowi Tissier de Mallerias i Richardowi Williamsonowi. Papież Jan Paweł II w motu proprio "Ecclesia Dei" ogłosił, że zarówno przez samego arcybiskupa, jak i 4 biskupów wyświęconych bez mandatu papieskiego, zaciągnięta została ekskomunika latae sententiae (wiążącą mocą samego prawa). Papież nazwał konsekrację aktem schizmatyckim. Ekskomunika objęła również Antoniego de Castro Mayer, emerytowanego biskupa diecezji Campos – współkonsekratora.
Levebvre: "Wobec tak niezłomnej woli obecnych władz rzymskich niszczenia Tradycji i wciągania wszystkich w tego ducha Drugiego Soboru Watykańskiego, w tego ducha Asyżu, woleliśmy się wycofać.
Konsekracje biskupie w Econe (fragment)
30 czerwca 1988 nie mając zgody Rzymu (bulli nominacyjnej) Lefebvre udzielił święceń biskupich (sakry) czterem prezbiterom: Bernardowi Fellay, Alfonsowi de Galarreta, Bernardowi Tissier de Mallerias i Richardowi Williamsonowi. Papież Jan Paweł II w motu proprio "Ecclesia Dei" ogłosił, że zarówno przez samego arcybiskupa, jak i 4 biskupów wyświęconych bez mandatu papieskiego, zaciągnięta została ekskomunika latae sententiae (wiążącą mocą samego prawa). Papież nazwał konsekrację aktem schizmatyckim. Ekskomunika objęła również Antoniego de Castro Mayer, emerytowanego biskupa diecezji Campos – współkonsekratora.
Ośmielam się napisać, że istotą lefebryzmu jest nieposłuszeństwo i to - nieposłuszeństwo Chrystusowi (a nie tylko Papieżowi). Zilustrować to można w ten sposób:
Ktoś, kto (z powodu osobisych cech) nie może słuchać Papieża, może słuchać świętych lub innych nauczycieli Kościoła i słuchając tych ostatnich... podążać za Chrystusem. Przecież w byciu chrześcijaninem o to idzie. Owszem, czasami język …More
Ośmielam się napisać, że istotą lefebryzmu jest nieposłuszeństwo i to - nieposłuszeństwo Chrystusowi (a nie tylko Papieżowi). Zilustrować to można w ten sposób:
Ktoś, kto (z powodu osobisych cech) nie może słuchać Papieża, może słuchać świętych lub innych nauczycieli Kościoła i słuchając tych ostatnich... podążać za Chrystusem. Przecież w byciu chrześcijaninem o to idzie. Owszem, czasami język (i środki duszpasterskie) Papieża odbiega od języka dawnych nauczycieli Kościoła (bo Papież mówi do ludzi dzisiejszych). Jednak efekt słuchania Papieża i dawnych nauczycieli Kościoła (jeśli rzeczywiście ich się słucha) jest taki sam - PODĄŻANIE ZA CHRYSTUSEM.
Taki sam efekt będzie, gdy ktoś słucha Papieża, który z okazji poniedziałkowego święta mówił do zakonnic
Homilia Ojca Świętego Franciszka wygłoszona podczas dzisiejszego Święta Ofiarowania Pańskiego
jak ten, który nastąpi, gdy ktoś będzie słuchał dawnego nauczyciela Kościoła (pasującego jak ulał np. do "integralnych"):
<<INSTAURARE OMNIA IN CHRISTO
Katolik uczynkiem i prawdą
O. Gabriel Paláu SI
Jak trzeba strzec samego siebie, by się nie dać oszukać
1. Co ci do tego, czy inni zaniedbują się w obowiązkach, czy dochodzą, czy nie dochodzą do celu, czy grzeszą wielomówstwem, czy są wstrzemięźliwi w słowie?
