przeciwherezjom
Ja mam inne skojarzenia. Właśnie mi Różaniec w największych cierpieniach, które miałam przynosił ukojenie i ulgę. Skoro Matka Boża prosi o Różaniec, to znaczy, że jest to dla nas i dla innych pożyteczne. Różańca boi się tylko szatan i to on blokuje ludzi i stara się wszelkimi innymi sposobami udaremnić ludziom odmawianie Go. Błogosławione dzieci z Fatimy, też bardzo cierpiały, ale z Różańcem się nie rozstawały, a jak strasznie cierpiał Św. o. Pio i Różaniec odmawiał na okrągło dzień i noc. Po Mszy Świętej, Różaniec jest najpotężniejszą modlitwą i przynosi ogromne Łaski.

,,Martwisz się, że nie potrafisz mówić Różańca. O, dziecię Moje umiłowane, niemowlęta też nie mogą go odmawiać, a czy swoim gaworzeniem nie uwielbiają Ojca? A ptaki i inne stworzenia, czy milczą, bo nie mogą powtarzać ,,Zdrowaś"? Ja wiem jakie są najlepsze sposoby modlitwy dla Moich wybranych, nie troszcz się o to zbytnio. Różaniec teraz w tym czasie jest szczególnie modlitwą błagalną, a ty, Anetko ukrzyżowana ze Mną, nie musisz wołać do Mnie przez Maryję, Moja Matkę, która zawsze jest pod Krzyżem gdy cierpisz ze Mną. Rozciąga parasol swojej opieki nad Moją drobinką, aby nie zbłądziła i dodaje sił w cierpieniu. Czy Mama może się gniewać na swoje dziecko, z powodu niemówienia przez ciebie Różańca? Pomyśl, Anetko Moja!".
------------------------------

???????????????

Niemowlęta nie mogą Go odmawiać z wiadomych powodów , ale Anetka może, potrafi i powinna GO odmawiać. Jeśli z jakichś powodów zaniedbuje tę modlitwę sama sobie szkodzi.
" Różaniec teraz w tym czasie jest szczególnie modlitwą błagalną"

Jak wielką wagę ma modlitwa wstawiennicza ...
Świadectwo Glorii Polo Trafiona przez piorun stałam u bram Nieba i piekła...

''(...)„Powrócisz na ziemię, otrzymasz drugą szansę...” Powiedział też z powagą: „Tej łaski powrotu nie otrzymujesz dzięki modlitwom twoich przyjaciół i najbliższych. Można się tego spodziewać i jest to normalne, że twoja rodzina i osoby, które ciebie cenią, modlą się za ciebie i błagają Mnie z twego powodu. Możesz jednak powrócić dzięki modlitwie bardzo wielu ludzi, którzy nie są z tobą spokrewnieni i nie należą do twojej rodziny. Tak wiele obcych ci osób gorzko płakało, modliło się do Mnie ze złamanym sercem i z głębi duszy, i w twojej intencji wznosili do Mnie swe serca jako wyraz największej miłości i sympatii.”
W owym momencie ujrzałam, jak mnóstwo świateł, niczym małe białe płomienie, pełne bezinteresownej i czystej miłości, zaczęło świecić. I widzę nagle wszystkie osoby, które się za mnie modliły. To było ukazanie mocy modlitwy wstawienniczej. Wszystkimi tymi światłami były tysiące osób, które dowiedziały się o moim wypadku z gazet, serwisów radiowych i telewizyjnych. Były poruszone tą wiadomością, płakały z tego powodu, wznosiły za mnie do Pana akty strzeliste, i naprawdę mi współczuły. Wiele z nich coś ofiarowało i poświęciło dla uratowania mnie. Wiedzcie, że Msza św. jest największym darem, jaki możecie komuś ofiarować. Eucharystia bowiem nie jest dziełem człowieka, a bezpośrednią interwencją Boga w świecie.
Jeden z płomieni był szczególnie duży, wyróżniał się spośród innych i świecił, emanował większym światłem niż wszystkie inne. To był płomień osoby, która włożyła w swą modlitwę najwięcej bezinteresownej i prawdziwej miłości bliźniego. Ciekawiło mnie, kim był ten człowiek, który nie wiadomo dlaczego okazał mi tyle miłości. Wówczas Pan rzekł do mnie: „Ten człowiek, którego tam widzisz, to osoba, która – mimo że jesteście sobie całkowicie obcy – odczuła tak wielką sympatię i czułą miłość, że trudno to sobie wyobrazić.”
Pan pokazał mi, jak to wszystko się wydarzyło. Ten biedny mężczyzna indiańskiego pochodzenia, dla mnie święty rodak, żył na wsi u stóp Sierra Nevada de Santa Marta. Był to biedny i bardzo prosty rolnik. Nie miał wystarczająco dużo pożywienia dla własnej rodziny. Pożar zniszczył mu w owym roku zbiory. Lis zabrał większą część kur, jakie mu pozostały do przeżycia. Na domiar złego guerilleros[20] zabrali mu syna, by użyć go jako żołnierza-dziecko do swoich celów. Chodził na Mszę św. do wsi i uczestniczył w niej z takim nabożeństwem, jakie rzadko się widzi. Pan pozwolił mi zobaczyć, jak ten biedny wieśniak żarliwie się modlił na Mszy św.: „Panie mój i Boże, kocham Cię, dziękuję Ci za życie, moją rodzinę i moje dzieci!” Cała jego modlitwa była jednym dziękczynieniem i uwielbieniem. Miał przy sobie dwa banknoty – jeden o nominale 10000 peso, drugi – 5000 peso. Możecie to sobie wyobrazić, że on na tacę nie dał banknotu o nominale 5000 peso, lecz pomimo swojej nędzy – 10000? Ja dawałam banknoty, które jako fałszywki zdarzyło mi się od kogoś otrzymać w gabinecie. Po Mszy św. za resztę pieniędzy kupił sobie jeszcze trochę chleba i sera. Te artykuły spożywcze zawinięto mu w starą gazetę z poprzedniego dnia, co zwykło się robić na wsi. Gdy w drodze powrotnej chciał coś zjeść i rozpakował zakupy, ujrzał na stronie tytułowej wydania „El Espectador” zdjęcie mojego zwęglonego ciała, leżącego na ulicy.

