rafalpasznicki
4495

Św. Alfons Liguori - DROGA UŚWIĄTOBLIWIENIA Tom 1/I, roz. 1

Św. Alfons Liguori DROGA UŚWIĄTOBLIWIENIA Warszawa 1901 TOM 1 I. O DĄŻENIU DO DOSKONAŁOŚCI Rozdział 1 O korzyściach duchownych z dążenia do doskonałości płynących. Jako lud Izraelski z niewoli …Więcej
Św. Alfons Liguori
DROGA UŚWIĄTOBLIWIENIA
Warszawa
1901
TOM 1
I. O DĄŻENIU DO DOSKONAŁOŚCI
Rozdział 1
O korzyściach duchownych z dążenia do doskonałości płynących. Jako lud Izraelski z niewoli Egipskiej wyswobodzony, tak dusze dążące do doskonałości mówić mogą; Kto podobien tobie między mocarzami Panie! Byłeś wodzem w miłosierdziu Twojem ludowi któryś odkupił i niosłeś go w mocy Twojej do mieszkania Twego świętego. (Ex. 15). Jako w starym zakonie Hebrajczycy byli umiłowanym ludem Bożym, droższym Panu nad inne narody: tak też w Zakonie nowym, najwybrańszą cząstkom ludu Bożego, cząstką najmilszą Sercu Bożemu są dusze dążące do doskonałości. Jako Hebrajczycy z ziemi Egipskiej, z ziemi niewolnictwa, gdzie Boga nieznano, wywiedzeni zostali: tak też te dusze opuszczają sercem świat biedy, gdzie całą zapłatą jest gorycz i smutek, gdzie Boga znają tak mało. Jako wreszcie Hebrajczykom słup świecący i ognisty wskazywał drogę do Ziemi Obiecanej: tak też i tym duszą przewodniczy jasna światłość …Więcej
rafalpasznicki
Więc nie tylko, że przez upadek takowy nie odniesie ona wielkiej szkody, lecz nawet wyjdzie jej to na dobre, bo się nauczy niedowierzać sobie, a mieć w Bogu więcej ufności. Dusza taka słusznie stosować może do swego życia to, co mawiał błogosławiony brat Idzi, uczeń i syn duchowny św. Franciszka, że wolałby mieć w swojem powołaniu jeden stopień łaski, niżeli dziasięć w światowym odmęcie; bo w …Więcej
Więc nie tylko, że przez upadek takowy nie odniesie ona wielkiej szkody, lecz nawet wyjdzie jej to na dobre, bo się nauczy niedowierzać sobie, a mieć w Bogu więcej ufności. Dusza taka słusznie stosować może do swego życia to, co mawiał błogosławiony brat Idzi, uczeń i syn duchowny św. Franciszka, że wolałby mieć w swojem powołaniu jeden stopień łaski, niżeli dziasięć w światowym odmęcie; bo w życiu Bogu poświęconem, ten jeden stopień łaski z łatwością pomnożyć i zachować w sobie można, a wśród wiru świata dziasięć nawet stopni mając, trudno jest je powiększyć, a stracić bardzo łatwo.
rafalpasznicki
Ludzie według świata żyjący, w grzech wpadłszy, z trudnościa znajdują kogoś takiego, coby ich przestrzegł i poprawił, dlatego też gdy upadną, tak się im ciężko podnieść. Między zaś osobami, dążącemi do doskonałości, jest pomoc wzajemna, jeśli jedna upadnie, druga ją podeprze (Ekl. 4). Jeżeli w błąd jaki która popadnie, prędko z niego wywiedzioną zostanie przez inne pobożne osoby. "Towarzyszki …Więcej
Ludzie według świata żyjący, w grzech wpadłszy, z trudnościa znajdują kogoś takiego, coby ich przestrzegł i poprawił, dlatego też gdy upadną, tak się im ciężko podnieść. Między zaś osobami, dążącemi do doskonałości, jest pomoc wzajemna, jeśli jedna upadnie, druga ją podeprze (Ekl. 4). Jeżeli w błąd jaki która popadnie, prędko z niego wywiedzioną zostanie przez inne pobożne osoby. "Towarzyszki jej dopomagają, aby upadłszy, powstała." mówi św. Tomasz Anielski, pisząc o osobach do doskonałości dążących.
2 więcej komentarzy od rafalpasznicki
rafalpasznicki
1. Dusza dążąca do doskonałości, żyje w większej czystości. Wszystkie czynności takiej duszy, są bezwątpienia doskonalsze i przyjemniejsze Bogu. Czystość i doskonałość spraw naszych na tem zależy, aby ich celem jedynym było przypodobanie się Bogu, dlatego im pilniej w sprawach onych upatrujemy woli Bożej, im szczerzej wyrzekamy sie własnych pragnień, tem milsze sa Panu prace i uczynki nasze.
rafalpasznicki
O duszo wybrana! łaskę twego powołania wyżej cenić powinnaś, niż wszystkie skarby, zaszczyty, wielkości i królestwa świata całego. Zasłania cię ona od grzechów, do których wśród świata masz tyle sposobności, utrzymuje cię w ciągłych pobożności ćwiczeniach, dodaje codzień nowe promienie chwały do wiekuistej korony twojej, zyskuje ci godność nieporównaną Oblubienicy Bożej i czyni cie wreszcie …Więcej
O duszo wybrana! łaskę twego powołania wyżej cenić powinnaś, niż wszystkie skarby, zaszczyty, wielkości i królestwa świata całego. Zasłania cię ona od grzechów, do których wśród świata masz tyle sposobności, utrzymuje cię w ciągłych pobożności ćwiczeniach, dodaje codzień nowe promienie chwały do wiekuistej korony twojej, zyskuje ci godność nieporównaną Oblubienicy Bożej i czyni cie wreszcie po niedługiem na tej ziemi życiu, królową wiecznego w niebiosach królestwa.