Jantusiowe Skarby
Chwała Marji w praktykach pobożnych. (1919r.)
Żono, zapal gromnicę — światło Bożej mocy!
Bo w pioruny brzemienna ciągnie od północy,
Jak noc czarna, zła chmura nad pszenicznym łanem —
Klęska nas nie dosięgnie, gdy stać będziem z Panem,
Żono, zapal gromnicę — niech Chrystusa Matki
Płaszcz osłoni wierzących i pola i chatki...
Niech nie grozi nam burza zła na ptasząt śpiewy,
I na pracę oracza — na złociste siewy.
Słyszysz, jak już nad wioską wiedzie wściekłe swary,
Jak potrzaskać chce w sadach jabłonne konary,
Błyskawicą — zabawką w dwa krańce zatoczy,
Piaskiem ciśnie z chichotem podróżnemu w oczy
Snop zbutwiały rwie z strzechy i o ziemię rzuci,
Na rozstaju stojący stary słup przewróci —
To wyleje jak z wiadra — to kroplami sieje,
To znów wilczym skowytem nad wioską się śmieje...
Z królem lasu posępnym chwyta się za bary,
Tchem odziera zeń liście, łamie konar stary,
A gdy wyrwać nie zmoże, ciska w niego gromem,
I kryje się zdradziecko poza skalnym złomem.
Żono, zapal gromnicę! — poklękajcie dzieci!
Niech gromnica Marji wiarę w sercu wznieci...
Mówmy społem: Zawitaj, miłościwa Pani!
Witaj, prośbą wszechmocna! My Twoi poddani,
Błagamy Cię z łzami w tej trwogi godzinie,
Niech nas grad, grom, ulewa i pożar ominie.
Ale pomnij, o Matko, i na chwile skonu
W tej burzy przyjdź z pomocą od Chrystusa tronu.
Gdy głos nam w piersi zamrze, o Niepokalana,
Odpędź od łoża śmierci, rozpaczy, szatana!
Hojną dłonią zbawienie daj z Bożej krynicy!
Marjo, daj nam umrzeć w wierze tej gromnicy!
x. Wróblewski. Kalendarz rodzinny (1919r.)