Jak chodzić na Mszę i nie stracić wiary - ks. prof. Nicola Bux
Właśnie ukazało się polskie wydanie najnowszej książki ks. Nicoli Buxa1 o liturgii pod tytułem "Jak chodzić na Mszę i nie stracić wiary".
Tytuł może wzbudzać kontrowersje i rodzić dyskusje. Dlatego wpierw należy zapoznać się z przedmową do książki napisaną przez wybitnego polskiego profesora liturgiki - ks. Stefana Koperka CR, który ma nadzieję, iż ta książka dotrze do szerokich rzesz czytelników, w tym zwłaszcza księży i katechetów.
Z przedmowy ks. Stefana Koperka CR2:
W czcigodnej instytucji jaką jest Wydawnictwo św. Stanisława BM (…) ukazuje się książka o kontrowersyjnym, a nawet bulwersującym tytule: Jak chodzić na Mszę i nie stracić wiary? Czyżby uczestnictwo w niedzielnej liturgii eucharystycznej miało dziś być tak niebezpieczne, że grozi utratą wiary? (…)
W konferencji prasowej promującej tę książkę we Włoszech wzięli udział kard. Antonio Canisares Llovera, prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentu oraz kard. Raymond Burke, prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. Obaj kardynałowie zgadzają się z opinią, jaką sugeruje tytuł książki, iż nieprzestrzeganie prawa liturgicznego, wprowadzanie niewłaściwych „nowości”, wpływa na osłabienie wiary uczestników Mszy św., na rozluźnienie ich duchowej więzi z Kościołem, a nawet w niektórych wypadkach może prowadzić do utraty wiary.
Czym zatem jest ta książka? Niewątpliwie jest ona – na pierwszy rzut oka – dość wyraźną apologią liturgii trydenckiej, która może dziś być sprawowana jako „ryt nadzwyczajny” liturgii Kościoła rzymskokatolickiego. W całej tej publikacji przebija echo „ducha liturgii” kard. J. Ratzingera, a dziś Benedykta XVI.(...)
Autor, zanim skomentuje liturgię Mszy św. i wskaże na poprawne w niej uczestnictwo (rozdz. 6 i 7), poświęca na odnotowanie i analizę obserwacji aktualnego stanu rzeczy, a mianowicie stawia pytania: W jakiej sytuacji jest dziś Msza św.? (rozdz. 1) i Czego nie robić na Mszy św. (rozdz. 2). Następnie przechodzi jakby do odpowiedzi na owe pytania. Stąd owe „papieskie leki” (rozdz. 3), a następnie ukazanie całego architektonicznego miejsca sprawowania Eucharystii, na co wskazuje tytuł kolejnego, czwartego rozdziału: Kościół rodzi się... w kościele. I kolejne, bardzo istotne rozdziały z zakresu historii i teologii Eucharystii oraz kapłaństwa: Kiedy zrodziła się Msza św.? (rozdz.5) i Co to jest Msza św. (rozdz.6.). W tym rozdziale bardzo mocno podkreśla ofiarny charakter Eucharystii, broniąc przed przeakcentowaniem jej nazw jako „Zgromadzenia” i „Uczty”. „Ofiara Chrystusa i Ofiara Eucharystyczna są jedyną – jedną i tą samą – Ofiarą (por KKK 1367) (…)
Stanowi centrum kultu chrześcijańskiego (s.128).(...)
Publikacja podejmuje zasadnicze pytanie: Na ile współczesna, posoborowa reforma odnowy liturgii jest realizowana wedle pierwotnej mysli tak ruchu liturgicznego, jak i samej Konstytucji o świętej liturgii – Sacrosanctum Concilium. Zdaniem Autora „nie wszystkie części Konstytucji o liturgii (…) zredagowane są w najlepszy sposób” (s. 111). I pewne zmiany poszły za daleko, jak np. odejście od tradycyjnego sprawowania liturgii, polegającego na zwróceniu się do ołtarza i do krzyża tak kapłana jak i wiernych, by odprawiać „twarzą do wiernych”, jak też – wśród innych „reform” - zarzucenie języka łacińskiego na rzecz języków ojczystych. Język łaciński w liturgii był, jak wyjaśnia, znakiem jedności liturgii i Kościoła na całym świecie. (…)
Liturgia w językach współczesnych wcale nie spowodowała lepszego zrozumienia tekstu.
(s.199).
Nie wystarczy, że ludzie słyszą w swoim języku teksty liturgiczne. „Potrzebna jest – jak pisze ks. N. Bux – nowa katecheza, aby na nowo tchnąć życie w sprawowanie Eucharystii i innych sakramentów”
(s.123). Taka katecheza potrzebna jest zapewne i dla uczestników liturgii odprawianej tak w rycie „zwyczajnym”, jak i „nadzwyczajnym”. I trzeba ufać, że temu właśnie posłuży ta książka(...). Należy zatem wyrazić wdzięczność Wydawnictwu i życzyć mu, by książka ta ukazała się w dużym nakładzie i dotarła do szerokich rzesz czytelników, w tym zwłaszcza księży i katechetów.
Ks. prof. Nicola Bux - z wykształcenia teolog, biblista i liturgista; profesor liturgiki i sakramentologii w Instytucie Teologii Ekumeniczno-Patrystycznej w Bari, konsultor Kongregacji Nauki Wiary i Kongregacji ds. Świętych oraz Urzędu Papieskich Celebracji Liturgicznych. Służy jako doradca redakcji "Communio". Ks. prof. dr hab. Stefan Koperek CR – specjalizuje się w historii liturgii i liturgice. Był dziekanem Wydziału Teologicznego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Obecnie pełni funkcję opiekuna Specjalizacji Liturgicznej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Jest autorem publikacji m.in. Teologia roku liturgicznego, Adoracje kapłańskie , Rekolekcje kapłańskie z Janem Pawłem II
Zrodlo „sanctus.pl”
www.sanctus.pl/index.php
