Benedictus (Kantyk Zachariasza)
Niech Pan Bóg Izraela przyjmie uwielbienie,
bo nawiedził lud Jego, dał mu wyzwolenie.
Wzbudził w domu Dawida, sługi moc co zbawia,
jak przez świętych proroków swych usta przemawiał.
Wybawieniem nam będzie od wrogów co szydzą,
z ręki również tych, którzy nas tak nienawidzą.
Miłosierdzia obiecał ojcom objawienie i okazać Przymierza świętego wspomnienie, i przysięgi co ongiś dał Abrahamowi, że będziemy bez lęku Mu służyć gotowi, z rąk wyrwani tych, którzy wydali nam boje, w świętości i w prawości po wszystkie dni swoje. Ty zaś dziecię prorokiem będziesz Najwyższego, bowiem pójdziesz przed Panem, drogi znacząc Jego. I dasz Jego ludowi by poznał zbawienie, które będzie przez grzechów ludzkich odpuszczenie. I przez moc miłosierdzia Boga tkwiący w mrokach lud nawiedzi Wschodzące nam Słońce z wysoka. W cieniu śmierci, w ciemnościach siedzącym blask rzuci, nasze kroki na drogę pokoju nawróci. (Łk 1, 67-79)