Kiedy ten prosty człowiek zobaczył zdjęcie, którego podpisu i towarzyszącego mu artykułu nie umiał nawet przeczytać, z wielkim pośpiechem i nie zwlekając długo, upadł na kolana i począł bardzo gorzko i rzewnie płakać. Uczynił to z tak wielką, wewnętrzną, bezinteresowną oraz dziecięcą miłością! I odmówił przy tym płaczącym głosem następującą modlitwę: „Ojcze w Niebie, Panie mój i Boże, zmiłuj się nad moją siostrzyczką. Panie, uratuj ją, pomóż jej, Panie, nie pozwól, aby zginęła, wejrzyj łaskawie i zaopiekuj się nią. Jeśli uratujesz moją siostrzyczkę, obiecuję Ci, że pieszo odbędę pielgrzymkę do sanktuarium w Buga[21] i na pewno dotrzymam tej obietnicy. Ty zaś pomóż mojej siostrzyczce i uratuj ją!”

Wyobraźcie sobie! Jakiś całkiem prosty i biedny rolnik, który nie klął na Boga ani Go nie przeklinał, mimo że musiał znosić głód i pragnienie, który pojmował czym jest prawdziwa, bezinteresowna miłość, oferuje Panu przemierzenie naszego wielkiego kraju, by odbyć obiecaną pielgrzymkę za kogoś, kogo w ogóle nie znał i nigdy nie spotkał w swoim życiu. Pan wyjaśnił mi: „Widzisz teraz! To nazywam miłością bliźniego!” Zaraz po tym powiedział mi: „Powrócisz na ziemię. O swoim przeżyciu nie opowiesz tysiąc razy, a tysiące tysięcy razy. Będą ludzie, którzy nie zmienią się, mimo że dowiedzą się o twojej historii. I takie osoby sądzone będą wtedy z większą surowością. Tak samo dla ciebie, kiedy po raz drugi przybędziesz na sąd, będą obowiązywały surowsze kryteria.”

Również pomazańcy, to znaczy konsekrowani Pana będą sądzeni według surowszych kryteriów. I każdy z tych, którzy wiedzą o zdziałanych przez Pana cudach w tym świecie, spotka się z surowszym kryterium. Nie ma bowiem gorszego głuchoniemego od tego, kto po prostu nie chce słuchać. Nie ma gorszej ślepoty niż ta, gdy człowiek nie chce widzieć.
Wszystko, co wam dziś tutaj opowiedziałam, drodzy bracia i siostry w Panu, nie jest groźbą czy pogróżką ani żadnym szantażem. Nasz Pan bowiem nie musi nam grozić czy szantażować nas. To, co dziś usłyszeliście, albo co przed chwilą przeczytaliście, jest waszą drugą szansą, okazją, którą wszyscy, wy i ja, zawdzięczamy jedynie niezmierzonej dobroci naszego Boga. Skorzystajcie z tej oferty. Być może to jest wasza ostatnia okazja. Dzięki naszemu dobremu Panu przeżyłam to, co przeżyłam. W ten sposób dzięki łasce Boga mogę wam o tym mówić.''

Ludzie zapominają, jaką Maryja dała nam silną broń. Próbują własnymi siłami walczyć z szatanem i z ludźmi, którzy są na jego usługach. Bez pomocy Nieba nie wygramy żadnej walki. I nie pomoże nam żaden opór czynny lub bierny. To jest rodzaj pychy, żeby zdać się tylko na własne siły, bez uciekania się w pokornej Modlitwie Różańcowej o pomoc do Boga. Przecież Maryja nie dla ozdoby dała nam Różaniec, tylko po to aby się na Nim Modlić. Prosiła o Modlitwę Różańcową we wszystkich Objawieniach. I nałożyła wielkie obietnice na Modlitwą Różańcową, a także udzieliła wiele Cudów wymodlonych na Różańcu. TYLKO RÓŻANIEC ŚWIĘTY ODMAWIANY PUBLICZNIE W DUŻEJ GRUPIE PRZEPĘDZI SZATANA Z NASZEJ OJCZYZNY!!!