2. A jeśli ciebie postanowiono pasterzem, czy robisz coś powinien by wilków nie dopuścić do stada?
3. Próżno troszczysz się o sprawy, za które nie będziesz odpowiadał w dzień nagrody i pomsty.
4. Człowiek naprawdę pracowity wolnym będzie od wielu błędnych sądów.
5. «Pilnuj samego siebie i nauki», a obaczysz, że prochem jesteś i że nie masz z czego się wynosić i równymi albo wyższymi pogardzać.
6. Kto jest prawdziwie zajęty i oddaje się temu co robi, ten mało rozmyśla o błędach cudzych.
7. Wielu uważa za gorliwość próżną chęć postawienia na swoim.
8. Wielu sądzi, że mają ducha Mego, a oni chodzą za popędem własnej skłonności.
9. Wielu jest, co zanadto myślą o utrzymaniu swego zdania, a za mało o pokorze i poprawie.
10. Jam jest, który wiem wszystko i każdemu oddam wedle uczynków jego.
11. Nie wszystko jest cnotą, co się cnotą być zdaje. Kto wiele mówi o sobie i swych sprawach, często się zdarza, że przez to stara się ukryć jakiś błąd tkwiący w jego uczynkach.
12. Ty idź za Mną i pracuj! Po cóż się dręczysz niepotrzebnymi troskami?
13. Gdzie wielkie serce i szczerość intencji, tam nie łatwo o przesadę i nie prędko opuści się dobry uczynek dla marnej drobnostki.
14. Jeśli drudzy nie czynią co powinni i lekce sobie ważą to, co tobie jest drogim, wiedz, że przez krytykę ich postępowania nie postąpisz w pokorze i pilności.
15. Jeśli ci się zdaje, że drudzy grzeszą przeciw sprawiedliwości i świętości, rąk sobie nie myjąc, staraj się w wielkiej czystości utrzymać swe serce.
16. Kto szemrze przeciw władzy, będzie miał na sumieniu dużo zgorszenia i nieposłuszeństwa maluczkich.
17. Zanim co powiesz rozważ pilnie, czy nie byłoby lepiej zamilczeć.
18. Gdybyś rzeczywiście pragnął zdziałać dużo dobrego, cieszyłbyś się, że ci, co więcej uczynili od ciebie, więcej też chwały odnoszą.
19. Kto ma wiele pokory rozumu i serca, jeżeli nie jest do tego powołanym, nie wdaje się w sądy o drugich i nie dochodzi namiętnie czy spełnili swój obowiązek.
20. Roztrząsaj drogi swoje a obaczysz jak ci jeszcze daleko do prawdziwej miłości i do tej drogi, którą szli apostołowie.
21. Jeśli masz pociąg do sądzenia drugich i wydaje ci się, że sądzisz dobrze, wypełniaj wszystko, co ci jest poruczonym i zrób to, co tyle razy łaska Moja podawała ci do serca, a możesz zasiąść wśród sędziów w dzień wywyższenia pokornych.
O. GABRIEL PALÁU SI, KATOLIK UCZYNKIEM I PRAWDĄ. Z hiszpańskiego oryginału przełożyli JAN POPIEL I KS. J. ROSTWOROWSKI SI, wydanie drugie, KRAKÓW 1910, ss. 29-32.<<
Ktoś, kto (z powodu osobisych cech) nie może słuchać Papieża, może słuchać świętych lub innych nauczycieli Kościoła i słuchając tych ostatnich... podążać za Chrystusem. Przecież w byciu chrześcijaninem o to idzie. Owszem, czasami język (i środki duszpasterskie) Papieża odbiega od języka dawnych nauczycieli Kościoła (bo Papież mówi do ludzi dzisiejszych). Jednak efekt słuchania Papieża i dawnych nauczycieli Kościoła (jeśli rzeczywiście ich się słucha) jest taki sam - PODĄŻANIE ZA CHRYSTUSEM.
