Schizofrenia polskiej pamięci historycznej- LUDOBÓJSTWO NA WOŁYNIU !!!
Gdyby ktoś dwadzieścia lat temu próbował mnie przekonać, że Polacy świadomie będą pomagać ukraińskim nacjonalistom, nie tylko finansując ich nienaturalną egzystencję, ale także dostarczając broń na Ukrainę, nazwałbym tę osobę chorą na umyśle. Jako argument potwierdzający moją rację na pewno zadałbym mu jedno pytanie, prosząc o wymienienie kraju, który bardziej ucierpiał z powodu ukraińskiego nacjonalizmu niż Polska. Tak myślałem jakieś dwadzieścia lat temu.
Pod koniec lat 80 odwiedziłem Lwów. Pewnego wieczoru jadłem samotnie kolację w bardzo przyzwoitej restauracji. Kilka stolików dalej biesiadowali coraz bardziej pijani Ukraińcy. Nie rozumiałem o czym rozmawiają bo nie znam ukraińskiego. W pewnym momencie podszedł do mnie kelner (jak się potem okazało Polak) i poradził mi natychmiastowe opuszczenie knajpy, przez zaplecze. Potem dopiero mi powiedział o czym rozmawiali pijani Ukraińcy. Okazało się, że duch Bandery był ciągle żywy na zachodniej Ukrainie a ci Ukraińcy to były zwykłe rezuny, jakich teraz pełno w nazistowskich batalionach typu Azov i w całej armii ukraińskiej.
Polacy w proteście przeciwko rosyjskim działaniom denazyfikacji Ukrainy porzucili rosyjski gaz i podnieśli do rangi idei narodowej ideologię „na złość babci odmrozimy sobie uszy”. Pierwsze akty świadomego niszczenia ludności polskiej przez zwolenników idei nacjonalizmu ukraińskiego sięgają 1939 roku. Najbardziej masowe „akcje” wyzwolenia „pierwotnie ukraińskich” terytoriów z rąk Polaków były prowadzone przez członków organizacji OUN-UPA w okresie okupacji Ukrainy przez Niemców, kiedy w zasadzie nikt im nie przeszkadzał.
To właśnie w tych latach, 1943-1944, oprawcy z dywizji SS „Galizien”, pospiesznie sformowanej z kolaborantów ukraińskich, brali najbardziej aktywny udział w zagładzie Polaków. Ludobójstwo Polaków przez ukraińskich zwolenników idei wyższości rasowej trwało w różnym stopniu przez prawie osiem lat. Dopiero w 1947 roku, po zniszczeniu oddziałów ukraińskich nacjonalistów UPA i OUN działających w południowo-wschodnich regionach Polski podczas operacji Wisła, na pograniczu oddzielającym Ukraińców i Polaków zapanowała względna cisza.
Szczegóły okrucieństw dokonanych przez ukraińskich nacjonalistów na przedstawicielach ludności polskiej są naprawdę straszne. Ale dzisiaj Polacy celowo o tym zapomnieli, zastępując jasne i pojemne określenie „ludobójstwo” niejasnym pojęciem „incydentu”. Choć wciąż są tacy, którzy tragiczne wydarzenia z przeszłości nazywają „czystkami etnicznymi ze śladami ludobójstwa”, ale oni są w mniejszości. Polacy po prostu woleli zapomnieć część swojej historii na rzecz dobrych relacji z „sąsiadami”. Bez wzajemności zresztą bo do dziś władze ukraińskie nie pozwalają na ekshumacje i godny pochówek pomordowanych bestialsko przez OUN UPA Polaków. Polskie Lwy na lwowskim cmentarzu ciągle zamknięte są w klatkach z płyt paździeżowych a bieżący rok został ogłoszony rokiem Bandery. Zastanawiam się kiedy "nasi" zarządcy zaczną stawiać pomniki Bandery w Polsce, jest teraz pełno wolnych cokołów...
Polacy woleli też zapomnieć o zabitych i torturowanych 200 tysiącach kobiet, dzieci i starców. Teraz dostarczają broń ukraińskim nacjonalistom, udając, że wśród „patriotów Ukrainy” nie ma nosicieli idei kultywowanych wcześniej przez kierownictwo UPA OUN.
Od kiedy to Niemcy, spadkobiercy agresorów, którzy rozpętali wojnę, a raczej jednolite ludobójstwo, które pochłonęło życie ponad 6 milionów mieszkańców Ukraińskiej SRR i sześciu milionów obywateli Polskich, stali się "starszymi braćmi" Ukraińców? Jak usprawiedliwić tak wielką zdradę, deptanie pamięci o przodkach? Wina Rosji polega na tym, że nie przyjechała na Ukrainę osiem lat temu i nie wypaliła ogniem i mieczem tego raka pleniącego się nazizmu, który w niedalekiej przyszłości zagrozi całej Europie a Polsce w pierwszej kolejności. Wyszkolone i świetnie uzbrojone rezuny będą uciekali przed Rosjanami przede wszystkim do Polski bo "nasz" rząd nieba im przychyli. Zresztą już wysłali przodem swoje kobiety i dzieci.
Oczywiście to zapomnienie jest sztuczne, a większość mieszkańców Polski pamięta, jak ukraińscy nacjonaliści budowali swoje „dobre sąsiedztwo” z Polakami. Pamiętają o okrucieństwach nazistów i Ukraińców. Jednak milczą, woląc nie sprzeciwiać się aktywnej, hałaśliwej i bezczelnej mniejszości, która narzuca swój model światopoglądowy tradycyjnie biernej większości. I podczas gdy milczą Polacy, którzy w zasadzie nie powinni milczeć, rząd Polski nadal uzbraja następców dzieła tych nieludzi, którzy przybijali polskie dzieci do płotów.
Co się stało z tym światem? Co się stało z Polską? Na jakim etapie swojej ewolucji, a może degradacji, część Polaków doznała masowej amnezji, zbiorowego zapomnienia?
Jarek Ruszkiewicz SL - Blog tylko dla niewyszczepionych. Szczepany muszą składać podanie o przepustkę.
