Życie włoskiego arystokraty Bernardino Realino toczyło się do pewnego momentu zwyczajnym biegiem właściwym dla ludzi z jego stanu. Urodzony w małej miejscowości Carpi niedaleko Modeny w północnej Italii, pierwsze nauki pobierał w domu, skąd został wysłany na dwór królewski dla nabrania światowej ogłady, następnie zaś podjął edukację na uniwersytetach w Modenie i Bolonii. Początkowo studiował medycynę i filozofię, lecz po jakimś czasie przeniósł się na wydział prawa. Studia zakończył podwójnym doktoratem z prawa rzymskiego i cywilnego w roku 1556.
Koneksje rodziców i protekcja krewnego kardynała Cristoforo Madruzzo zapewniły młodemu prawnikowi wkroczenie na drogę kariery publicznej. Bernardino został burmistrzem Felizzano, który to urząd wiązał się również z obowiązkami sędziowskimi. Równocześnie służył na dworze neapolitańskim jako doradca namiestnika.
Bernardyn Realino zapewne przysłużyłby się Ojczyźnie, pełniąc urzędy publiczne i wiodąc spokojne, szczęśliwe życie z piękną małżonką w …Więcej