Taki sam efekt będzie, gdy ktoś słucha Papieża, który z okazji poniedziałkowego święta mówił do zakonnic
Homilia Ojca Świętego Franciszka wygłoszona podczas dzisiejszego Święta Ofiarowania Pańskiego
jak ten, który nastąpi, gdy ktoś będzie słuchał dawnego nauczyciela Kościoła (pasującego jak ulał np. do "integralnych"):
<<INSTAURARE OMNIA IN CHRISTO
Katolik uczynkiem i prawdą
O. Gabriel Paláu SI
Jak trzeba strzec samego siebie, by się nie dać oszukać
1. Co ci do tego, czy inni zaniedbują się w obowiązkach, czy dochodzą, czy nie dochodzą do celu, czy grzeszą wielomówstwem, czy są wstrzemięźliwi w słowie?
2. A jeśli ciebie postanowiono pasterzem, czy robisz coś powinien by wilków nie dopuścić do stada?
3. Próżno troszczysz się o sprawy, za które nie będziesz odpowiadał w dzień nagrody i pomsty.
4. Człowiek naprawdę pracowity wolnym będzie od wielu błędnych sądów.
5. «Pilnuj samego siebie i nauki», a obaczysz, że prochem jesteś i że nie masz z czego się wynosić i równymi albo wyższymi pogardzać.
6. Kto jest prawdziwie zajęty i oddaje się temu co robi, ten mało rozmyśla o błędach cudzych.
7. Wielu uważa za gorliwość próżną chęć postawienia na swoim.
8. Wielu sądzi, że mają ducha Mego, a oni chodzą za popędem własnej skłonności.
9. Wielu jest, co zanadto myślą o utrzymaniu swego zdania, a za mało o pokorze i poprawie.
10. Jam jest, który wiem wszystko i każdemu oddam wedle uczynków jego.
11. Nie wszystko jest cnotą, co się cnotą być zdaje. Kto wiele mówi o sobie i swych sprawach, często się zdarza, że przez to stara się ukryć jakiś błąd tkwiący w jego uczynkach.
12. Ty idź za Mną i pracuj! Po cóż się dręczysz niepotrzebnymi troskami?
13. Gdzie wielkie serce i szczerość intencji, tam nie łatwo o przesadę i nie prędko opuści się dobry uczynek dla marnej drobnostki.
14. Jeśli drudzy nie czynią co powinni i lekce sobie ważą to, co tobie jest drogim, wiedz, że przez krytykę ich postępowania nie postąpisz w pokorze i pilności.
15. Jeśli ci się zdaje, że drudzy grzeszą przeciw sprawiedliwości i świętości, rąk sobie nie myjąc, staraj się w wielkiej czystości utrzymać swe serce.
16. Kto szemrze przeciw władzy, będzie miał na sumieniu dużo zgorszenia i nieposłuszeństwa maluczkich.
17. Zanim co powiesz rozważ pilnie, czy nie byłoby lepiej zamilczeć.
18. Gdybyś rzeczywiście pragnął zdziałać dużo dobrego, cieszyłbyś się, że ci, co więcej uczynili od ciebie, więcej też chwały odnoszą.
19. Kto ma wiele pokory rozumu i serca, jeżeli nie jest do tego powołanym, nie wdaje się w sądy o drugich i nie dochodzi namiętnie czy spełnili swój obowiązek.
20. Roztrząsaj drogi swoje a obaczysz jak ci jeszcze daleko do prawdziwej miłości i do tej drogi, którą szli apostołowie.
21. Jeśli masz pociąg do sądzenia drugich i wydaje ci się, że sądzisz dobrze, wypełniaj wszystko, co ci jest poruczonym i zrób to, co tyle razy łaska Moja podawała ci do serca, a możesz zasiąść wśród sędziów w dzień wywyższenia pokornych.
O. GABRIEL PALÁU SI, KATOLIK UCZYNKIEM I PRAWDĄ. Z hiszpańskiego oryginału przełożyli JAN POPIEL I KS. J. ROSTWOROWSKI SI, wydanie drugie, KRAKÓW 1910, ss. 29-32.<<